ସତୀର୍ଥ ସାହିତ୍ୟିକ ବନ୍ଧୁଗଣ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆମର ସାରସ୍ୱତ ଶବ୍ଦ ପ୍ରଣାମ ସହିତ ଅନେକ ଅନେକ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଏବଂ ଅଭିନନ୍ଦନ। ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ ପରିବାର ଯାହା ସମଗ୍ର ବିଶ୍ୱରେ ନିଜର ନବ ନବ ଶତ ଉନ୍ମେଷ ଶାଳିନୀ କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ ପାଇଁ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ସ୍ଥାନ ଅଧିକାର କରିଛି। କିଛି ନୂଆ ଶିଖି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଶିଖାଇବା ର ଅଭିଳାଷ ନେଇ ପରିବାର ପକ୍ଷରୁ ୨୦୧୯
Freedom … And freedom had that unique fragrance That suffused her effulgent core . The petrichor of unchained hopes and desires Had overtaken the poisoned blood of frustrations Flowing through the dead darkened veins of her Becoming once more alive She felt
ପ୍ରେମ ତୁ କାହାର ସପ୍ନ ଅଢେଇ ଅକ୍ଷର ପ୍ରେମ ଯେ ତୁମର ତୁମେ ସପ୍ନ କାହା ପାଇଁ,,,,, କାହାପାଇଁ ତୁମେ ମଳୟ ପବନ କାହାପାଇଁ ଜ୍ୱଳନ୍ତା ଯୁଇଁ,,,,,।। ପ୍ରେମ କାହାପାଇଁ ବାଲିଘର ତୁମେ ତାହାପାଇଁ ଅଶରା ନଇଁ,,,,, କାହାପାଇଁ ତୁମେ ସଜଫୁଟା ଫୁଲ କାହାପାଇଁ ଲୁହ ର ନଇଁ,,,,।। ପ୍ରେମ ତୁମେ ଅଟ ଇଶ୍ୱରଙ୍କ ଦାନ ଏ ମାନବ
ସେଇ ଦିନମାନେ ମୁଁ ଝୁରି ହୁଏ ସେଇ ଦିନ ମାନଙ୍କୁ,ଯେବେ ବଉଳିବା ଦେଖିଲେ ଆମ୍ବଗଛ, ମିଠା ଆମ୍ବର ଅଭୁଲା ସୁଆଦରେ ଲାଳେଇ ଯାଉ ଥିଲା ପାଟି। ଏ ଅଦିନ କୁହୁଡି ମାନଙ୍କୁ ଆଉ ଭରସା କରି ହେଉନି, ଅଳ୍ପାୟୁ ପ୍ରେମମାନଙ୍କ ଅନ୍ତ୍ୟେଷ୍ଠି ଦେଖି ଦେଖି , କେଉଁ ଦେହରେ ଦେହ ବାଜିଲେ ଆଉ ଶିହରଣ ଆସୁନି ସ୍ନାୟୁରେ। ଆଖିରୁ
