ଉତ୍କଳ ଗୌରବ ମଧୁବାବୁଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ଉତ୍କଳ ମାଟିର, ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ଗଉରବ ପୁଅ ମଧୁ, ରଖିଲା ସେ ଟେକ, ହାରିନେଲା ଦୁଃଖ ହାତଯୋଡ଼ି ତାଙ୍କୁ ବନ୍ଦୁ ll(1) କଟକ ଜିଲ୍ଲାର, ସତ୍ୟଭାମା ପୁର ମଧୁବାବୁ ଜନ୍ମ ପୀଠ, ପିତା ରଘୁନାଥ, ମତା ପାରବତୀ ଔରଷେ ହେଲେ ଭୂମିଷ୍ଠ ll(2) ପ୍ରଥମ ଓଡ଼ିଆ, ସ୍ନାତକଟି ଯାହା ଓକିଲ, ଓଡ଼ିଆ
ଅବାଗିଆ ମନ, ହୁଅ ସଚେତନ ଅବାଗିଆ ମନ, ହୁଅ ସଚେତନ ପିଲାଳିଆ ବୁଦ୍ଧି ଛାଡ, ବୟସକୁ ଦେଖ, ସ୍ଥିତିକୁ ପରଖ ମତ ମନ୍ତବ୍ୟକୁ ବାଢ଼ ll ହୁଅ ହୁସିଆର, ଜାଣ ସମାଚାର ମନ ମନନକୁ ଚିହ୍ନ, ସରଗରୁ ପଡି, ଗଲା ପରି ରଡି ଛାଡି ରୁହହେ ମଉନ ll ତୁମ ଠାରୁ ବଳି, ଜ୍ଞାନୀ ମାନି ମନ
ବାହା ଘର ନୁଆଁ ନୁଆଁ ବାହା ଘର ନୁଆଁ, ତନୁ ମନେ ଛୁଆଁ କେତେ ଛଇ, କେତେ ବାଇ, ଦୁଇ ହାବଭାବ, କାରବାର ଭାବ କହି ସହି ହେବ ନାହିଁ ll କେତେ ଯେ ଭାବନା, କେତେ ଯେ କଳ୍ପନା ସରଗକୁ ହାତ ଛୁଆଁ, ଇନ୍ଦ୍ର ଚନ୍ଦ୍ର ଠାରୁ, ବଳି ବଳିଆର ଦେଖି ସଭିଏଁ ଛାନିଆ ll
ସଚୋଟତା ସଚୋଟତା ଆଜି, ସନ୍ୟାସରେ ମଜି କରେ ଅଭିଧାନେ ଘର, ଦରଶନ ନାହିଁ, ସମାଜରେ ସେହି ସଭିଙ୍କୁ କରିଛି ପର ll(1) କଥାରେ କୁହନ୍ତି, ସଚୋଟତା ନୀତି ବୃଥା ବାହାଦୁରୀ ପାଇଁ, ଦିଶେନି କାମରେ, ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ପାଶରେ ଲାଭ ଲୋଭେ, ହାଇଁ ପାଇଁ ll(2) ଆପଣାର ସ୍ୱାର୍ଥ, ସୁଖ ଭୋଗ ପଥ ବାଇ କରୁଥାଏ ସଦା, କାହାର
ଇରଷା ଅସୂୟା ଇରଷା ଅସୂୟା ମେଲାଉଛି କାୟା ଅସହିଷ୍ଣୁ ମନଟିର, ଯମଜ ସନ୍ତାନ, କରେ ଅସମ୍ମାନ ଅହଂକାର କାରବାରll ସଦା ସେ ଅସୁଖୀ, ହେଉଥାଏ ଦୁଃଖୀ ଦେଖି ପର ସୁଖ ଶିରୀ ଦେଖାଇ ଚୁହାଁଇ, କଟୁ କଥା କହି ମାରୁଥାଏ ବାହାଦୁରୀ ll ନଥାଏ ଶକତି, ପ୍ରତିଭା ପ୍ରଗତି କ୍ଷମତା, ଦକ୍ଷତା ସ୍ଥିତି, ମନ ଜଳାପୋଡା, ରାମ୍ପୁଡା
