ସନ୍ତାପିତ ହୃଦୟ ନବୀନ ସରଳ ସୁନ୍ଦର ନିରୀହ ଯୁବକ l ମନ ତାର ଏବେ ଶୁଖିଗଲା ପରି ଲାଗେ l ହରଷ ହଜି ଯାଇଛି ତାର ମନ ହୃଦୟରୁ l କେଜାଣି କଣ ହୋଇଛି ତାର ଠିକ ସେ ଆଜିକାଲି କଥା ହେଉନି, ଚିନ୍ତା କରୁଛି ତାର ସାଙ୍ଗ ବିହାରୀ l କାଇଁ ଏପରି ବ୍ୟବହାର, ଚାଲି
ସନ୍ତାପିତ ହୃଦୟ ଅତୀତର ସେଇ ପୁରୁଣା ସ୍ମୃତି ମନ ମଧ୍ୟରେ ଉଙ୍କି ମାରେ ଅନେକ ଅସୁମାରୀ ସ୍ବପ୍ନ। ଏମିତି ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିବାଟା ଯୌବନର ପ୍ରଥମ ପାହାଚରେ କେତେ ଯେ ନବ ଯୁବଯୁବା ପଥହୁଡା ହେବା ଆଜିର ଯୁବପିଢି ପାଇଁ ଅତ୍ୟନ୍ତ ପରିତାପର ବିଷୟ। ଜୀବନର ଆନନ୍ଦ ଉତ୍ସାହର ସମୟ ଯୌବନର ଷୋଳଟି ଫଗୁଣ । ହର୍ଷୋଳିତ ପ୍ରାଣରେ ନବ
ସନ୍ତାପିତ ହୃଦୟ ଦୀର୍ଘ ପଞ୍ଚାବନ ବର୍ଷର ସାଇତା ଲୁହ ଗୁଡା ଆଷାଢ଼ ର ବର୍ଷା ବିନ୍ଦୁ ପରି ଗଙ୍ଗା ଯମୁନା ଦୁଇ ଧାର ହୋଇ ଅବାରିତ ଧାରାରେ ବହି ଚାଲିଛି ସରିତା ଦେବୀଙ୍କ ଦୁଇ ଆଖିରୁ । ହୃଦୟର କୋହ ଗୁଡ଼ା ପରିପ୍ରକାଶ କଲାବେଳେ ମୁଣ୍ଡ ଟି କେତେବେଳେ କାନ୍ଥରେ ତ କେତେବେଳେ ଭୂମିରେ କଚାଡ଼ି ହୋଇ
ସନ୍ତାପିତ ହୃଦୟ ଗୋଟିଏ ସନ୍ତାନ ର ପ୍ରଥମ ଶିକ୍ଷକ ହୋଇଥାନ୍ତି ତାଙ୍କର ପୂଜ୍ୟ ପିତା ଓ ମାତା । ସେହିପରି ଭାବରେ ସନ୍ତାନ ଟି ପ୍ରଥମେ ତାର ଶିକ୍ଷା ,ସ୍ନେହ, ଉପଯୁକ୍ତ ସଂସ୍କାର ସେହି ପରିବାର ରୁ ଶିକ୍ଷା କରିଥାଏ। ପିତା ଘର ର ଛାତ ସଦୃଶ ହେଲେ ମାତା ଘର ର ଖମ୍ବ ସଦୃଶ। ଦୁଇ
ସନ୍ତାପିତ ହୃଦୟ କିଏ ଅବା ଜାଣେ, ବୋଧହୁଏ ମୁଁ ଜନ୍ମ ହେଇନଥିଲି??ବୋଉ କିନ୍ତୁ କହେ ସେହି ପୁରୁଣା ବରଗଛ କଥା।ଅଦ୍ୟାବଧି ମଧ୍ୟ ନିଜକୁ ଦୃଢ଼ କରି ଠିଆ ହୋଇଛି।କି ବର୍ଷା,ଶୀତ ଅବା ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଖରାରେ ମଧ୍ୟ କେବେ କୌଣସି ପରିବର୍ତ୍ତନ ଦେଖାଯାଇନାହିଁ ।ସବୁବେଳେ ସବୁଜ ପତ୍ରରେ ଭରି ରହିଥାଏ। ବଗିଚାଠୁ ଟିକେ ଦୂରେ ସେଇ ଗଛଟି।ମୁଁ ମୋ
