ସାମାଜିକ ଜୀବନରେ ଭାଗବତ ଗୀତାର ମହତ୍ତ୍ବ ସୃଷ୍ଟି ନିୟନ୍ତାଙ୍କ କି ମହନୀୟ ମାନବ ଜାତିର ସର୍ଜନା! ଆହାର,ନିଦ୍ରା ଓ ମୈଥୁନ ଏଇ ତିନୋଟି ସମଗ୍ର ପ୍ରାଣୀ ଜଗତ ନିତ୍ଯ କର୍ମମୟ କାଳ ଜୀବନଯାପନ ପାଇଁ ଏକାନ୍ତ ଅପରିହାର୍ଯ୍ୟ।ପ୍ରତ୍ୟେକ ପ୍ରାଣୀଙ୍କର ଅନ୍ତରାତ୍ମା କାମୁକ ପ୍ରବୃତ୍ତିରେ ସନ୍ନିବେଶିତ।ମସ୍ତିଷ୍କରେ ଜ୍ଞାନର ଅଭାବ ଯୋଗୁଁ ପାଶବିକ ଆଚରଣରେ ପ୍ରମତ୍ତ।କିନ୍ତୁ ମାନବ ସେହି ପ୍ରାଣୀ ଜଗତ
*ଡାକି ଡାକି ଚକାଆଖି ପଡିଲିଣି ଥକି* *************************** ଡାକି ଡାକି ଚକାଆଖି ପଡ଼ି ଲିଣି ଥକି ଆଉକେତେ ଡାକିବିମୁଁ ନପାରକିଦେଖି, ଜଗତର ବନ୍ଧୁବୋଲି ମନକଥା କହିଦେଲି କେତେଜଣାଇବିଆଉ ହୋଇନିରିମାଖି। ସବୁତ ରହିଛି ଭରି ଏହି ଧରା ଧାମେ ଦରକାର ଜାଣି ରଖି ଦେଇଛ ଯତନେ, ବିପଦପଡ଼ିବା କାଳେ ଡାକନ୍ତି ପ୍ରଭୁ ସକଳେ ବିପତ୍ତିରୁ ରଖ ତୁମେ ଅବେଳର ସାଥୀ।
ଶୀତ ଓ ପ୍ରିୟା ଏଇତ ଶୀତ ଛୁଇଁଛି ଗାଁ ନଈ ପଠାରୁ ସମୁଦ୍ର ଭୂଇଁ ଯାଏ ମାଟିରୁ ଆକାଶ ଯାଏ ଦୁବ ଘାସର କଅଁଳ ପତ୍ରରୁ ଚଞ୍ଚଳତା ନେଇ ଲାଜକୁଳି ଲତାରୁ ଲାଜ ଟିକେ ନେଇ ପ୍ରିୟା ମୁଁହରେ ବୋଳିଛି ଅସଜଡ଼ା ହସ ….ll ପ୍ରିୟା ,ଚହଲା ପାଣିରେ ପାଦ ଥାପୁ ଥାପୁ ଟିକେ ଅଟକି ଯାଏ ଅଟକି
**ଜାଣିନଥିଲି** ଦୁନିଆର ସବୁ ଝଡଝଞ୍ଜାକୁ ସହି ତୁମରି ହାତକୁ ଧରିଥିଲି ହେଲେ ତୁମେ ସେଇ ଝଡ଼ ବୋଲି ଜାଣିନଥିଲି, ଭାବିଥିଲି ଆକାଶର ଛାତିରୁ ମୃଦୁ ମଳୟ ହୋଇ ମୋ ଉଷ୍ମତାରେ ଶୀତଳତାର ସ୍ପର୍ଶ ଦେବ ବୋଲି ହେଲେ ଜାଣିନଥିଲି ତୁମେ ବୈଶାଖର ଗରମ ବାଆ ବୋଲି, ଭାବିଥିଲି ଚନ୍ଦ୍ରର ଶୀତଳ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାରେ ବିମୋହିତ କରିବ ବୋଲି ହେଲେ ଜାଣିନଥିଲି
ମିଠା କାହାଣୀ ସବୁ କାହାଣୀ ମିଠା କାହାଣୀ ନୁହେଁ, ସବୁ ଚାହାଣୀ ବାଙ୍କ ଚାହାଣୀ ନୁହେଁ, ସବୁ ଚଳଣୀ ଆମ ଚଳଣୀ ନୁହେଁ, ସବୁ ବାଣୀ ମନ ମୋହିନୀ ନୁହେଁ । ସବୁ କାଠେ ନାହିଁ ଚନ୍ଦନ ବାସ, ସବୁ ଫୁଲେ ନାହିଁ ଗୋଲାପ ରସ, ସବୁଠି ମିଳେନି ରଙ୍ଗ ପଳାସ, ସବୁଠି ମିଳେନି ଆତ୍ମୀୟ ହସ