ଜରା, ଯଉବନେ ଶୀତ ଜରା ଯଉବନେ, ଶୀତ ରାତିଦିନେ ଦେଉଛି ଯାତନା କେତେ, ହୁଅଇ ଉତ୍ପାତ, କରେ ହନ୍ତସନ୍ତ ଆପଣାର ଇଚ୍ଛା ମତେ ll(1) ଜରା ମୁହଁ ଦେହ, ବିବର୍ଣ୍ଣ ଅସହ୍ୟ ଥର ଥର ଗୋଡ଼ ହାତ, ଚମ ଧଡ଼ ଧଡ଼, ମଳିନଟି ବଡ଼ ଅତି ଦୟନୀୟ ସେତ ll(2) କଫ, କାଶ, ଜ୍ୱର, ପୀଡିତ ଶରୀର
ଆଜେ ବାଜେ ଚିନ୍ତା ଆଜେବାଜେ ଚିନ୍ତା, ବେକାରଙ୍କ ପନ୍ଥା କରୁଥିବେ ଦିନ ରାତି, ହୋଇ ଅଳସୁଆ, ହୋଇ କେ ନିକମା ବେକାର କଥାରେ ମାତି ll ଗଢ଼ି ଦଳ, ମେଳ, ସରି ପଙ୍ଗପାଳ ଘୁରି ବୁଲୁଥିବେ କେତେ, ଅଯଥା ଆଳାପ, ବୃଥାରେ ପ୍ରଳାପ ପର ଚରଚାଟି ପଥେ ll କିଏ ଖାଇଦେଲା, କିଏ ବୋହିନେଲା ରାତାରାତି ହେଲା
“ଅନ୍ତର ବେଦନା” ହୁଅ ସଚେତନ, ଦୂରୁ ସାଵଧାନ ଦେଖି ସବୁ ହାବଭାବ, ସାରୁଟି ଭିତରେ, ମାରୁ ଘର କରେ ସବୁ ଶ୍ରମ ବୃଥା ହେବ ll(1) ଅତି ଆପଣାର, କରିଦେଲେ ପର କରି ସେତ ହତାଦର, ମନ ଦୁଃଖ ବଢ଼େ, ଅଭିମାନ ସଢ଼େ ହୋଇ କେତେ ହାଃ-ହାଃ କାର ll(2) ଅଖା ଧୋଉଥିବ, ଗୁଣ ଗାଉଥିବ ଭାଳି
ଅକୁହା ଦୁଃଖ ******************* ଘର ଓ ଘରଣୀ, ପତି ଓ ପତିନୀ ଗୋଟିଏ ମୁଦ୍ରାର ଦୁଇ, ଏକା ଘରଟିରେ , ନିବାସ ପାତର ନଖ ମାଂସ ସରି ହୋଇ ll ଦୁହିଁଙ୍କ ମନଟି, ହୋଇଲେ ଏକାଠି ବଢ଼େ ପ୍ରଗତିର ବାଟ, ହୁଅଇ ସମୃଦ୍ଧି, ସୁଖ ଭୋଗ ବୃଦ୍ଧି ଶାନ୍ତିଟି ହୁଅଇ ଭେଟ ll ପୁଅ, ଝିଅ, ସାଥେ, ଭାଇ
“ଅପାତ୍ରରେ ଦାନ” ଅପାତ୍ରରେ ଦାନ, ବିଷମୟ ଜାଣ ପାଗଳକୁ ନିଆଁ ହୁଳା, ହିନସ୍ଥାର ରୂପ, ବlଢ଼ି ଅନୁତାପ ଆଜୀବନ ପାଇଁ ଜ୍ୱାଳା ll(1) ଵିଭବର ମୋହ, କରଇ ଅଥୟ ଦେବାକୁ କେ କନ୍ୟା ଦାନ, ଦେଖେନା ଚରିତ୍ର, ବୟସ ତଫାତ ଅଣଦେଖା ଅବିଗୁଣ ll(2) ଚରିତ୍ର ମହତ, ବିବେକର ପଥ ଦିଶେନା ଆଖିକି କାର, ଆଳି, ଅଳଙ୍କାର,