ସନ୍ତାପିତ ହୃଦୟ କିଛି ଦିନ ତଳର କଥା ମୁଁ କଲେଜରୁ ଘରକୁ ଫେରୁଥାଏ ବସ୍ ରେ, ମୋ ପାଖ ସିଟ୍ ରେ ଜଣେ ଭଦ୍ରବ୍ୟକ୍ତି ବସିଥାଆନ୍ତି. ତାଙ୍କ ସହ ମୋର କିଛି ସମୟର କଥାବାର୍ତ୍ତା ଭିତରେ ସେ ତାଙ୍କ ଜୀବନରେ ଘଟିଥିବା ଏକ ଘଟଣାର ପୁଙ୍ଖାନୁପୁଙ୍ଖ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଥିଲେ ।ସତରେ ତାହା ଅତ୍ୟନ୍ତ ହୃଦୟ ବିଦାରକ, ଏହାକୁ
‘ଶାନ୍ତିର ସୂର୍ଯ୍ୟ’ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଖୋଲା ବାତାୟନରେ ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ଶୀତଳ ଅରୁଣିମା ଘରର ସମଗ୍ର ପରିବେଶ କୁ ସଂଗୀତମୟ କରି ଦେଉଥିଲା। ଆରାମି ଚେୟାର୍ ରେ ବସି ଚା କପରେ ଚୁଷ୍କି ନେଉ ନେଉ ଅମିତ ବାବୁ ଘରଣୀ ଙ୍କୁ ସମ୍ବୋଧନ କରି କହୁଥିଲେ, ହେଇ ଶୁଣୁଛ ସୀମା, ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର କୁଆଡେ ଯୁଦ୍ଧ ହେବ। ହେଲେ,
ଶାନ୍ତିର ସୂର୍ଯ୍ୟ ———- ଦିନରାତି କେଁ ଭେଁ, ଖିଟପିଟ ଦ୍ଵନ୍ଦ ଭିତରେ ହରିବାବୁ ଅଣନିଶ୍ୱାସୀ ହୋଇ ପଡୁଥାନ୍ତି।ଶାନ୍ତିରେ ଟିକେ ନିଶ୍ୱାସ ମାରିବା ସମ୍ଭବ ହେଉନଥାଏ।ପରିବାର ରୂପି ବୋଝ ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ଚକାମାରି ବସି ମେରୁଦଣ୍ଡକୁ ଦୋହଲାଇ ଦେଉଛି। ବିନା କର୍ତ୍ତବ୍ୟରେ ଅଧିକାର ସାବ୍ୟସ୍ତ କରୁଛନ୍ତି ତାଙ୍କର ପିଲାମାନେ। ପିଲା କ’ଣ ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କର ମୁଣ୍ଡକୁ ହାତ ପାଇଲାଣି।ହାତକୁ ଦୁଇହାତ ମଧ୍ୟ
ଶାନ୍ତିର ସୂର୍ଯ୍ୟ ତୃପ୍ତି ମନ୍ଦିରରୁ ଫେରୁଥିଲା l ଆଖିରେ ଆଖିଏ ଲୁହ ଟଳମଳ l ଶାଶୁ କେତେବେଳୁ ଅପେକ୍ଷାରେ ଥିଲେ, ମନେ ମନେ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଉଥିଲେ ବି କଣ ବା କରିପାରିବାର ଥିଲା ତାଙ୍କର ! ତୃପ୍ତିର ମନର ବ୍ୟଥା ସେ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲେ l ଜଣେ ନାରୀ ହୋଇ ଆଉ ଏକ ନାରୀର ମନର