କବିତା – ଜଣେ ନାରୀର କାହାଣୀ ଆସିଥିଲି ମୁହିଁ ଅନାଥାଶ୍ରମକୁ ଜଣେ ସହୃଦୟ ବ୍ୟକ୍ତି ବଳେ ନ ହେଲେ ଡଷ୍ଟବିନରେ ମରିଥାନ୍ତି ମୁଁ ପୂତିଗନ୍ଧମୟ ସେ ଅଳିଆରେ ପାଠ ମୁଁ ପଢିଲି ସାବାଳିକା ହେଲି ଚାକିରୀ କଲି ମୁଁ ଦୂରେ କାଷ୍ଟିଂକାଉଚ୍ ର ମୁହିଁ ଫସିଗଲି ନାଲିସି କଲି ତ ଫାଣ୍ଡିରେ ଅଫିସର ମୋର ଛାଡିଲେନି ପିଛା ମିଶିଲେ
ବୁଢ଼ୀ… ପୁଷ ମାସର ସକାଳ ଆଖିରୁ ଲେଞ୍ଜେରା ବାହାରୁଥିବ ଗାଢ଼ ଲେଞ୍ଜେରା ବୁଢ଼ୀ ମା’ ଟିର ଧୋଇଧାଇ ନାଲି ଚା’ ବସେଇବ ପତର ଜାଳି ବାରି ଚୁଲିରେ ପୁଅ ପାଇଁ … ଅଧ ଗିଲାସେ ନାଲି ଚା’ କୁ ମୁଢ଼ି ..ବାସ୍ ବ୍ରେକଫାଷ୍ଟ କରି ପୁଅ ଯିବ କାମକୁ ଖାଲି ପୁଅ ନୁହେଁ ବ୍ରେକଫାଷ୍ଟ ଚଳେ ନାତିଆ ବୋହୁ
ଈଶ୍ୱର ଦର୍ଶନ ଈଶ୍ୱର ଦର୍ଶନ ପାଇଁ ପ୍ରଥମେ ଆମର ହୃଦୟ ମନ୍ଦିର କୁ ସଫା କରିବା ଆବଶ୍ୟକ। ଆମେ ଚିନ୍ତନ କରିବା…ଯେଥରେ ଜଣେ ଶେଠ୍ ରାଜ୍ୟର ରାଜାଙ୍କୁ ନିଜ ଘରେ ଭୋଜନ ପାଇଁ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଜଣାଇଲେ।ରାଜା ନିମନ୍ତ୍ରଣ ସ୍ବୀକାର କଲେ।ସେଠ୍ ନିଜ ଘରକୁ ପ୍ରଥମେ ରାଜାଙ୍କ ଯୋଗ୍ୟ କରାଇଲେ ।ଅଳିଆ ଆବର୍ଜନାକୁ ସଫା କଲେ,ଘର ଭିତର ବାହାର ସଫା
ଗଳ୍ପ – ମେରୁଦଣ୍ଡ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ ଠାକୁର ଘର ଅଗଣା ।ଖେଳୁଥିଲେ ଦୁଇ ଜଣ ଭାଇ ଭଉଣୀ ହଠାତ ରାମୁର ଗୋଡ ଖସି ଗଲା । ତଳେ ପଡୁ ପଡୁ ଚିତ୍କାର କରି ଉଠିଲା ହେ..ମାଆ…ମରିଗଲି ।ରିଙ୍କି ଖରତରେ ଯାଇ ଭାଇ ରାମୁଙ୍କୁ ଉଠାଇ ଝାଡି ଝୁଡି ଦେଇ ଲୁହ ପୋଛି ଦେଲା ବେଳେ ହଠାତ ଯେମିତି ରାମୁର
