ରାମ ନାମେ କି ରସ ଅଛି! ରାମ ନାମ ଭାବ ଦେବଙ୍କୁ ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ ପାନ କଲା ଲୋକ ଯାଇଛି ତରି, ଅନନ୍ତ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ତ ଚଳେ ଏକ ଦଣ୍ଡ କୋଟିଜୀବ ଯୁଗ ତପସ୍ୟା କରି! ନାମେ ପ୍ରହଲ୍ଲାଦ ଲଭେ ଇନ୍ଦ୍ରପଦ ଧ୍ରୁବ ଜ୍ୟୋତିର୍ମୟ କରେ ଭୁବନ, ପଥରେ ପଥରୀ ପଦ ସ୍ପର୍ଶ କରି ଅହଲ୍ୟା ପାଇଲା
ମନରେ ଆସୁମୋ ଶୁଦ୍ଧ ଭାବନା ସତ୍ୟ ପ୍ରେମେ ମୋର ପୂରାଅ ଅନ୍ତର ମନେ ଆସୁ ସାର ଶୁଦ୍ଧ ଭାବନା, ସାତ୍ତ୍ୱିକ କର୍ମରେ ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମରେ ଉଡ଼ୁ ଶାନ୍ତି ମୈତ୍ରୀ ପ୍ରୀତିର ବାନା! ସଦ୍ଭାବେ ସୁନ୍ଦର ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ମଧୁପୁର ନର ହୃଦେ ସାର ଭାବନା ଥାଇ, ଚରାଚର ଜୀବ ଉଦ୍ଭିଦ ମାନବ ସଜୀବ ସାଧନେ ବିଧାନ
ସମୟ ମାଗୁଛି ସମ୍ମାନ ଟିକେ ସମୟ ତ ଆଜି ସଂସାର ରେ ଖୋଜି ପାଉନି ପ୍ରେମରେ ସମ୍ମାନ ସତେ, ସମ୍ମାନ ବୋଲି ଯା’ ହେଉଛି ଆହୁଜା ବଜାର ଧର୍ମରେ କେଉଁଠି କେତେ! ମାନ ଘେନି ସ୍ଥାନ ମିଳୁନି ସମ୍ମାନ ମିଳେ ପ୍ରିୟା ପ୍ରୀତି ତୋଷଣ ମାନି, ଗଳା ବାଟ ଜାଣି ଅର୍ଥର ଭରଣି ସଙ୍ଗତେ ସମ୍ମାନ
ଏ ସନ ଫଗୁଣ ନ ହେଉ କାଳ ଏ ସନ ଫଗୁଣ ଧରେ ଅବଗୁଣ ଆସିବ କି କାଳ ସଙ୍ଗତେ ଘେନି, ରୂପ ରଙ୍ଗ ଯେତେ ଭାବ ବିପରୀତେ ମୂଳୁ ଯାଏ ଟଳି କମ୍ପେ ଅବନୀ! ସହକାରେ ଗୁନ୍ଥା ବଉଳର ପେନ୍ଥା ଅଭାବେ ଶୋଭାର ସଉକ ନାହିଁ, ବସନ୍ତ ରୁଷିଛି ମଳୟ ଫସିଛି ଆମ୍ର
ପାନ ବଟୁଆ ଓଡ଼ିଆ ଜାଣିଛି ଦେବତା ମଣିଛି ଅତିଥି ସେବାରେ ଢାଳିଛି ମନ, ଭୋଜନ ଭାଜନ ମନ ମହକନ ମଧୁର ଭାବରେ ଦେଇଛି ଧ୍ୟାନ। ଭୋଜନର ଶେଷେ ବରାଦେ ହରଷେ ମୁଖରେ ମଧୁର ଆସ୍ବାଦେ ପାନ, ଚୂନ
