ଆଶାର କିରଣ ରାତିଟା କେବଳ ଅନ୍ଧାର ତ ନୁହେଁ ଝାପ୍ସା ଆଲୁଅରୁ ଟିକେ ଅଛି, ରାତିଟା କେବଳ ଯାତନା ନୁହଁଇ ସପନ ବି ସେଠି କିଛି ଅଛି। ହାରିବାନି କେବେ ଜୀବନେ ଆମେରେ ଦୁଃଖ ସୁଖ ଲାଗିକି ରହିଛି, ଅଭିଯୋଗ ଆଜି ଅନେକ ଥିଲେ ବି ଆଶାର କିରଣ ପଡିଅଛି। ଘନୀଭୂତ ହୁଏ ପ୍ରଖର ଶୂନ୍ୟତା ନିରିମାଖି ଏଇ
ରହିବ କି ପରାଧିନତା ସ୍ଵୀକାର କରି ? ଶୁଣିଛି, ଶୁଣିଥିଲି ତୁ ପୂର୍ବ ସ୍ମୃତି ଯେଵେ କରୁଥିଲେ ଅତ୍ୟାଚାର, ସକାଳ, ଖରାବେଳ ଅବା ରାତି କିଛି ଫରକ୍ ନ ଥିଲା ସେଠି, ତଥାପି ଆହଟରେ ଥିଲା ତୁମ ସ୍ଥିତି। ରକ୍ତ ଆଉ ମାଂସର ଶରୀର, ସହୁଥିଲା ସିନା ସବୁ ଅତ୍ୟାଚାର, ମନ ଆଉ ବିବେକ ସମର୍ପିଥିଲ ପ୍ରତିକ୍ଷିତ
ପରୋପକାରାୟ ସ୍ୱର୍ଗାୟ ପରମ ଆନନ୍ଦ ଦାତାର ଦାନରେ, ସେ ବିଦ୍ୟାଦାନ ହେଉ ଅବା ଅର୍ଥଦାନ, ଅବା ପିଣ୍ଡଦାନ ପିତୃ ପୁରୁଷରେ। ସେ ଦାନର ଅନୁଭୂତି କିନ୍ତୁ ନିଆରା, ଅନ୍ୟର ଉପକାର କଲେ ସ୍ୱର୍ଗ ପ୍ରାପ୍ତି ହୁଏ, ଜୀବନରେ ପୁରାଣ ବର୍ଣ୍ଣିତ ସତ୍ୟ ପରା । ଅନୁଭବୀ କେବଳ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିପାରେ ତା ଭାବନା ହୃଦୟ ଭାଷାରେ, ସେ ଶାଶ୍ବତ
କବିତା କବିତା ଗଢି଼ଛି କେତେ ମନ୍ଦିର, କୋଣାର୍କ। କବିତା ଭରିଛି ପ୍ରାଣ, ଚିଆଁଇଛି କେତେ ଭଗ୍ନ ସ୍ତୂପ। ଜିଆଇଛି କେତେ ମୃତ, ଅର୍ଦ୍ଧମୃତ,କେତେ ଜୀଵନ୍ମୃତ। ଯଉଵନ ଭରିଛି ପୁଣି,ଧରି ଆଣି ଟାଣି, ଯିଏ ଯଉଵନ ଗତ। କେତେ କିମ୍ବଦନ୍ତୀ ପରେ କରିଛି ସ୍ବାକ୍ଷର। କେତେ ସତ୍ୟପାଠ ପରେ ଭରିଛି ହାମି,କରିଛି ହସ୍ତାକ୍ଷର। କେତେ ନା ଅଜଣା ଅ -ତିଥି
ସଂଶୋଧନ ଏମିତି ମଣିଣ ନାହିଁ ଜୀବନରେ କେବେ ଭୁଲ କରିନାହିଁ, ଭୁଲ କରି ଯିଏ ତା’ର ସଂଶୋଧନେ ମନୋନିବେଶ କରଇ, ଉଚିତ ମଣିଷ ସେହି, ସେହି ଭୁଲରୁ ଠିକ୍ ମାର୍ଗ ପରା ତା’କୁ ମିଳି ଯାଇଥାଇ । ଭୁଲଟିକୁ ଯିଏ ଅଣଦେଖା କରି ସଂଶୋଧିତ ହୁଏ ନାହିଁ, ସେମିତି ମଣିଷ ଜୀବନର ମୁଲ୍ୟ କେବେ ବୁଝି ନ ପାରଇ,
ଦୁଃଖ ସୁଖ ******** ପୂର୍ବ ପଟର ଝରକା ଖୋଲିଲି ତ’ ସିନ୍ଦୂରା ଫିଟିଲା।ସୂରୁଜ ମୁରୁକି ହସିଲେ ତ’ ସକାଳ ହେଲା।ଅଳସ ଭାଙ୍ଗି ସାରିଥିଲେ ସାମ୍ନାରେ ଦୃଶ୍ୟମାନ ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ପଡିଆର ଘାସ ମାନେ। ମୋ ଆଖି ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ପଡ଼ିଲା ତ’ ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ହସି ଡାକିଲେ-“ଆସୁନ ! ଟିକେ ଦୁଃଖ ସୁଖ ହେବା। କେଉଁ ଦିନୁ ଆମ ଆଡେ
My Feelings ============ One earth one soil Where all are live in united One mother one lap Feelings have same for all Same blood same colour So all have equal caste Same number same bone All human ornaments have equal Different religion
