ଶବକୁ ନ ମିଳେ ଶୋକ (ସଜଲ) ଅସ୍ଥିର ପଥ , ଅଧୀର ରଥ , ଶବକୁ ନ ମିଳେ ଶୋକ କାହାକୁ କହି ଜୀବନ ଦେଇ , ଯିବ ଯେ ପରଲୋକ । ଅଧରୁ କ୍ଷୀର , ଆଖିରୁ ନୀର , ମୁହଁରେ ନାହିଁ ହସ କେମିତି କିଏ ପାଖରେ ବସି , ଭରିଦେବ ଯେ ଶ୍ୱାସ ଦୁର୍ବଳ
ନାହିଁ ତୋ ହୃଦୟ ପାରିଲୁ ନି ବୁଝି କେବେ ସଂପର୍କ ଆମରି ପିଲା ବେଲୁ ଭଲ ପାଇଁ ଭୁଲ୍ ମୁକି କଲି…. ମିଛ ଟାରେ କହୁ ସିନା ଭଲପାଏ ବୋଲି ହୃଦୟ ତନ୍ତୀଳ ସ୍ୱର ପାରିଲୁ ନି ବୁଝି…. ଲୋକ ଦେଖା ପ୍ରେମ କଲୁ ସାଜି ତୁ ପ୍ରେମିକା ଅନ୍ତରରେ କାହାପାଇଁ ରଖିଥିଲୁ ଜାଗା…. ଦେହର ମିଳନ ପ୍ରେମ
ଅମାପ ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ ସାଥେ …. !! ରହିଛି ମୁଁ ଅନ୍ତହୀନ ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ , ଅମାପ ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ ସାଥେ….. ! ଫିକା ଫିକା ଏବେ ବୟସର ରଙ୍ଗ , ମେଳନ ପଦାରେ ପ୍ରତୀକ୍ଷିତ ସାହାନାଇ ଶୁଭେ ରହି ରହି ,,,, ! ସାକ୍ଷୀ ଏ’ ସମୁଦ୍ରବେଳାର ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ବାଲୁକାରାଶି ….. ! ଅନେକ ରକ୍ତବର୍ଣ୍ଣା କୃଷ୍ଣଚୂଡାର ସାମୂହିକ ହାଟ….
ହେ ମହାବାହୁ ଧନ୍ୟ ମହାପ୍ରଭୁ ଧନ୍ୟ ଲୀଳାଖେଳ ଧନ୍ୟ ମହିମା ଅପାର ମୂଢ ମାନବର ସୁଖ ଦୁଃଖ ବୋହି କରୁଛ ସଂସାର ପାର।।୧।। ତୁମ ଶୁଭାଶିଷ ଦରଶନ ପାଇଁ ବ୍ୟାକୁଳିତ ହୁଏ ମନ ନୀରବ ନିଶ୍ଚଳେ ସ୍ମରଣ ନ କଲେ ନ ମିଳଇ ଦରଶନ ।।୨।। ନିମିଷେ ମଧ୍ୟରେ ଜଗତ ରୂପକୁ କରିଦିଅ ଛାରଖାର ତୁମ ଆଦି
ମା ଗୋ ମା ଲୋ ଦଶଭୁଜା ସଵୁଠି ଏଵେ ତୋ’ର ପୂଜା ଅରଚନା; ତୋ ପାଇଁ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ,ପୁରପଲ୍ଲୀ ସଵୁଠି ଆନନ୍ଦ ମୁଖର, ତୋ ଦୟା ରେ ଘୁଞ୍ଚି ଯାଏ ଛାତି ତଳ ଅମା ଅନ୍ଧକାର ।। ତୋ ଶୁଭ ଆଗମନେ ପ୍ରକୃତି ରାଣୀ ନବ ପଲ୍ଲଵିତ; ତୋ ମଂଗଳ ଆବାହନେ ନ ଇପଠା କାଶତଣ୍ଡୀ ଶୁଭ୍ର
ଏଇ ତ ଜୀବନ ଜୀବନ ସଦା ଦୋଛକି ହତବୁଦ୍ଧି ରେଖା ରେ ଛନ୍ଦିତ ନ୍ୟାୟ …ଅନ୍ୟାୟ ଧର୍ମ… ଅଧର୍ମ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ…. ଅକର୍ତ୍ତବ୍ୟ ର ଦୋସନ୍ଧି ର ମଧ୍ୟଭାଗରେ ମାପଯୁପ ଏ ଜୀବନ କେବେ ପୁଣି …ଅଛି ….ନାହିଁ ସୁନ୍ଦର …ଅସୁନ୍ଦର ଆତ୍ମିୟ …ପର ଦୁଃଖ….ସୁଖ ଗୁଡ଼ାଏ ଅଡ଼ୁଆ ପ୍ରଶ୍ନିଳ ଭାବନା ରେ ବନ୍ଧା ଏ ଦପଦପ ଜୀବନ