ଅପେକ୍ଷାର ଫଳ ମିଠା କର୍ମଭୂମି ଧରଣୀରେ ମନୁଷ୍ୟ ପ୍ରାଣୀ ସମସ୍ତେ ଜଣେ ଜଣେ କର୍ମୀ।ପଶୁପକ୍ଷୀ ସେମାନଙ୍କ ଖାଦ୍ୟ ସଂଗ୍ରହ ପାଇଁ କର୍ମ କରନ୍ତି। ପରୋକ୍ଷରେ ସେହି କର୍ମ ବିଶ୍ୱସୁରକ୍ଷା ନିମନ୍ତେ ବିଶ୍ୱ ନିୟନ୍ତାଙ୍କର ଅଭିନବ ବ୍ୟବସ୍ଥା।ଜଣେଖାଦ୍ୟ ଅନ୍ୟ ଜଣେ ଖାଦକ, ଏମାନେ ବଞ୍ଚିବେ ଆଉ ସୃଷ୍ଟିକୁ ବଞ୍ଚା- ଇବେ.ଏମିତି ନ ହେଲେ ସୃଷ୍ଟିରେ ଭାରସାମ୍ୟରକ୍ଷା –
ପଖାଳ ଜଗତରେ ସାର ପଖାଳ ଆମର ଓଡ଼ିଆଙ୍କ କଥା କହେ, ଜଗତର ନାଥ ଶ୍ରୀମହା ପ୍ରସାଦ ଯୁଗର ବାରତା ଦିଏ | ( ୧ ) ସେ ଟଙ୍କ ତୋରାଣି ପରସାଦ ମଣି ଲୋଡନ୍ତି ଜଗତ ଜନ, ନାହିଁ ଭାବ ଭେଦ ଅସୁଖ ଅବୋଧ ଲାଗେ ଅମୃତ ସମାନ | ( ୨ ) ପଖାଳ ଭାତର
ପ୍ରମାଦ ଭଲରେ ପ୍ରମୋଦ ଭୁଲରେ ପ୍ରମାଦ ନର ଅନୁଭବେ ଜୀବନ ସାରା, ବିପରୀତ ଭାବ ପ୍ରାରବ୍ଧ ସଂଯୋଗ କର୍ମଘେନି ଫଳ ପ୍ରାପତ ପରା। କର୍ମ ପଥ ହୁଡ଼ି ବିପଥେ ଦଉଡ଼ି ବିପଦ ବରଣ ହୁଅଇ ସାର, ପ୍ରମାଦ ଆସେନା ବାଟ ବଣା ବିନା ମନ୍ଦେ ଛନ୍ଦେ ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ବେ କରଇ ଘର, ସ୍ୱଚ୍ଛ ମନେ ନର
ଦୁହିତା କନ୍ୟାଟିଏ ସତେ ଦୁଇ କୁଳ ହିତେ କରି ଥାଏ ତା’ର ଜୀବନେ ବ୍ରତ, ଦୁଇ କୁଳେ ଲଢ଼ି ଆଗେ ଯାଏ ବଢ଼ି ଦୁହିତା ନାମରେ ହୁଅଇ ଖ୍ୟାତ। ଛୋଟ ବେଳେ ପିତା ମାତା ଅନୁସୃତା ଭାଇଭଗ୍ନୀ ସଖା ସୋଦର ମାନି, ସେନେହ ସରାଗ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଅନୁରାଗ ସେବା ସମର୍ପଣ ଭାବନା ଘେନି, ଅମୃତ
ବିଦାୟ ଲଗନେ ବାଛି ନେଲୁ ତୋର ସୁଖର ସଂସାର ଜୀବନସାଥୀ ଟି ପାଇଲୁ ବୋଲି, ବନ୍ଧୁ ପରିଜନ କରି ବରଜନ ପରେ ବରି ଦୂରେ ଯାଉଛୁ ଚାଲି। ଜନ୍ମ କଲା ମାଆ ରହିଲା କି ନାଆଁ ଝିଅ ଥିଲୁ ଏବେ ହୋଇବୁ ବୋହୁ, ପର ଘର ତୋର ହେବ ଆପଣାର ପିତ୍ରାଳୟ ଦୂରେ ଚଳିବୁ