ଅପେକ୍ଷା…. ତୁମେ କହିଥିଲ ଜଳିବା ପାଇଁ ପୁଣି କ୍ରୋଧର ନିଆଁରେ ନୁହଁ , ପ୍ରେମର ନିଆଁରେ।। ଗୋଟେ ଶୁଖିଲା ସଳିତାଟେ ହୋଇ। ହେଇ, ଦେଖୁନ!! ମୁଁ କେମିତି ଜଳୁଛି ସେଇ ପ୍ରେମର ନିଆଁରେ ଆଉ ଜଳିପୋଡି ଗଲାଣି ମୋ ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗ ଯୌବନ, ମେଞ୍ଚାଏ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ।। ଟିକେ ଦେଖ ତ’!!! ସେ ବହଳିଆ ଧୁଆଁ ସବୁ କେମିତି ଜାବୁଡ଼ି ଧରିଛନ୍ତି
♦ #ଆତ୍ମତୃପ୍ତି ♦ **************************** ଆଲୋ ଯାଉନୁ ଖାଇଦବୁ !କେତେ ସମୟ ଆଉ ଅପେକ୍ଷା କରିବୁ?ତୋ ବାପା ତ ଆସିଲା ବେଳକୁ ରାତି ଦି ଘଡିଏ ହବ।ତୁ ଝିଅପିଲାଟା ଏତେ ସମୟ ଭୋକ ସମ୍ଭାଳି ପାରିବୁ?ମୋ ବୋଉର ଏମିତି କଥା ଶୁଣି ଚିଡିଗଲି ମୁଁ।ଆଉ ରାଗରେ କହିଦେଲି ତୁ କାହିଁକି ଭଟଭଟ ହଉଛୁ କହିଲୁ?ମୁଁ ତ ମୋର ଅନେଇଛି
A withered life Has anyone ever heard the sound, those withered autumn leaves falling on ground ? On an autumn evening amidst various sounds of rustling , waited with silent prayer in anticipation of the finale of an imminent manifestation, Golden yellow
KĆERI MOJA MERJEM Malena pahuljo moja , iskro u oku i srećo prva kao juče da si rođena , malena kao mrva. Godine su prohujale u trenu, a sad u tebi vidim odraslu , pametnu , mladu ženu. Mudrosti mnoge kriju tvoje
Covid-19 – ( Mada ne zasluzuje pesmu) Ko brodove na mom moru ljulja? Ko se perjem mojih ptica kiti? Ko je zeljan u Dunavu do kolena mulja? Ko me lazno tesi: “Sve ce dobro biti?” Znam kad kraj je svemu. Osecam.
ISPOD LIPE STARE Ispod lipe stare,u debelom hladu, Zatvorenih oči misli mi se roje. Naviru sjećanja kad smo nekad bili, Zaljubljeni , srećni draga i nas dvoje. Neznam dali da se od sjećanja branim, Ili da ih pustim neka mi se vrate.
ଭାବନାର ସେତୁ ଭାବନାର ସେତୁ ସଙ୍ଗେ ସମ୍ପର୍କର ଦେଖା, ବିନା କାଳିର କଲମରେ ଅଦୃଶ୍ୟ ଲେଖା, ଅସଜଡ଼ା ନିସଙ୍ଗ ଜୀବନ… ଅକୁହା ଖାପଛଡା ସେମିତି ବ୍ୟତିକ୍ରମ. ଦିଗବଳୟ ର ଅନ୍ତ ଖୋଜା ଚାଲିଛି.. ଯାହା ମୁଁ ଭାବେ, ତୁମେ ତାହା ଭାବୁଛ କି ?… ଅସମୟ ଛିଙ୍କଟା କିଏ କାଳେ ଭାବିଲାଣି ଛିଣ୍ଡା ଗୁଡ଼ିଟା କାହା ହାତରେ ପଡ଼ିଲାଣି..
