ବସୁନ୍ଧରାର ସ୍ବର କେବେ ତୁମେ ଶୁଣିଛ ବାଡ ଏ ପାଖରେ ଥାଇ ସେ ବସୁନ୍ଧରାର ସ୍ବର! ହଁ, ସେ ବସୁନ୍ଧରାର କେବେ ଶୁଣିଛ ତା’ ଚିତ୍କାର ଋଷିଆ ୟୁକ୍ରେନ ସମରେ ବୁଭୁକ୍ଷୁ ଜାତିର ପ୍ରଳାପ! ଶରଣାର୍ଥୀଙ୍କ ବିଳାପ? ତୁମେ ଯେ ନବବର୍ଷ ବିଗୁଲରେ ମାତାଲ ମଦିରା-ସରରେ ଜଳକ୍ରୀଡାରେ ଲିପ୍ତ। କେବେ ଶୁଣିଛ ସେ ବସୁନ୍ଧରାର ସ୍ବର ଶ୍ରୀଲଙ୍କାର ନବାଗତ
ବସୁନ୍ଧରାର ସ୍ଵର ରେ ମଣିଷ ! କେତେ ଦିନ ଆଉ ମୋ ଛାତିକୁ ରାମ୍ପୁଡ଼ି ବିଦାଡ଼ି କୋଠା ତୋଳିବୁ କେତେ ଦିନ ମୋ ଅନ୍ତରକୁ ଚିରି ଖଣି ଖୋଳିବୁ ଥରେ ତ ଦେଖେ ମୋ ବେଦନା ରେ ମଣିଷ ! ମୁଁ ଜାଣେ ତୁ ମୋତେ ମାଆ ବୋଲି ଭାବୁ ତେବେ କାହିଁକି ଏତେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦେଉ ମୋ
ବସୁନ୍ଧରାର ସ୍ୱର କଇଁ କଇଁ ହୋଇ କାନ୍ଦେ ବସୁନ୍ଧରା ଶୁଣି ପାରୁଛକି ସ୍ୱର ଦାରୁଣ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଅସହ୍ୟ ହେଲାଣି ଶୁଭେ କରୁଣ ଚିତ୍କାର ବିକଳେ ବୋଲଇ ଜାଗ ମୋ ସନ୍ତାନ ମୁଁ ପରା ତୁମରି ମାଆ କେତେ ବା ସହିବି ଜଳି ଜଳି ସରେ କେବେ କହିବରେ ଆହା ଶିକ୍ଷା ସାଥେ ମିଥ୍ୟା ପ୍ରଗତି କରୁଛ ପିଟି ମଥାରେ
ବସୁନ୍ଧରା ର ସ୍ବର ମାଆ ବସୁନ୍ଧରା ଲୁହ ଗଡାଉଛି ମଣିଷ ସମାଜ ପାଇଁ ଦାରୁଣ ଦୁଃଖରେ ହୁଏ ଛଟପଟ ମଣିଷ ତ ବୁଝୁନାହିଁ ।। ପରିବେଶ ଅଟେ ଆମରି ଜୀବନ ସେ ତ ଅମୂଲ୍ଯର ନିଧି ସୁସ୍ଥ ଜୀବନ ର ମୂଳାଧାର ଅଟେ ଗଛ ଅଟେ ମହୋଷଧି ।। ସୁସ୍ଥ ବାତାବରଣ ଚାହୁଁଛ ଯଦି ମହାଦ୍ରୁମ କାଟ ନାହିଁ
ବସୁନ୍ଧରାର ସ୍ୱର ହେ ମଣିଷ ଜାତି ଶୁଣ କାନ ପାତି ଦିବାସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖି ଭାବନାହିଁ ରାତି, ମୋର କ୍ଷତି ସହ ତୋ ବିନାଶ ଯୋଡା କି ପାଇଁ କରୁଛୁ ନିଜର ତୁ କ୍ଷତି? କର୍ତ୍ତନ କରୁଛୁ ସବୁଜ ବନାନୀ ଜନସଂଖ୍ୟା ବିସ୍ଫୋରଣ କରୁଣ କାହାଣୀ ବା ପା ମା(ବାୟୁ ପାଣି ମାଟି) ଆଜି ପ୍ରଦୂଷିତ କରୁ ନିଜ ମୃତ୍ୟୁ
ଶୀର୍ଷକ – ବସୁନ୍ଧରାର ସ୍ୱର କିଏ ଦେଇଥିଲା ନା ଦେଇପାରେ..? ମାଟିରେ ଚାଲିବାକୁ, ପବନକୁ ଛୁଇଁବାକୁ, ସୂର୍ଯ୍ୟକୁ ଅନେଇବାକୁ, ପାଣିକୁ ପିଇବାକୁ ଆଉ ଜହ୍ନକୁ ଭଲ ପାଇବାକୁ ଅଧିକାର..? କିଏ ଦେଇଥିଲା ନା ଦେଇପାରେ..? ଦେଖ.. ତୁମ ଝରକା ସେପାଖେ ସମ୍ପର୍କମାନଙ୍କର ଗାଢ ନୀରବତା, ଗମ୍ଭୀର ନିର୍ଜନତା.. ହେଇ ଦେଖ.. ମେଘ ମେଦୁର ଆକାଶ, ସନ୍ ସନ୍ ବହୁଥିବା
Peace-The Heartbreak of the World’s Venomed routes nationally mapped Selfishly insane,terribly gaped Varieties of melanin,skin textures Imprisoned minds,War fixtures Love and dignity globally detained The heartbreak of the World’s distinct Religiously unfuse,socially deprave Nations fisting Nations,bloody cirque Not a soul