🌷ସାହିତ୍ୟ ମାଧ୍ୟମରେ ଅନ୍ତରଙ୍ଗତା🌷 ଝଡାଫୁଲ ପରି ଥିଲା ମୋର ମନ ଥିଲା କିଛି ଅବଶୋଷ ଭାବୁ ଭାବୁ ମନେ ହେଲି ମୁଁ ଜାଗ୍ରତ ସାହିତ୍ୟ ଜଗତେ ଭେଟ।। ନଥିଲା କଛି ଭିନ୍ନ ପରିଚୟ ମୋର ନଥିଲେ କେ ଚିହ୍ନାଜଣା ସାହିତ୍ୟ ଜଗତେ ରଖିଲି ଯେବେ ପାଦ ହେଲେ ବନ୍ଧୁ ମୋ ବୋହୁତ।। ଜାଣିଲି ସାହିତ୍ୟ ଜଗତ ମହର୍ତ୍ତ୍ୱ ପାଇଲି
🌻ଏଇତ ଜୀବନ🌻 ମଣିଷ ଜୀବନ ଅଦିନିଆ ଝଡ଼ ଆଜି ଅଛି କାଲି ନାହିଁ, ସଂସାର ରେ ଘର କରିଥିଲେ ପଥର ପଡିଲେ ସହି, କେବେ ଦୁଃଖ ତ କେବେ ସୁଖ ଜୀବନର ସୃଷ୍ଟି ଏହି, ପର ଆପଣା ସମେସ୍ତେ ସମାନ ସେହ୍ନ ମମତା ଥିଲେ ତହିଁ, ମିଳିମିଶି ଚଲିଲେ ଜୀବନ ବିତେ ସଂସାର ରୁ ହେବୁ ପାରି, କେବେ
ବଞ୍ଚି ବଞ୍ଚାଇବା ମହତ ପଣେ (ଶିଶୁ/କିଶୋର ) କାଲିକି ଚଇତ୍ର ମଙ୍ଗଳ ବାର ଛେଳି,ମେଣ୍ଢାଯେତେ କଲେବିଚାର, ମଣିଷ ପାଇଁ ଆମର କାହିଁ ବଳି ପଡ଼ୁଅଛି ଥରକୁ ଥର? କହୁଛି ମଣିଷ ଜଗତେ ସାର କେମିତି କରେ ଏ ମନ୍ଦ ଆଚାର, ଆମ ଜୀବନ କେମିତି ହୀନ ବିଧାତା କରିଛି ସୃଷ୍ଟି
ନିରାଶ୍ରୟ ଜନେ ରଖ ଜଗତର ପିତା ପାଳନ କରତା ଦୁର୍ବଳର ତୁମେ ବଳ ନିରାଶ୍ରୟ ଜନେ ବିପଦ ବିଜନେ ଦିଅ ହେ ବାଞ୍ଛିତ ଫଳ। ନିରାଶ୍ରୟ ମାଂ ଜଗଦୀଶ ରକ୍ଷ। ଯୁଗେ ଯୁଗେ ହରି ଧର୍ମ ରକ୍ଷା ଲାଗି ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ନିଅ ଅବତାର ପତିତ ଜନଙ୍କୁ ଉଦ୍ଧାରିବା ପାଇଁ ବିଜେ କାଳିଆ ଠାକୁର । ନିରାଶ୍ରୟ ମାଂ ଜଗଦୀଶ
ଜୟ ବିଜ୍ଞାନ ବିଜ୍ଞାନ ଅଟେ ଅତି ମହାନ ସରଳ କରେ ଜୀବନ ଗରବେ ପରା କହନ୍ତି ସର୍ବେ ବିଜ୍ଞାନ ତୁମେ ମହାନ। ଜୟ ବିଜ୍ଞାନ ଦାନ ତୁମରି ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଅତି ଉତ୍ତମ ରକେଟ ଚାଲେ ଜାହାଜ ଚାଲେ ବୁଡଇ ଗଭୀରତମ। ତୁମରି ଦାନେ ବଢ଼ିଛି କୃଷି ଛୁଟିଛି ଦୁଗ୍ଧର ଧାର ବିଜ୍ଞାନର କରାମତିରେ ଆଜି ସର୍ବେ ଅଗ୍ରସର। ଚିକିତ୍ସା
*କବିତା:-କବି ଅନନ୍ୟ* ସୃଷ୍ଟିର ଯେ ସ୍ରଷ୍ଟା ରଚିଲେ ସଂସାର ମନୁଷ୍ୟକୁ ଦେଇ ଜ୍ଞାନ ସମାଜର ହିତ ପାଇଁ ସେ ଅର୍ପିଲେ କବିଙ୍କୁ ଯେ ଦିବ୍ୟ ଜ୍ଞାନ, କବି କାଳିଦାସ ବାଲ୍ମୀକି ଓ ବ୍ୟାସ ରଚିଲେ ମହାନ ଗ୍ରନ୍ଥ ଦିବ୍ୟ ଦୃଷ୍ଟି ବଳେ ସୃଷ୍ଟି କଲେ ସେତ ରାମାୟଣ ମହାଭାରତ, କବିଙ୍କର ଦୃଷ୍ଟି ଅଟଇ ଅନନ୍ୟ ସାଧାରଣ ଜନ ଠାରୁ