*ନେତ୍ର ଯୁଦ୍ଧ* ଭାବନାର ଏ ଉଦ୍ଦୀପନା ନିରାକାର ମନକୁ ଛୁଇଁଲେ ଛୁଇଁ ଯାଏ ହୃଦୟକୁ ଟିକିଏ ଲାଜ , ଲୁଚା ଛପାର ହସ ଭିତରେ ଲାଖି ଯାଏ ପ୍ରେମର ପିଆଲା ମହୁ ଆଖିର ରଣ କ୍ଷେତ୍ର ମଧ୍ୟରେ ଆଉ କାହା ଆଖି ସହ କରିଚାଲେ ପ୍ରୀତିର ସମର ଶଯ୍ୟା ll ଏଠି ପ୍ରେମରେ ନେତ୍ର ଯୁଦ୍ଧ ବୋଲି ଯାହା
ଆଶା କର୍ମମୟ ଜୀବନର ବ୍ୟସ୍ତତା ହେତୁ କିଛି କରିବା ସମ୍ଭବ ହୁଏନି ସାଙ୍ଗ କୁ ଛୋଟ ଛୁଆ । ଘର, ଅଫିସ ସବୁଠି ସମୟ ଦିଅ ସେ ବି ଟାଇମ ହିସାବରେ । ଚାକିରୀ କରୁଥିବା ମହିଳାଙ୍କୁ ଅନ୍ୟ ମାନେ ଭାଗ୍ୟବତୀ ଭାବନ୍ତି ହେଲେ ସତ କଥାଟି ଅନ୍ୟ ପ୍ରକାର । ଗୃହିଣୀ ମାନେ ଘର କାମସାରି ବସା
ସମୟ ସ୍ରୋତ ଆଶା ଅନେକ ଆଜି ସ୍ଵପ୍ନ ଅନେକ, କିଏ ଯେ ବୁଝିବ ଏ ମନର କୁହୁକ, ଭବିଷ୍ୟତ ପାଇଁ ଅଛି କେତେ ଆଶା, ସ୍ଵପ୍ନ ସାକାର ନିମନ୍ତେ ଆପ୍ରାଣ ଚେଷ୍ଟା । ବଢିଲାଣି ସମାଜ ଅଗ୍ରଗତି ପଥରେ, ଚାଲିବାକୁ ହେବ ସମୟ ସ୍ରୋତରେ, ଜୀବନ ଏଠି ମାଟି କଣ୍ଢେଇଟେ ପରି, ଭରି ରହିଛି ମାନେ ଆଶା ଅସୁମାରୀ
*ପଖାଳ* ଓଡ଼ିଆ ମାଟିର ଦେଶୀ ମହକଟା ପଖାଳ ଭାତରୁ ଆସେ, ଓଡ଼ିଆ ମନଟା ଖୁସି ହୋଇଯାଏ ଯେବେ ପଖାଳରେ ଦହି ମିଶେ!! ଆଳୁ ଚକଟା ଶାଗ ଖରଡ଼ା ସାଥେ ମାଛ ଭଜା ବଡ଼ି ଚୁରା, ତୋରାଣି ଟିକେ ପିଇ ଦେଲେ ଲାଗେ ସତେ କି ଅମୃତ ଧାରା..!! ଦୀନ ଜନର ନୀତିଦିନ ଖାଦ୍ୟ ମାଟି ହାଣ୍ଡିରେ ଭାସି ଥାଏ,
ଡଙ୍ଗା ତଟିନୀରକୂଳେ ପାରିହେବା ପାଇଁ ନଉକା ହୁଅଇ ସରି କାଠ ନାବ ସାଥେ ମଙ୍ଗ ଧରି ହାତେ ନାଉରିଆ କରେ ପାରି । ଧୀବର ଭାଇନା ମୀନ ଧରିବାକୁ ଜାଲ ବୁଣେ ନାବ ସାଥେ ଧିରେଧିରେ ବାହି କ୍ଷୁଦ୍ର ଡଙ୍ଗା ଧରି ଜୀବିକା ଅର୍ଜନ ମତେ। ବୋଇତ ବନ୍ଦାଣ କରି ଆଗମନ ଦୂର ଦେଶୁ କାରବାର ଧନରତ୍ନ ଧରି