#Slf_Fortnightly_Poetry-Contest_15 #Peace:Heartbeat of the world. Peace is not merely the lack of sound, A sense of wellbeing in and out all around. So scarce in this mundane world to be found. Peace is missed now everywhere in this world. By
#PEACE-the world’s heartbeat THE PATH OF PEACE Doing and intending good, Giving time and energy, sharing food, Helping the needy one should, With guidance and counsel, if you could. Keeping quiet unless you are asked, Living the present, forgetting
Peace-The heartbeat of the world Peace,is the stringency of all constituency Cementing the wounded and faltering fellowship Indispensable content of an utopian society Lulling the malice of man into a trench-like sleep Earthing the peril that ensues wreckage and terror Bargaining
PEACEFUL MIND A peaceful mind is like a silent blue sea, Its vast potential is as great as what’s in its deep, The energy stored is as powerful as what we all can see, And the tranquility as quiet as a
#Slf_Fortnightly_Poetry_Contest Peace: The Heartbeat of the World The inharmonious odyssey of futile pursuits; That wrenches cognitive tranquillity apart. Blinded by the crave for ephemeral suits, Galloping behind veiled, insubstantial art. The wrath of King Dhritarashtra’s ambition, Led to the
ଶାନ୍ତି ବିଶ୍ଵର ସ୍ପନ୍ଦନ ହେ ଶାନ୍ତି ! ଲୁଚିଛ କି ତୁମେ ଅମରାବତୀରେ ? ନା ଅଳଙ୍କୃତ କରିଛ ଅଳକାପୁରୀକୁ ? ନିଃସ୍ଵ ଏ ବିଶ୍ୱ ଆଜି ତୁମ ବିରହେ ଜର୍ଜରିତ, ଆସ, ଆଲିଙ୍ଗନ କର ଏ ମୁମୂର୍ଷୁ ଜଗତକୁ । ବିଶ୍ଵ ବକ୍ଷେ ଆଜି କାଲି, ହିଂସା, ରକ୍ତପାତ, ରୁଧିରର ହୋଲି ଶତ୍ରୁର ଚିତାଗ୍ନିରେ ପାଳିତ ହୁଏ
ଶାନ୍ତି – ବିଶ୍ଵର ସ୍ପନ୍ଦନ ବିଶ୍ଵ ମାନବକୁ ଦେଇ ଆସୁଅଛି ଭାରତ ଶାନ୍ତିର ବାର୍ତ୍ତା, ଜ୍ଞାନ ବିଜ୍ଞାନରେ ଶକ୍ତି ସାଧନାରେ ଜଗତେ ସେ ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତା । ସ୍ରଷ୍ଟାଙ୍କ ସୃଷ୍ଟିରେ ସୃଷ୍ଟି ପରମେଷ୍ଟି ବ୍ୟଷ୍ଟି ସମଷ୍ଟିର ଖେଳ, ବିବିଧତା ମଧ୍ୟେ ଏକତ୍ଵର ସ୍ଵର ସଂପର୍କ ଯେ ଅନାବିଳ । ଶାନ୍ତି ପ୍ରତିଷ୍ଠାରେ ଆଦର୍ଶ ଆମର ଶିବ ପରିବାର