ବିଧାତା ବିଧାନ ବିଧାତା ବିଧାନ କେ କରିବ ଆନ ବିଧିରେ କଦାପି ନ ରହେ ବାଧା, ସୃଷ୍ଟିର ନିୟମ ନୋହେ ବ୍ୟତିକ୍ରମ ପ୍ରକୃତି ପାଳନେ ଥାଏକି ଦ୍ୱିଧା? ସୂର୍ଯ୍ୟ କର ଦେଖ ପ୍ରକାଶେ ଆଲୋକ ସକଳ ଶକ୍ତିର ମୂଳ ଆଧାର, ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାସ୍ନାତ ରାତ୍ରୀ ପୁଲକେ ଧରିତ୍ରୀ କୂଳ ଲଙ୍ଘନ କି କରେ ସାଗର? ଜୀବ ଜୀବ-କ୍ରିୟା
ରକ୍ତ ଦିଅ ମୋତେ ରକ୍ତଦିଅ ମୋତେ ଆହେଦେଶ ଭକ୍ତେ ମୁକ୍ତି ଚାହଁ ଯେବେ ଜନନୀ ପାଇଁ, ଶକ୍ତି କିବା ତବ ରହିଛି ଅଭାବ ନୀରବେ କିପାଇଁ ରହିଛ ଚାହିଁ। ଦରିଆ ସେପାରି ଫିରିଙ୍ଗି ବେପାରୀ କୁଟ ପଣେ ଲୁଟି ନେଲେଣି ଦେଶ, କରେ ଅତ୍ୟାଚାର ଅନୀତି ଆଚାର ଭ୍ରଷ୍ଟ ପଣେ ନଷ୍ଟ କରି ବିଶେଷ,
ଆସ ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀ ମୋଶୂନ୍ୟ ଦେଉଳେ ଆସ ମହା ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଡାକେ ନିରିମାଖି ବିଜେକର ମୋର ଶୂନ୍ୟ ମନ୍ଦିରେ, ପୁଣ୍ୟେ ଦିଅ ଭରି ଦୁଃଖ ନିଅ ହାରି ଧନ୍ୟ ହେବି
ଜନ୍ମଭୂମି ଜନ୍ମଭୂମି ମୋର ଅତି ଆପଣାର ସାକ୍ଷାତ ସିଏ ମୋ ମାଆଟି ପରି, ଦେଇଛି ଜନମ ଗଢ଼ିଛି ଜୀବନ କଢ଼ାଇଛି ବାଟ ହାତକୁ ଧରି। ତା’ ଦେହ ପବନ ମୋ ହୃଦ ସ୍ପନ୍ଦନ ଦାନା ପାଣି ପାଇ ଯାଏ ମୁଁ ବଢ଼ି, ସୁନ୍ଦର ପ୍ରକୃତି ଦେଇଛି ସ୍ବୀକୃତି ସତ୍ୟ ପାଇଁ ମର୍ତ୍ତେ ଯିବାକୁ ଲଢ଼ି, ପାଇଛି
ମହକୁ ମହକ ରାଶି କବିତା ଦେହରୁ କବିତା କୁସୁମ ଫୁଟି ଉଠୁ ତୁମ ସାହିତ୍ୟ ଉଦ୍ୟାନେ ସୁଷମା ଧରି, ଜାଗି ଉଠ କବି କାବ୍ୟରେ ପୃଥିବୀ ପୂରି ଉଠୁ ଦିଅ ମହକ ଭରି! ରାଶି ରାଶି କାବ୍ୟ ଭବ ଜୀବ ଭାବ ରସ ମହକରେ ମହକୁ ଧରା, ଦିଅ ଦିବ୍ୟ ଜ୍ଞାନ ନିଖିଳ ଜୀବନ ମସୀମୁଖେ