ତୀର୍ଥ ନେତ୍ର ପବିତ୍ରତା, ହୃଦ ମନ ତୃପ୍ତେ ମୁକ୍ତି ଅର୍ଥେ ଯାଉ ତୀର୍ଥ, ନାନା ଦେବାଦେବୀ ଦରଶନ ଲଭି ଭାବୁ ହେଲୁ ଜୀବନ୍ମୁକ୍ତ, ସେ ନୁହେଁ ମୁକତି ପଥ, ପ୍ରକୃତ ତୀର୍ଥରେ ଯିଏ ବୁଲିଅଛି ତା’ କର୍ମ ହୁଏନି ବ୍ୟର୍ଥ । ତୀର୍ଥ ଭ୍ରମି ଗଲେ ଗଣେଶ କାର୍ତ୍ତିକ ହେବାକୁ ଗଣାଧିପତି, କାର୍ତ୍ତିକ ମୟୂର ବାହନେ ବସିଣ ବୁଲିଲେ
ମୌସୁମୀ ଫେରାର ନୀରଦର ଶେଷ ନିର୍ମଳ ଆକାଶ ମୌସୁମୀ ଯାଉଛି ଫେରି ସୁସଜ୍ଜିତ ଧରା ସବୁଜ ବର୍ଣ୍ଣରେ ଶରତ ସମ୍ଭାର ଭାରି। କେରଳ ଛୁଇଁ ସେ ଆସିଥିଲା ଦିନେ ସୃଷ୍ଟିର କଲ୍ୟାଣ ପାଇଁ ମୌସୁମୀ ପରଶେ ବରଷା ବରଷେ ମିଥ୍ୟା ନୁହେଁ ସତ୍ୟ ଏହି। ମେଘ ମହ୍ଲାରର ଉଲ୍ଲାସୀ ପ୍ରାଣରେ ମଉସୁମୀ ମଦମତ୍ତା ପଲ୍ଲୀ ପ୍ରାନ୍ତରର ପରିତୃପ୍ତି ଭାର
ନିଦ ନିଦ୍ରା ଗୋ ତୁମେ ଆସ ମୋ ଜୀବନେ ରାତ୍ରୀର ଓଢଣୀ ଦେଇ, ମହୁଲି ନିଶାରେ ତୁମରି ପରଶେ ପକାଅ ମତେ ଶୁଆଇ। ଜଞ୍ଜାଳମୟ ଏ ଜୀବନ ଭିତରୁ ଟିକିଏ ଶାନ୍ତି ପାଇଁ, ମୁଁ ଜାଣିଛି ତୁମେ ଆସ ଛପି ଛପି ଅତି ଆପଣାର ହୋଇ। ତୁମେ ଆସିଥାଅ ଆଖିରେ ଆଖିଏ ଅସରନ୍ତି ସ୍ବପ୍ନ ନେଇ, ଏତେ ଆଶା
କୋଣାର୍କ ******* ଧରଣୀ ବୁକୁରେ ସୁରମ୍ୟ ମନ୍ଦିର ଧାବମାନ ରଥ ସତେ ଉଦିତ ସୂର୍ଯ୍ୟର ସ୍ନିଗଧ କିରଣ ଛୁଇଁ ଯାଏ ଆସି ପ୍ରାତେଃ ସେଇ ଚାରୁ କୋଣାରକ ପାଷାଣ ଦେହରେ ସୁଷମା ଖେଳାଇ ସପ୍ତାଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ମଧ୍ୟେ ଏକ ।୧। ଅର୍କକ୍ଷେତ୍ର ପରେ ଚନ୍ଦ୍ରଭାଗା ଧାରେ ଅବିସ୍ମରଣୀୟ କୀର୍ତ୍ତି ବିଶ୍ଵ ଐତିହ୍ୟରେ ତୁ କଳା ପାଗୋଡା ଗଢିଛି ଓଡ଼ିଆ ଜାତି
ଫେରାର ବସନ୍ତ ଏକ ଅନ୍ତହୀନ ପ୍ରତୀକ୍ଷା ର ଶେଷ ଠିକ ଏମିତି ଥିଲା ଋତୁ ବଦଳିବା ପୂର୍ବରୁ ତୁମେ ବଦଳିଗଲ ଆଉ ତା ପରେ………. ସେଦିନୁ ନିଜକୁ ଖୋଜିଚାଲିଛି ଉପେକ୍ଷିତ ଅତୀତ ଜୀବନ ର ଦୋଛକି ରେ ଠିକଣା ହଜେଇ ସେବେଠୁ ଫେରାର ଋତୁରାଜ ବସନ୍ତ…. @ ସ୍ବପ୍ନମାନେ ମରୀଚିକା ପାଲଟିଯିବା ପରେ ବଇରୀ ସାଜନ୍ତି ନିଦ ଆଉ
ଅଭିନନ୍ଦନ ଶ୍ରାବଣ ଆଷାଢ଼ର ଶେଷେ ଶ୍ରାବଣ ର ହୁଏ ଆଗମନ ଧରାପୃଷ୍ଠେ, ହର୍ଷିତ ଧରଣୀ ସ୍ୱାଗତ ଜଣାଏ ଆନନ୍ଦ ଫୁଟାଇ ଓଷ୍ଠେ।୧। ପିପାସିତ ଧରା ଶ୍ରାବଣର ଧାରେ ଝୁମଇ ପ୍ରାନ୍ତ ରୁ ପ୍ରାନ୍ତ, ଉନ୍ମାଦ ତନ୍ମୟେ ବାରିଦର ମାଳା ବରଷଇ ଅବିଶ୍ରାନ୍ତ।୨। ନିଦାଘ ଗ୍ରୀଷ୍ମର ସନ୍ତାପ ର ଅନ୍ତେ ମହୀ ହୁଏ ଆଶ୍ୱାସିତ, ଅସହ୍ୟ ଯାତନା ମନରୁ ବିସ୍ମରି