ପ୍ରଶ୍ନ ସୃଷ୍ଚିର ସୃଷ୍ଟିର ସେ ପ୍ରଥମ ପ୍ରଶ୍ନ କମ୍ପନ ତୋଳେ ମନ ତଳେ ହେ ମଣିଷ,ହେ ମଣିଷ ତୁମେ କେଉଁଠାରେ ??? ।।୧।। ଆଜି ବି ରହିଛି ବିଭେଦ ପ୍ରାଚୀର ପାପ କଳଙ୍କ ବୋଳା ପାରେ ନାହିଁ ସହି ଏ ମଣିଷ ଆଉ ପାପର ଦହନ ଜ୍ବାଳା ଗର୍ବ ଗାରିମାର ଆବରଣ ତଳେ ମଣିଷ କି କେବେ ଲୁଚି
ଆହେ ମହାବାହୁ ଦୁଃଖରେ ଝରଇ ମୋ ନୟନୁ ଲୁହ ସଂସାର କଷଣ ସହି, ଆହେ ମହାବାହୁ ତ୍ରାହିକର ମୋତେ ବିଶ୍ୱ ପ୍ରଭୁ ଭାବଗ୍ରାହୀ ।। ଭକତି ଚିତ୍ତରେ ଯିଏ ଡାକିଅଛି ପାଇଛି ତୁମ୍ଭ କରୁଣା, ମୋ ବେଳକୁ କାହିଁ ଅଭାବ କରୁଛ ତୁମ କୃପା ସତେ ଉଣା ।। ବ୍ରାହ୍ମଣ୍ଡ ତୁମ୍ଭର ଲିଳାର ନଗରୀ ଆଉ ତୁମେ ଲୀଳାମୟ,
ବାସ୍ତବତା ଆଉ ଏକ ସ୍ଵପ୍ନ ମୁଁ ଆଜି ଅସମର୍ଥ ବୁଝିବାକୁ ଯୁଝିବାକୁ ଯେତେସବୁ ଅମାପ ଅନ୍ୟମନସ୍କତା ଉଜୁଡ଼ା ଉଛ୍ବାସ ଆଉ ଅତୀତର ଭାଷା, ଭାରି ଫିକା ଫିକା ଲାଗେଏଠି ନୂତନତ୍ବ ପୁଣି ଆକାଂକ୍ଷିତ ଭବିଷ୍ଯତ ଆଶା ।। ଅବିଶ୍ବାସ ର ହାତସବୁ ଲମ୍ବିଆସି ଖିନଭିନ କରେ ମୋର ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ ଅଭିପ୍ସା ନିଷ୍ଠୁରତାର କ୍ରୃର ଆଲିଙ୍ଗନ ଚକ୍ରବ୍ୟୁହ ରଚୁଥାଏ ଅଭେଦ୍ୟ
🌹ବାଟୋଇ ବିନା 🌹 ======================== ତମ କଥା ଏବେ ମନେ ପଡେ ଭାରି କାହିଁକି କେଜାଣି ଜାଣେନା ତମେ ଗଲା ଦିନୁ ସତ କହୁଛି ମୁଁ ଦେଖିନି କେବେ ବି ଆଇନା । ତମେ ଥିଲ ମୋର ପୂରୁବ ଆକାଶେ ସକାଳ ସୂରୁଯ କିରଣ ତମେ ଗଲ ଯେବେ ମୋତେ ପରକରି ସହୁଛି ଖରାର କଷଣ । ତମେ
LOVE… Neither a pseudo obsession. Nor a cocophonous posession Rather a dlicate and fragile balance A sparkling and tender safe heaven A love hole without any trepidation. Neither a drastic compulsion Nor a destructive distraction Rather an affirmation, a celebration A profound
ଅଗ୍ନିକନ୍ୟା ବୀରାଙ୍ଗନା ବୀର୍ଯ୍ୟବତୀ ବାଳା ନୁହେଁ ଜଡ ନୁହେଁ ସେ ଅବଳା ରଣାଙ୍ଗନେ କଙ୍ଗନାର ସ୍ବର ନାଶି ପାରେ ମାଂସଲୋଭୀ ନିଶାସକ୍ତ ଲମ୍ପଟ ଅସୁର । ସ୍ବାର୍ଥାନ୍ଧ ମଣିଷ ରଚିପାରେ କ୍ରୁର ଫାଶ ବାନ୍ଧିବାକୁ ନରେ ଆଢୁଆଳେ ଲୁଚିଛ ସମୟ ଭଲ ମନ୍ଦ ଧର୍ମ ଓ ଅଧର୍ମର ନୀତି ଅନୀତିର ବିଚାର ତା କରେ । କ୍ଷମତାର ଅନ୍ଧ
ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତି ହେଉ ମୋର କାହିଁକି ଏମିତି ମଉନେ ବସିଛ ଶୁଭୁ ନାହିଁ କି ମୋ ଡାକ, କାନି ପତେଇ ମୁଁ ତୁମ ଆଗେ ଆଜି ମାଗୁଛି ପ୍ରଭୁ ହେ ଭିକ।। କରି ଦିଅ ପ୍ରଭୁ ଏ ଭବ ରୁ ପାରି ରଖ ରଖ ମହାଦେବ, ଦୁଇ ହାତ ଯୋଡ଼ି ବିନତୀ କରେ ମୁଁ ମୁଣ୍ଡେ ହାତ ରଖ