ଶିକ୍ଷାରୁ ଦୀକ୍ଷା ମାତୃ ଗର୍ଭୁ ରକ୍ତ, କରେ ଅନୁରକ୍ତ ମାତା ଗର୍ଭେ ଶିଶୁ ଆରମ୍ଭେ ଶିକ୍ଷା, ମାଆ ଶିକ୍ଷା ତା’ର ସ୍ନେହ ମମତାର ସେବା ସମର୍ପଣ ଶ୍ରଦ୍ଧା ତିତିକ୍ଷା । ଗୁରୁ ଗୁରୁଜନ ବନ୍ଧୁ ପରିଜନ ପରିବେଶ ଭାବ ପ୍ରଭାବେ ତା’ର, ଜୀବନରେ ଶିକ୍ଷା କରେ ପୁଣି ଦୀକ୍ଷା ଗତି ବୃତ୍ତି ଶକ୍ତି ସଂସ୍କୃତି ସାର,
ତୁମକୁ ପାରୁନି ଭୁଲି ଭୁଲ୍ ଗଲେ କରି ଭାବ ଅପସରି ମମତା ମହଲ ଯାଏ ଦୋହଲି, ମଧୁର ଭାବରେ ସାଧୁ ସ୍ୱଭାବରେ ଜଣକୁ ଜଣେ କି ପାରିବ ଭୁଲି? ଶତ୍ରୁ ମିତ୍ର କେହି କାହାର ତ ନାହିଁ ଏକ ପରିବାର ସଂସାର ଏହି, ବ୍ୟବହାର ଘେନି ଶତ୍ରୁ ମିତ୍ର ବେନି ସୃଷ୍ଟି ହୁଏ ନର
ସାଇତି ରଖିଛି ତୁମରି ସ୍ମୃତି ସମ୍ପର୍କର ଡୋରି ଗଲ ଛିନ୍ନ କରି ଅଧାବାଟେ ପ୍ରାଣ ଯାଏ ଅଟକି, ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଲ ପ୍ରତାରିତ କଲ ରଖିଛି ସାଇତି ତୁମରି ସ୍ମୃତି। ନଥିଲି ମୁଁ ଲୋଡ଼ି ଧନ କୋଠା ଗାଡ଼ି ଚାହିଁ ଥିଲି ଶୁଦ୍ଧ ସୁମନ ଟିଏ, ଦେଖେ ବିପରୀତ ହୁଏ ପ୍ରତାରିତ ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମ କି
ସାଧାରଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସ କୋଟି ଜନରୋଳ ହେଲା ଅସମ୍ଭାଳ ଫେରିଗଲା ଡରି ଫିରିଙ୍ଗି ଜାତି, ଉଣେଇଶ ସତ ଚାଳିଶି ଅଗଷ୍ଟ ପନ୍ଦର ଦିବସେ ଦେଲା ମୁକତି। ବରଷେ ଆଗରୁ ଛଇଆଳଶିରୁ ପଡ଼ିଲା ଭାଳେଣି ଶାସନ ପାଇଁ, ସଭାରେ ବାଛିଲେ ଗଣତନ୍ତ୍ର ଭଲେ ଦେଶର ମଙ୍ଗଳ କାମନା ନେଇ, ସଭା ଗଢ଼ି ଦେଲେ ସଭାପତି କଲେ ଆମ୍ବେଦକରଙ୍କୁ କଲେ
ଏଇ ମାଟି ମୋର ସରଗ ପୁରୀ ଇଏଲାଗେ ମୋତେ ଚନ୍ଦନ ପରି ଏଇଠି ଜନମ ଏଇଠି ମରଣ ଇଏ ଜନ୍ମଦାତ୍ରୀ ଜନନୀ ମୋର, ମୋଜୀବ ଜୀବନ ମୋହୃଦ ଚନ୍ଦନ ଏ ମାଟି ମୋ ପାଇଁ ସରଗ ପୁର! ଏ ମାଟିରୁ ଦାନା ସର୍ବ ସମ୍ଭାବନା ଦିଏ ସଞ୍ଜୀବନ ପାଣି ପବନ, ଏ ମାଟିରେ ବାସ