ଅଦୃଶ୍ୟ ଡୋରି . . . ଆଦି ବ୍ରହ୍ମା ପରମେଶ୍ଵର ଗଢିଲେ ସ୍ଵର୍ଗ, ପାତାଳ ,ଏହି ସଂସାର, . ବିହିଲେ ବିଧି କୀଟପତଙ୍ଗ ଜୀବନ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ର ରାତି ଦିନ, . ସବୁରି ଜୀବଙ୍କ ଦେହେ ଭିଡ଼ିଲେ ଅଦୃଶ୍ୟ ଡୋରି ସେ ପିତା ପରମାତ୍ମା ଆମେ ସବୁ ସନ୍ତାନ ତାଙ୍କରି .. ଅଦୃଶ୍ୟ ଡୋରି ଟି ବୁଲଉଥାଏ କେବେ
ଅଦୃଶ୍ୟର ଇଙ୍ଗିତ✍️ ****************** ଜୀବନର ଡୋରି ହାତରେ ଧରି, ସଭିଙ୍କୁ ନଚାଏ କଣ୍ଢେଇ ପରି । ତା ଇଙ୍ଗିତରେ ଚାଲେ ଜଗତ, ଦେଖିହୁଏ ନାହିଁ ଥାଏ ସର୍ବତ୍ର । କର୍ମ ଦେଖିଣ ସେ ଦିଅଇ ଫଳ, ବୁଡାଏ କାହାକୁ କାହାକୁ ଦେଖାଏ କୂଳ । ଦିନ,ରାତି ସବୁ ତାହାର ସୃଷ୍ଟି, ଖରା,ଶୀତ ବାୟୁ ଫଗୁଣ,ବୃଷ୍ଟି । ସଭିଏଁ କହନ୍ତି
ଜୀବନ ******* ଜୀବନ ନୁହେଁ କେବେ ସହଜ ପଥ ଲାଗିଥାଏ ଦୁଃଖ ସୁଖ, ସମୟ ଇସାରା ରେ ଚାଲନ୍ତି ସର୍ବେ ନର ସମୟ ର ଦାସ। ଚାହେଁ ସେ ଅନେକ ପାଏ ବହୁ ସ୍ୱଳ୍ପ ଇଛା ହୁଏ ନାହିଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ, ମନ କୁ ତା’ର ରଖେ ନାହିଁ ଆୟତ୍ତେ ଦୁଃଖଦ ହୁଏ ଜୀବନ। ଅତୀତ କୁ ଭାବି ବହୁ
ଆତ୍ମା କହେ ମନକୁ କି ଭାବେ ବର୍ଣ୍ଣିବି ମୋର ସ୍ଥିତି ଆଜ ଆତ୍ମା କହେ ମନ ଆଳସ୍ଯ ତୁ ତେଜ, ପଞ୍ଚନ୍ଦ୍ରିୟ ତୋର ବଶ ନମାନନ୍ତି ଷଡରିପୁ ତାଙ୍କ ଇଙ୍ଗିତେ ନଚାନ୍ତି।। କୁରଙ୍ଗ କୁରଙ୍ଗୀ ପ୍ରାୟ ନହୋଇଣ ସଂସାର ସାଗରେ ତପସ୍ବୀ ହୋଇଣ, ରାଧାନାଥ ପଦ କର ତୁ ସ୍ମରଣ ବେଳ ଥାଉ ଥାଉ ଅରଜ ଧରମ।। ଧନ
**ତୁମେ ଆଉ ମୁଁ* ତୁମେ ଦୂର ଦିଗ୍ ବଳୟ ହିମାଂଶୁ ,ଶୂନ୍ୟ ନୀଳ-ନଭ ମଧ୍ୟେ, ମୁଁ ନ୍ୟୁନ ପ୍ରକାଶ ବିହୀନ ପୃଥିବୀ ,ଚାହିଁ ଥାଏ ରାତି ଅଧେ । ତୁମେ ସେହି ଉଜ୍ଜଳ ଜ୍ୱଳନ୍ତ ପିଣ୍ଡ ,ବାରେ ବାରେ ଆଭା ଦିଅ , ମୁଁ ତ ସେ ଦଗ୍ଧ ପ୍ରାୟ ତୁଚ୍ଛ ମଣ୍ଡଳ ,ସଦା ଶୂନ୍ୟ ହସ୍ତ ପ୍ରାୟ
ତୁମେ ମୋ ଆଖିର ସତ ସପନ ଜୀବନ ଦାଣ୍ଡରେ ଚଲିବା ବେଳରେ ଦେଖିଛି କେତେ ସପନ ସେ ସବୁ ସପନ ନହୁଏ ପୁରଣ ବିଳାପ କରଇ ମନ। ଦିନର ସପନ କୁହୁଡ଼ି ସମାନ ରାତିରେ ଯାଏ ଉଭେଇ ରାତିର ସପନ ଝୁରୁଥାଏ ମନ କାଳେ ସତ ହେବ ସେହି। ସପନ ବଣିକ ସାଜିଛି ମୁଁ ଦେଖ ସପନ