” ମୋକ୍ଷ ” ସ୍ୱାର୍ଥ ର ସହରେ ଧର୍ମ କୁ ଲୁଟ୍ କରି ମାନବିକତା ର ହତ୍ୟା କରି, ଖୋଜା ଯାଏ ଏଠି ମୋକ୍ଷ ର ମାର୍ଗ । ଧର୍ମ, ଜ୍ଞାନ, ର ମାର୍ଗ ରେ ଏଇ ସ୍ୱାର୍ଥ ର ସ୍ଥାନ ଆସିଲା କେଉଁଠୁ, ଆଣିଲା କିଏ ? ଉତ୍ତର- ହଁ ଏଇ ମାନବ ସମାଜ । ସାରା
House on Hills House on top hills Across farm greens Chasing butterflies Haunted by honeybees Around meek cottage Magnificent sceneries Shining eyes paradise. Rohini Kumar Behera Principal Advisor of SLF.
କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ପ୍ରଶ୍ନ ସେ ଅଗ୍ନିରୁ ଜନ୍ମିଲା ତମ ଯୋଜନା ଅନୁସାରେ ତମେ ତାକୁ ଜୀବିତରେ ମାରିଦେଲ… କେଉଁ ସଉକରେ ? ସେ ପାଞ୍ଚ ପତିଙ୍କୁ ବରିଲା ତମ ଇଶାରାରେ ତମେ ତାକୁ ଲାଞ୍ଛିତ କଲ… କଣ ତମ ନିଜ ଇଚ୍ଛାରେ ? ସେ ଅସ୍ତ୍ର ଧରିଥିଲା ତମ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ ରେ ତମେ ତାକୁ ନିର୍ବସ୍ତ୍ର କଲ… କାହା ଆଦେଶରେ
Prirodna lepota Priroda je bila darežljiva prema meni,dala mi lepotu kao nijednoj ženi. Sa izvora samo bistru vodu pijem, I svoje maldo lice njome mijem. Po šumici šetam sa svojim bosim nogama i trazim svezeg vazduha. Odmaram oci pogledom zelenila i mirišem
SILENCE Albeit unpredictable moments, I stay on trend to recount the bliss of silence Like a solitary moon, I assiduously wait for next night with utter patience As upon the bosom of silent sky, still stars will sing the songs of silence
ବାଲ୍ମୀକି ରତ୍ନାକର ନାମେ ଦୁଷ୍ଟ ଲୋକ ଥିଲା ଅନ୍ୟାୟ ଅନୀତି କାମ, ଚୋରି ଡକାୟତି ବେଉସା ତାହାର ସାକ୍ଷାତ ସେ ଅଟେ ଯମ । ଜଙ୍ଗଲ ରାସ୍ତାରେ ବୃକ୍ଷେ ଲୁଚି ଥାଏ ଭୟ ଭୀତ ବାଟୋଇକୁ, ଧନ ରତ୍ନ ସବୁ ଛଡ଼ାଇଣ ନିଏ ପରିବାର ପୋଷିବାକୁ। ନାରଦ ମୁନି ଯେ ପ୍ରଶ୍ନକଲେ ତାଙ୍କୁ ମଣିଷ ମାରୁ କାହିଁକି ,
ମୁକ୍ତି ଦିଅ ମୁକ୍ତି ଦିଅ ମୁକ୍ତି ଦିଅ ପ୍ରଭୁ ମତେ ଜନନୀର ଜଠରରୁ, ନିବିଡ ଘୋର ଅନ୍ଧକାରରେ କରୁଥିବା ସଂଘର୍ଷରୁ। ପାପର ପଙ୍କରେ ଘାଣ୍ଟି ମୁଁ ହେଉଛି ନିତି ପାଏ ଏଠି କଷ୍ଟ, ଜଲ୍ଦିଜଲ୍ଦି ପାଦ ଥାପିବା ପାଇଁକି ଡାକେ ମତେ ଧରାପୃଷ୍ଠ। କ୍ଷମା ଦିଅ କ୍ଷମା ଦିଅ ମତେ ପ୍ରଭୁ ପାପର କର କ୍ଷୟ, ସତ୍ୟପଥେ ଆଉ