ବିଷୟ..” ସବୁଜ ହୀରା” ରାଘବ ଜଣେ ଚାଷୀ ଘର ର ପିଲା।ତାର ପରିବାର କହିଲେ..ବାପା , ମାଆ ଏବଂ ଗୋଟେ ସାନ ଭାଇ ଛୋଟୁ। ରାଘବ ର ଶୈଶବ ଏବଂ କୈଶୋର ଅବସ୍ଥା ଗାଁ ରେ ବିତିଛି।ଗାଁ ର ଆମ୍ବ ତୋଟା, ଶୋରିଷ କ୍ଷେତର ସୁନ୍ଦରତା, ନଈ କୂଳର ସୁଲୁସୁଲୁ ବାଆ, କାଶତଣ୍ଡୀ ଫୁଲର ମଧୁରତା… ଆଉ
ଶୀର୍ଷକ #ସବୁଜ_ହୀରା ବାଲେଶ୍ଵର ଜିଲ୍ଲାର ସୁବର୍ଣ୍ଣରେଖା ନଦୀ କୂଳରେ କାହିଁ କେଉଁ ଆଦିମ କାଳରୁ ଦଣ୍ଡାୟମାନ ପାଟପୁର ଗାଆଁ। ଏହି ଗାଆଁ ରେ ରୁଦ୍ରମାଧବ ବାବୁଙ୍କ ଘର। ଦୀର୍ଘ ୩୦ ବର୍ଷର ଚାକିରୀ ଜୀବନ କଟିଲା କଟକରେ । ଅବସର ଗ୍ରହଣ ପରେ ଏବେ ସସ୍ତ୍ରୀକ ଗାଆଁ ରେ ରହୁଛନ୍ତି। ଏକମାତ୍ର ପୁତ୍ର ଦିଗନ୍ତ
ସବୁଜ ହୀରା ଅନାମବାବୁ ଜଣେ ଚାଷୀ ଘରରପିଲା ପିଲାଟି ଦିନରୁ ବାପା ଙ୍କୁ ଚାଷ ବାସରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ସହିତ ଭଲ ପାଠବି ପଢ଼ନ୍ତି।ବାଡ଼ି ବଗିଚା ରେ କାମ କରିବାକୁ ଭଲ ପାଆନ୍ତି।ମାଟ୍ରିକ ରେ ଭଲନମ୍ବର ରଖି ଏକାଥରକେ ପାଶ୍ କଲେ।ଘରର ଅବସ୍ଥା ସ୍ୱଛଳ ନଥିବାରୁ ଅଳ୍ପ ବୟସରୁ ଶିକ୍ଷକତା ଆରମ୍ଭ କଲେ ସ୍କୁଲରେ ଶିକ୍ଷକ
ସବୁଜ ହୀରା ========= ତୃଷ୍ଣା ଠିକ୍ ତା ମାଆ ପରି ଗଛଲତା କୁ ଭାରି ଭଲପାଏ l ପ୍ରାୟ ନିଜ ଭୋକ ଶୋଷ ଭୁଲିଯିବ କିନ୍ତୁ ଗଛଲତାର ଯତ୍ନ ନେବାକୁ କେବେ ଭୁଲେ ନାହିଁ l ଯଦି କେବେ ବନ୍ୟା ବାତ୍ୟାରେ ଗଛରୁ ଛୋଟ ଡାଳଟିଏ ଭାଙ୍ଗିଯାଏ ତାକୁ ବହୁତ କଷ୍ଟ ହୁଏ l ଆଉ ଯଦି କେବେ
‘ସବୁଜ ହୀରା’ ଗ୍ରୀଷ୍ମ ର ଝାଞ୍ଜି ରେ ଦେହଟା କେମିତି ଲାଗୁ ଥିଲା। ଚାରିଆଡ଼େ ଖାଲି ପ୍ରଚଣ୍ଡ ଖରାର ରାଜତ୍ବ। ବଗିଚା ର ଗଛ ଗୁଡାକ ଡାଳ ପତ୍ର ମେଲି ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ଛନ୍ତି। ସଞ୍ଜ ନଇଁ ନଇଁ ଆସୁଛି। ଗରମ ଦେହରେ ଥଣ୍ଡା ପବନ ବାଜି କେତେ ଆରାମ ଲାଗୁଛି ସତେ। ପିଜୁଳି ଗଛର ବଡ
#ସବୁଜ_ହୀରା ମୁକୁନ୍ଦପୁର ଗ୍ରାମର ଏକ ପ୍ରଖ୍ୟାତ ବଣିଜ ବେପାରୀ ହେଲେ ରଘୁରାମବାବୁ। ଏଥିସହିତ ସେ ଜଣେ ସତ୍ୟନିଷ୍ଠ ଏବଂ ଜଣେ ସମାଜସେବକ ମଧ୍ୟ। ମୁକୁନ୍ଦପୁର ଗ୍ରାମ ପଞ୍ଚାୟତ ର ଆଖ ପାଖ ଗାଁ ରାସ୍ତା ପାର୍ଶ୍ବରେ ବୃକ୍ଷରୋପଣ କରି ସେ ସରକାରଙ୍କ ଠାରୁ “ପ୍ରକୃତିମିତ୍ର” ପୁରସ୍କାର ପାଇଛନ୍ତି। ପିଲାଟି ବେଳରୁ ଏ ଗଛ ଲତା ଓ