ଶୀତ ଦଲ୍ କାଏ ଶିତଳ ପବନ ଆଜି ସଞ୍ଜରେ ସଞ୍ଜରେ ଅତୀତର ଇତିବୃତ୍ତ ଦୋହଲାଇ ଦେଲା—- ପିଲାଟି ବେଳରୁ ଆଜିଯାଏଁ ଶୀତରେ କାଙ୍କୁଡି ହେବାର ଗୁଣ ଗୋଟି ଗୋଟି ବଖାଣୁ ଥିଲା– ଗଉଡଘର ଖୁଡୀ– କେମିତି ଗଳିଗଳି ଶୀତ ଆସେ ଉମେଇ ଫାଙ୍କରୁ– ଧାନ ବେଙ୍ଗଳା ମେରୀରୁ – ପାଳଧୂନୀ,କାଠଧୂନୀ,ଚୂଲିମୁଣ୍ଡରୁ- ସକାଳର ବାସିପାଇଟିରୁ ଶୀତ ଆସେ, ହାଡ଼ ଥରାଇ—-
*ମୋ ଗାଁ ନଈ* ମୋ ଗାଁ ନଈ ତୁମ ଗାଁ ଛୁଇଁ ବହିଯାଏ ଗୀତ ଗାଇ, କୁଳୁ କୁଳୁ ନାଦେ ସଙ୍ଗୀତ ସୁରରେ ତୁମକୁ ଦେଇ ଅନାଇ..!! ତୁମ ପାଦ ସ୍ପର୍ଶ ନଈ ର ପାଣିରେ ଲହରୀତ ଯେବେ ହୁଏ, ତରଙ୍ଗାୟିତ ହୋଇ ସେଇ ପାଦ ଛୁଆଁ ମନକୁ ମୋ ଛୁଇଁଯାଏ..!! ମୋ ଗାଁର ସେଇ ହଂସୁଆ ନଈ
🐚ଶାମୁକା ସାଜିଛି ମନର ସାଥୀ 🐌 ସମୁଦ୍ର କୂଳରେ ଏକା ଏକା ବସି ଭାବୁଥିଲି କେତେ କଥା , ସମୁଦ୍ର ଭିତରୁ ସାମୁକାଟେ ଆସି ଭାଙ୍ଗିଦେଲା ନୀରବତା । ଶାମୁକା କହିଲା ମନ ଦେଖି ମୋର ମନ ଅଛି ତମ କଷ୍ଟ , ତମ କଷ୍ଟ ଦେଖି ସହି ମୁଁ ନପାରି କୂଳକୁ ଆସିଲି ସ୍ପଷ୍ଟ , କହିଲି
✨ *ପୁରୁଣା କୁ ଦେଇ ବିଦାୟ* ✨ ହସ,ଲୁହ ଅବା ସୁଖ,ଦୁଃଖ ହେଉ ଦେଇଗଲା ଯାହା ଆମକୁ, ଭୁଲିଯାଇ ନୂଆ ଆରମ୍ଭ କରିବା ଦୋଷ ଦେବାନାହିଁ କାହାକୁ || ଭଲ ଅବା ମନ୍ଦ ଚାଲିଗଲା ଯାହା ଫେରିବନି ଆଉ ଏବେ, ଭଲ ପାଇଁ ଖୁସି ମନ୍ଦ ପାଇଁ ଦୁଃଖ କରିବାନି ତେଣୁ କେବେ || ମନୁ ପୋଛି ଦେଇ
ଗାଏ ଆମର୍ ମାତା ତେତିସ୍ କୋଟି ଦେବୀ ଦେବତା ଜାର୍ ଦିହେଁ କରିଛନ୍ ବସା ଗାଏ ର୍ ଦିହେଁ ସ୍ୱଂୟ ନାରାୟଣ ରହି ଭୁଗୁଛନ୍ ଦେଖ ଦସା ଟୁଁଣ୍ ନାଇଁ ଫୁଟେ ବଲି କାହାକେ ସେ ନାଇଁ କହିପାରେ ଦୁଖ୍ ତାର୍ ଛୁଆର୍ ଗୁରସ୍ ବିକି ଖାଏସ ଜେ ଦେଖୁଥିସି ଡୁଗ୍ ଡୁଗ୍ ଅତି ରୁ ଇତି ଦୁଖ୍
ଅଜଣା ପ୍ରେମିକା ,,,,,,,,,,,,, ଖୋଜିବୁଲୁଥିଲି ମନ ଅଗଣାରେ ମନର ସେହି ମଣିଷ ଅଜଣା ବାଟରେ ଦେଖାହେଲା ସିଏ ନାହିଁ ତାର ପରିଚୟ ।। ଆପଣାର ଭାବି କରିଲି ନିଜର ଦେଲି ତା ଉଠେ ହସ ସୁଖ ଦୁଃଖ ମୁଁ ଭାଗିଦାର ହେଲି ଜାଣେନା କଣ ସେ କଷ୍ଟ ।। ଦିନପରେ ଦିନ ବିତିଯାଏ ସତେ ସମ୍ପର୍କ ହେଲା କଠିନ