ଋତୁରାଜ ବସନ୍ତ ଗୋଟିଏ ବରଷେ ଛଅ ଋତୁ ପରା ପ୍ରତି ଋତୁ ଦୁଇ ମାସ ବାରଟି ମାସରେ ଛଅ ଋତୁଙ୍କର ଲାଗିଥାଏ ଯାଆ ଆସ ।। ଗ୍ରୀଷ୍ମ ବର୍ଷା ପରେ ଆସଇ ଧରାକୁ ଶରତ ପୁଣି ହେମନ୍ତ ତା ପଛକୁ ଆସେ ଶୀତ ଋତୁ ପରା ଶେଷକୁ ବିଜେ ବସନ୍ତ ।। ଚଇତାଳି ମଲ୍ଲୀ ଚହଟ ଚାମେଲୀ ରକ୍ତଜବା
ବିବାହ ପ୍ରହସନ ବିବାହ ନାମରେ ଚାଲେ ପ୍ରହସନ ପ୍ରତିଯୋଗିତା କି ସତେ, ଚିକେନ ମଟନ ଭଳି ଭଳି ଖାଦ୍ୟ ଖାଇଥାନ୍ତି କିଏ କେତେ। ଆତସବାଜିରେ ଫାଟିପଡେ କାନ ବରଯାତ୍ରୀ ସାଜ୍ଜସଜା, ରଙ୍ଗବତୀ ଗୀତ ତାଳେ ତାଳେ ନୃତ୍ୟ ନାହିଁ ସେ ତେଲିଙ୍ଗି ବାଜା। ନାଲି ପାଣି ପିଇ ବରଯାତ୍ରୀ କେତେ ଘଟାଅନ୍ତି ଅଘଟଣ, ଝିମିଟି ଖେଳରୁ ମହାଭାରତ ଯେ
“ବିଷମ ସମୟ”(ଜୟ କୁମାର ମିଶ୍ର) ଫଗୁଣ ଆସିଲା, ବସନ୍ତ ହସିଲା ମଳୟ ବହିଲା ଧୀରେ, ବଉଳ ଫୁଲର, ଶୋଭିତ ହୋଇଲା ପେନ୍ଥା ପେନ୍ଥା ହୋଇ ବାରେ ll(1) କୋଇଲି ଗାଇଲା ମଧୁର ସ୍ଵନରେ କୁହୁ କୁହୁ ସ୍ଵନ ତାନ, ଦୂର ଦେଶ ଯାଏ, ମହକ ଛୁଟିଲା ସାଥେ ଭ୍ରମର ଗୁଞ୍ଜନ ll(2) ନବ ପଲ୍ଲଵରେ ପଲ୍ଲବିତ ହେଲା ଶାଖା
କୁଆଁରୀ ମନ କୁଆଁରୀ ମନରେ କୁଆଁରୀ ଭାବନା ଯେବେଠୁ ଆସିଲା ଉଇିଁ ନିଶବ୍ଦ ଆକାଶେ ତରଙ୍ଗିଣୀ ପରି ଜହ୍ନକୁ ରହିଲ ଚାହିଁ। ସ୍ମୃତିରେ ହଜିଲ ସ୍ବପ୍ନରେ ଭିଜିଲ ଲାଜ ଓଢଣୀରେ ଢାଙ୍କି ଜୋଛନାକୁ କରି ସାଥେ ରଙ୍ଗତୂଳୀ ପ୍ରତିଛବି ଦେଲ ଆଙ୍କି। ଖେଳିଲ ସାଥିରେ ଆନମନା ହୋଇ ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗଟେ ପରି ଫଗୁ ସାତରଙ୍ଗେ ଭିଜି ଗଲାପରେ ପ୍ରେମ
ସ୍ବର୍ଗ ଫୁଲ କୁଣ୍ଡରେ ,କାନନରେ , ରାସ୍ତା କଡ଼ରେ, ନଈ କୂଳରେ ବି ଫୁଟେ ଫୁଲ ବାସ ଚହଟେ, ଭଅଁର ଚୁମେ। ଏସବୁ ଚିରାଚରିତ ପ୍ରେମର ଦର୍ଶନ ନ ଜାଣେ କିଏ ନର ହେଉ କି କିନ୍ନର! ତୁ କିନ୍ତୁ ଏଥିରେ ତୁଷ୍ଟ ନୁହଁ ଉଚ୍ଚାକାଙ୍କ୍ଷୀ। ସେଇ ସେଇ ଫୁଲ ସେଇ ଭଅଁର, ସେଇ ଆଦିମ ଝାଳଗନ୍ଧରେ ଅତିଷ୍ଠ