ଆହ୍ୱାନ ଜୟ କୁମାର ମିଶ୍ର ତାଲିମ ନୁଆଁ, ଦେଖାଏ ରାହା ନୁଆଁ ସପନ ଯୋଡି , ସପନ ସାଥେ, ଜୀବନ ପଥେ କେତେ ଯୋଜନା ବାଢି ll(1) ସମୟ ସ୍ରୋତେ, ବଦଳେ କେତେ ନବ ଆହ୍ୱାନ ଥୋଇ, ପିଲା ପଢ଼ିବେ ଆଗେ ବଢ଼ିବେ ମନେ ଆନନ୍ଦ ବହି ll(2) ଶିଶୁ, ସମ୍ପତି, ଭବିଷ୍ୟ ସ୍ଥିତି ବଗିଚାଟିର କଳି,
କ୍ଷମତା ଜୟ କୁମାର ମିଶ୍ର କ୍ଷମତା ଅଟଇ, ଚୁମ୍ବକ, ସମାନ ଟାଣି ବାନ୍ଧି ଧରି ରଖେ, କୁକୁର ପରାଏ, ଘୁରି ବୁଲୁଥିବେ ରାତ୍ର ଦିନ ଚଉପାଖେ । କ୍ଷମତା ଅଇଁଠା, ଲାଗେ ଭାରି ମିଠା ମହାପ୍ରସାଦଠୁ ବଳି, ଅଇଁଠା ପତର, ଅତି ବଳିଆର ହୁଏନା ତାହାକୁ କଳି । କିଏ ହୁଏ ଭୃତ୍ୟ, କରୁଥାଏ
ମଦୁଆ ବେଭାର ଜୟ କୁମାର ମିଶ୍ର ମଦ ଗ୍ରାସକରେ, ଅତି ସେ ହିତରେ ଜୀବନ ଓ ଧନ ମାନ, ହୀତ ଶତ୍ରୁ ଠାରୁ, ବଡ଼ ଭୟଙ୍କର ଅବୁଝା ଅଜ୍ଞାନ ମନ । ଶୁଭ ଅଶୁଭରେ, ଅବା ନିର୍ବାଚନେ ମାହାଳିଆ ମିଳେ ବୋଲି, ସବୁତ ପିଅନ୍ତି, ଗରାଖ ବଢ଼ନ୍ତି ବୋତଲ କରନ୍ତି ଖାଲି । ଆଙ୍ଗୁଳି
ସରାଗର ନଈ ଜୟ କୁମାର ମିଶ୍ର ସରାଗର ନଈ, ଯାଏ ବହିବହି ଜୀବନ ଇଲାକା ପରେ, ଆଗକୁ ଆଗକୁ, ଗତି କରିବାକୁ ଚାଲୁଥାଏ ନିରନ୍ତରେ ll ବାଲ୍ୟ, କଉଶର, ଯଉବନ ଜରା କେତେ ଗାଆଁ କେତେ ତୁଠ, ସବୁ ଛୁଇଁଯାଏ, ଭୋଗ କରୁଥାଏ ଚାଲୁଥାଏ ନିଜ ବାଟ ll ସ୍ନେହ ବାରିପାତ, ବରଷା ବହୁତ ହେଲେ
ମନ ଗହନର କଥା ଜୟ କୁମାର ମିଶ୍ର କିଏ ବା ବୁଝିଲା, ମନର କଥାକୁ ମନ ବେଦନାକୁ ଅବା,?? ଯିଏ ଯାହାବାଟ, ବାଟୋଇ ହୋଇଲେ ନିତ୍ୟ ଆସିବା ଯିବା ll ମନକୁ କନ୍ଦାଇ, ଲୋତକ ଝରାଇ ସୁଭିଧା ନେବାକୁ ଆଗ, ନେବାର ସରାଗ, ଅବା ଅନୁରାଗ ଦେବାରେ ନଥାଏ ବେଗ ll ଦୁଃଖ ଦରିଆରେ, ଭାସି