ଗଳ୍ପ:- “ସବୁଜ ହୀରା” ଜୀବନର ଅପରାହ୍ନ ଆସି ଉପନୀତ । ୭୮ବର୍ଷରେ ବି ଶ୍ରୀହର୍ଷ ବାବୁଙ୍କ ଚେହେରା ଏବଂ ଦେହର ଚମଡ଼ା ଚିକ୍କଣ ଆଉ ସତେଜ । ତାଙ୍କ ସୁସ୍ଥ ଶରୀରର ରହସ୍ୟ ହେଲା ପରିଶ୍ରମ କରିବା ଓ ସତେଜ ପନିପରିବା ଖାଇବା । ସେଥିପାଇଁ ସେ ଖୁବ୍ ଯତ୍ନରେ ତାଙ୍କ ବିଶାଳ ବାଡ଼ି ଔଷଧ ଗଛରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ
ମାଟିର ମଣିଷ ନିଜ ଗାଆଁ କାହାକୁ ବା ଭଲ ନ ଲାଗେ.. କାରଣ ଆମର ଜନ୍ମ ଗାଁ ରେ…ଆମେ ସହର ରେ ରହିଲେ ବି ନିଜର ପିଲାଦିନ କେବେ ଭୂଲୁନା…ପାଠପଢା ଶୈଶବର ଖେଳ …ସବୁ ଆମର ସ୍ମୃତି ହୋଇ ରହିଯାଏ।ଯେମିତି କି ଦୁଇ ସାଂଗ ଥିଲେ କାହ୍ନା ଆଉ ହରି…ସେମାନଙ୍କର ବାପା ଚାଷବାସ କରନ୍ତି।ବହୁତ ଜମିବାଡି।କାହ୍ନାର ଚାଷ
ମାଟିର ମଣିଷ ଦାନ ମାଝୀ ରାସ୍ତାରେ ବୁଲୁଛି। କେବେ ତା ନୁଖୁରା ମୁଣ୍ତ ରେ ତେଲ ଲାଗିଥିଲା ତା’ ମନେ ନାଇଁ। ଅନାବନା ମୁଣ୍ତ ର କେଶ ସବୁ କାନ୍ଧ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଲମ୍ବି ଯାଇଛନ୍ତି। ମୁହଁ ରେ ଘଞ୍ଚ ଦାଢ଼ି ଓ ନିଶ ଯୋଗୁଁ ଚିହ୍ନିବା କଷ୍ଟ ହେଇ ଯାଉଛି। ଦେହରେ ଚାରି ପାଞ୍ଚ ହଳ ପୋଷାକ।
ମାଟିର ମଣିଷ ଟ୍ରେନରୁ ଓହ୍ଲାଇ ରିକ୍ସାରେ ବସିବା ପରେ ସୁଦର୍ଶନ ବାବୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲେ , ରିକ୍ସାବାଲା ର ବୟସ ୩୫ରୁ ୪୦ ଭିତରେ ହେବ। ଦୁର୍ବଳ ଶରୀର , ଆଖି ଡୋଳା ଦୁଇଟି ଯେମିତି ଗୋଟିଏ ଗର୍ତ୍ତ ଭିତରେ ଜୁଳୁଜୁଳୁ କରୁଛି। ଶକ୍ତିହୀନ ଶରୀର ବୋଲି ,ତା ରିକ୍ସା ଚାଳନା ରୁ ସ୍ପଷ୍ଟ ବାରି ହେଉଛି।ଖରାରୁ
ମାଟିର ମଣିଷ ମାଟିର ଶରୀର ମାଟିରେ ଲୀନ ମୋହ ମାୟା ସୁଖ ଅଳପ ଦିନ. ରାଜୁ ଆଉ ପପୁ ଦୁଇଜଣ ବହୁତ ଭଲ ବନ୍ଧୁ ଥିଲେ ! ଛୋଟ ବେଳୁ ତାଙ୍କର ପ୍ରତେକ କାର୍ଯ୍ୟକୁ ମିଳିମିଶି କରୁଥିଲେ ! ରାଜୁ ଥିଲା ଗୋଟିଏ ଗରିବ ପରିବାରର ପିଲା ରାଜୁର ମା ଆଉ