ପାରିଲେନି ବୁଝି ପ୍ରେମିକ ମୋହର ହେ ବରଷା ଟିକେ ରହିଯା ….. ହେ ପବନ ଟିକେ କମିଯା …… ହେ ଘଡ଼ଘଡ଼ି ଆଉ ତୋ ଶବ୍ଦ ଶୁଣାନା …… ହେ ବିଜୁଳି ଆଉତୁ ଚକ୍ ମକ୍ କର ନା …….. ଆଉ ଜାଣି ଶୁଣି ଛଲନା କାହିଁକି…..? ଆଉ ଦେଖି ଦେଖି ବାହାନା କାହିଁକି….? ଆଜି ଆଉ ସେ
କବିତା – ଋତୁରାଜ ବସନ୍ତ ଋତୁରାଜ ବସନ୍ତ ଯେ ମରତ ରେ ଆସିଲା ମହମହ ବାସନାରେ ଚଉଦିଗ ବାସିଲା।।୦।। ମୃଦୁ ମନ୍ଦ ମଳୟ ଯେ ଧୀରେ ଧୀରେ ବହିଲା ତନୁ ମନ ଶିହରାଇ ଉଲ୍ଲାସ ଯେ ଭରିଲା ।୧। ତରୁରାଜି ପଲ୍ଲବିତ ନବ ପତ୍ରେ ସୁଶୋଭିତ ଆମ୍ର ବୃକ୍ଷେ କୋକିଳ ଯେ କୁହୁକୁହୁ ରାବିଲା । ୨। ଚଉଦିଗେ
ପ୍ରେମ ତୁମେ କାହାର? ପ୍ରେମ ସତ୍ୟ ଶାନ୍ତି ଶାଶ୍ବତ ପ୍ରତିକ ସଂସାରେ ସିଏ ବିଖ୍ୟାତ ପ୍ରେମ ସମର୍ପଣ ତପସ୍ୟା ସାଧନ ସ୍ବରୂପ ଭାବେ ପ୍ରତୀତ ।୦୧। ଦ୍ବାପର ଯୁଗରେ କୃଷ୍ଣ ପ୍ରେମେ ଗୋପି ହୋଇଥିଲେ ବାଇୟାଣି ଦିନ ବିତୁଥିଲା କୃଷ୍ଣ ନାମ ଭଜି ଶାଶୁର ଗଞ୍ଜଣା ଶୁଣି । ୦୨। ବାତ୍ସଲ୍ୟ ପ୍ରେମରେ ଯୋଶଦା କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ପାରିଲେନି ଦୂରକରି
ନାମ- କୃଷ୍ଣେନ୍ଦୁ ହୋତା ମାତାଙ୍କ ନାମ-: ଶ୍ରୀମତୀ ବବିତା ହୋତା ପିତାଙ୍କ ନାମ-: ଶ୍ରୀ କମଳେନ୍ଦୁ ହୋତା ଜନ୍ମମାଟି/ଠିକଣା-: ଗ୍ରାମ : ସରଗଡା, ଗ୍ରାପ – ବଡଙ୍ଗୋମୁଣ୍ଡା, ଜିଲ୍ଲା – ବଲାଙ୍ଗୀର, ପିନ- ୭୬୭୦୩୦, ଓଡିଶା ଜନ୍ମ ତାରିଖ – ୨୩/୧୨/୨୦୦୦ ଶିକ୍ଷା ଗତ ଯୋଗ୍ୟତା – ଯୁକ୍ତ ୨ ବିଜ୍ଞାନ ଏବଂ ଡିପ୍ଲୋମା ଇନ ମେକାନିକାଲ ୦୧-
ବିଚାର ପୁରୁଷ ଦଗ୍ଧିଭୂତ ଗରଳର ବିଭତ୍ସ ସାମ୍ରାଜ୍ୟ ନିଶ୍ଚିତ ନିଶ୍ଚିର୍ଣ୍ଣ ସେ ଅଙ୍ଗ, କ୍ଷତାକ୍ତ ପାଶବିକ କାମନା ପୁରୁଷ ଅସହ୍ୟ ଯୌବନର କୁତ୍ସିତ ବେରଙ୍ଗ। ସୂକ୍ଷ୍ମାତିସୂକ୍ଷ୍ମ ବିଶ୍ଳେଷଣ ପରେ କଠୋରତା ପଶୁତ୍ତ୍ୱର ମାତ୍ରା, ଜୀବନର ଶୋଭାଯାତ୍ରା କ୍ଷଣେ ପରମାଣୁ କ୍ଷେପି ଉତ୍ତାରିଲ ଶବାଯାତ୍ରା । ହାୟ! ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁନ୍ଦରତା ଭ୍ରମମୟ ବିଞ୍ଚି କାଳର ଦୁର୍ବିସହ ସ୍ବପ୍ନ, ଶ୍ୱାସ ଚଳରୁଦ୍ଧ