ଶାନ୍ତି – ବିଶ୍ବର ସ୍ପନ୍ଦନ ପରିବର୍ତ୍ତିତ ଆଜି ବିଶ୍ବ ଚିତ୍ରପଟ୍ଟ ଭୀତତ୍ରସ୍ତ ଆଜି ମାନବ ଜୀବନ, ପ୍ରତିଟି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ବଞ୍ଚି ରହିବାର ପ୍ରତିଯୋଗିତାରେ ଧାବମାନ ଆଜିର ମଣିଷ । ସୂତାଖିଅରେ ଦୁର୍ଲଭ ଜୀବନ ଚାରିଆଡେ ଦେଖ ଭୟ ଆଉ ଭୟ ପଦ୍ମ ପତ୍ରରେ ଢଳ ଢଳ ଜୀବନ ମରୀଚିକା ମୟ ଏ ସାରା ସଂସାର ।
ଶାନ୍ତି – ବିଶ୍ୱର ସ୍ପନ୍ଦନ ମୁଖମଣ୍ଡଳର ସ୍ମିତ ହାସ୍ୟ ଆଉ ରସସିକ୍ତ ଜୀବନର ଏକ ଶାବ୍ଦିକ ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି “ଶାନ୍ତି ” । ଶାନ୍ତି ଏକ ବ୍ୟାପ୍ତି ଶାନ୍ତି ଦୁଇଟି ଶବ୍ଦର ମିଶ୍ରଣରେ, ଜୀବନର ଅଫୁରନ୍ତ ଆନନ୍ଦର ସଂଜ୍ଞା ବା ପରିଚୟ ଯାହା ସୃଷ୍ଟି କରେ ମନ ସିନ୍ଧୁ ତୀରେ ଅସରନ୍ତି ଢେଉ ସେଇ ଢେଉ ବ୍ୟକ୍ତ କରେ
ଶାନ୍ତି – ବିଶ୍ଵର ସ୍ପନ୍ଦନ ଏକ ଅସ୍ପଷ୍ଟ ମୃଦୁ ଗୁଞ୍ଜରଣରେ ସ୍ତବ୍ଧ ବିଶ୍ଵ ଶାନ୍ତି ଦାସ ନିରୁଦ୍ଦିଷ୍ଟ ହେବାର ଖବରରେ ସାଥୀରେ କିଛି ନେଇ ନାହିଁ, ଯାଇଛି ଏକା ସୁଖ ସୌହାର୍ଦ୍ଦ୍ୟକୁ ଫୁଙ୍ଗୁଳା ଛାଡ଼ିଯାଇଛି ବାଲ୍କୋନିରେ ଘର ଦୁଆର ଫାଁ ମେଲା ସୁଖର ଶେଷ ଟୁକୁଡ଼ାକୁ ଗୋଟାଇ ନେଲା ରମେଶ ମାଝୀ ଗୋଟାଏ କଂସା ହାଣ୍ଡିଆ ସହିତ
ଶାନ୍ତି – ବିଶ୍ୱର ସ୍ପନ୍ଦନ ଶାନ୍ତି ଚାହୁଁ ଆମେ ଶାନ୍ତି ଚାହୁଁ ଆମେ ଶାନ୍ତି ବିଶ୍ୱର ସ୍ପନ୍ଦନ, ହିଂସାର ତାଣ୍ଡବ ରଚ ନା ମାନବ ଶୁଭଇ ଆର୍ତ୍ତ କ୍ରନ୍ଦନ । ଯୁଦ୍ଧ ବିଭୀଷିକା ଟାଳିଦିଅ ଭାଇ ଅହିଂସା ପଥ ଆଦରି, ସାରା ପୃଥିବୀଟା ଏକ ପରିବାର ଖୁସିରେ ଉଠିବ ପୁରି । ନିରୀହ ଜନତା
ଶାନ୍ତି – ବିଶ୍ଵର ସ୍ପନ୍ଦନ ଜୀବନ ପଥରେ ପ୍ରତିଟି ସ୍ତରରେ କିଏ ବା ଶାନ୍ତି ନ ଚାହେଁ, ହେଉ ଦେଶ, ରାଜ୍ୟ ଅଥବା ନିଳୟ ଶାନ୍ତି ହିଁ ତ ଶାନ୍ତି ଦିଏ । ଶାନ୍ତି ବିଶ୍ଵର ସ୍ପନ୍ଦନ, ପ୍ରତିହିଂସା, କ୍ରୋଧ, ଅସୂୟା ସ୍ଵଭାବ ଧ୍ବଂସର ମୂଳ କାରଣ । ବୃଥା ଅହମିକା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ନିଦର୍ଶନ ଆମ
ଶାନ୍ତି – ବିଶ୍ଵର ସ୍ପନ୍ଦନ ଏମିତି ବି ଦିନ ଆସେ ସବୁ କିଛି ଚୂର୍ଣ୍ଣ, ଶାନ୍ତି ଲୋଡ଼େ ଫେରେ ନାହିଁ ଅଜ୍ଞାନରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ । ଅଚାନକ ଆସେ ଆଶା ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ନେଇ, ଘମାଘୋଟ ଯୁଦ୍ଧ ସ୍ୱର ଛାଡ଼ିଯାଏ ଧୋଇ । ଚାରିଆଡ଼େ ଦୃଷ୍ଟିମୟ ରକ୍ତମୟ ଛିଟା, ଖେଳିଯାଏ ହାହାକାର ଭୂମି ହୁଏ ଫଟା ।