ସନ୍ଧ୍ୟାଗୋ ତୁମେ ଯେବେ ଆସ ଜୟ କୁମାର ମିଶ୍ର ସନ୍ଧ୍ୟାଗୋ ତୁମେ, ଆସ ଯେବେ ପ୍ରେମେ ଜଳେ ସଞ୍ଜବତୀ ଘରେ, ଦେବାଆଳୟ ରେ, ଘଣ୍ଟ ବାଜି ଉଠେ ଶୁଭେ ମନ୍ତ୍ରଧ୍ଵନି ବାରେ ll ଗୋ ଗୋଷ୍ଠ ଆସଇ, ଧୂଳିକୁ ଉଡ଼ାଇ ହମ୍ବାରଡି କେତେ କରି, ଗୋ ଧନ ଆକୁଳ, ହୁଅନ୍ତି ବିକଳ ସ୍ତନରେ ଅମୃତ ଭରି
ଦେଲେ ଭଲ ଦବାଟି ଯେବେ, ଭଲ ହୋଇବ ନାହିଁ ବିରତି ଯେବେ ଲଭିବା ଆଶା, ମନରେ ବସା ବୃଥା ପ୍ରଶଂସା ଦେବେ ll ତୁପରା ଭଲ, ତୋହର ଭଲ ସାତ ପୁରୁଷ ଜନ, ଚାଟର ଗୀତ, ଭାଟଟି ମିତ ବଢିବ ଦିନୁଦିନ ll ଗୁଡ଼କୁ ଜନ୍ଦା, ଧାଡିର ଧନ୍ଦା ଦିବସ ରାତ୍ର ଯାଏ, କେତେ କଳ୍ପନା, କେତେ
ଅଲୋଡ଼ା ପାଗଳ ଜୀବନ ଜଂଜାଳ, ପରିବାର ବଳ ମୁଣ୍ଡାଇ ମୁଣ୍ଡାଇ, ଦିନ, ସରିଗଲା କାଳ, ସରିଲା ସମ୍ବଳ ସରିଲା ଅର୍ଜିତ ଧନ ll ଇଚ୍ଛା ସୁମନଟି, ମଉଳି ପଡିଲା ଜଂଜାଳର ଝଞ୍ଜା ଖାଇ ସବୁ ସପନତ, ଡେଣା ମେଲି ଗଲେ ଆପେ ସେ ବୈରାଗୀ ହୋଇ ll ଗଧର ଖଟଣି, ସଂଚୟର ମୁଣି କୁଟୁମ୍ବ ମାଇପ ପାଇଁ,
“ଅମୁଲ ମୁଲ, ପ୍ରତିଭା ଫୁଲ “ *************************** ଅମୁଲ ମୁଲ, ପ୍ରତିଭା ଫୁଲ ମହକ ତା’ର ଥିବ, ଯେଉଁଠି ଥାଉ, ଯେପରି ରହୁ ସୁବାସ ସେତ ଦେବ ll କାର ଆଦର, ସରାଗ ସ୍ୱର ପାଉ ନପାଉ ସିଏ, ସୁରଭି ଦେଇ, ମନକୁ ମୋହି ମନକୁ କିଣି ନିଏ ll ବିଭୁ ଆଶୀଷ, ପାଇ ଉତ୍କର୍ଷ ଗୁଣ ନହୁଏ
🌹ବଉ ପ୍ରତି🌹(ଜୟ କୁମାର ମିଶ୍ର ) ************************* ବଉ ପଦ ପରା, ଅମୃତରେ ଭରା ମମତାର ସିନ୍ଧୁ ସିଏ, ସହନେ ବସୁଧା, ପ୍ରୀତି ମଧୁସୁଧା କଳିକି ପାରିବ କିଏ ? ll ସେହିତ ଜନନୀ, ପ୍ରେରଣା ଦାୟିନୀ ଅନ୍ଧାରେ ଆଲୁଅ ଶିଖା, ସକଳ ଦୁଃଖକୁ ଅନ୍ତରରେ ଧରି ଚାଲୁଥାଏ ଏକା ଏକା ll ଜଂଜାଳ ସହିଷ୍ଣୁତା ସହନଶୀଳତା ଅଚଳ