ଜିଅଁନ୍ତେ ନଦେଲି ତୁଣ୍ଡେ ଭ୍ରମରେ ଭ୍ରମିଲି ଭୂଲୋକ ଭିତରେ ଭୁଲିଯାଇ ଭଲ ମନ୍ଦ, ଭେଣ୍ଡାହେଲା ଦିନୁ ଭଣ୍ଡାଇ ମୁଁ’ ଦେଲି ପିତାମାତା ହେଲେ ଗନ୍ଧ।। ପ୍ରତିମା ପୂଜିଲି ପ୍ରତିଦିନ ଯାଇ ପ୍ରାରବ୍ଧେ ଫଳିବ ଫଳ, ପାସୋରିଲି ମାଆ ପାଳିଥିଲା ପୁଅ ଅନ୍ତ ରୁ ନିଗାଡି ବଳ।। ବାସହରା କଲି ବାପାଙ୍କୁ ମୋ’ହର ବିକଳେ କାନ୍ଦିଲେ ଦାଣ୍ଡେ, ବୁଦ୍ଧିଶୁଦ୍ଧି ସବୁ
ହେ ବୀର ଯବାନ ଭାରତ ମାତାର ଯୋଗ୍ୟତମ ସୁତ ତୁମ୍ଭକୁ କୋଟି ନମନ ହେ ବୀର ଯବାନ ଦେଶର ରକ୍ଷକ ଦେଶ ପାଇଁ ବଳିଦାନ ।। ଦେଶର ସୁରକ୍ଷା ଜାତି ପ୍ରତିରକ୍ଷା ଆତ୍ମ ଜଳାଞ୍ଜଳି ଦେଇ ଦେଶର ବଇରି ସଭିଙ୍କ ଅଇରି ଦେଶରୁ ହଟିବା ପାଇଁ ।। ପରିବାର ମୋହ ଛାଡି କରି ରୁହ
ନିୟତିର ଖେଳ ମାନବ ହାତରେ କିଛି ବି ନଥାଏ ସବୁ ନିୟତିର ଖେଳ ଅସ୍ତ ହେବ ଦିନେ କାଳର ସୂରୁଜ ହୋଇବ କାୟା ଦୂର୍ବଳ । କେତେ ରାଗ, ଦ୍ଵେଷ,ହିଁସାନଳ ଭାବ ରଖିଛ ମନେ ସାଇତି ତୁଚ୍ଛ ଭାବନାର ସ୍ମାରକୀ ରହିବ ମୃତ୍ୟୁ ଶେଷ ପରିଣତି କେତେ ସତ ମିଛ ବିଚାର ପାଇଁକି ନଥିବ ପାଶରେ
କାହିଁକି ଗଢ଼ିବି ମୁଁ ଅନୁଷ୍ଠାନ କର୍ମ ପାଇଁ ନର ଆସଇ ସଂସାର କରି ଚାଲେ ତା’ର ଜୀବନ ସାରା, ପରିବାର ଗଢ଼େ ସମାଜରେ ବଢ଼େ ତା’ବିନା କେ ଆଉ ଦେବ ଆଶରା! ସବୁରି ନିମନ୍ତେ କର୍ମ କରି ସତେ ସକଳ ଆଶାରେ ପାଏ ଆଲୋକ, ଗଢ଼େ ଅନୁଷ୍ଠାନ କରେ ଶ୍ରମଦାନ ଏକାଠି ଚଳନ୍ତି ଏଠି ଅନେକ,
ବିବେକ ବାଣୀ (୧) ଆଜିରେ…. ବିବେକବାଣୀ କହେ ବିବେକବୀଣାର ସୁର ତାଳେ ତାଳେ ଲଳିତ କଣ୍ଠରେ ଗାଏ। ବିବେକାନନ୍ଦଙ୍କ ଏକେଶ୍ଵର ବାଦ ଜାଗରିତ ହେଉ ମନେ ନ ଆସୁ ପ୍ରମାଦ ‘ଅଭିଃ’ ମନ୍ତ୍ରରେ ଦୀକ୍ଷିତ ହେଉ ମୋ ମାନବ ଜାତି ସମାଜ। ପୂର୍ବେ ଉଦିତ ରବି ପଶ୍ଚିମେ ଉଇଁଲେ ଆସିଯାଏ ସନ୍ଧ୍ୟାବେଳ ସେହି ସନ୍ଧ୍ୟା ଖାଲି ଅନ୍ଧାର
ବିଶ୍ବ ବିସ୍ମୟ ସ୍ବାମୀ ବିବେକାନନ୍ଦ “ସଃ ଜାତୁ ଜେନ ଜାତେନ ଜାତିବଂଶମ୍ ସମୁନ୍ନତିମ୍” -ଯିଏ ନିଜପାଇଁ ନୁହେଁ ଦେଶ ଜାତି ପାଇଁ ନିଜକୁ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିଥାଏ ତାଙ୍କର ଜନ୍ମରେ ସେହି ଦେଶ ଓ ଜାତିର ଉନ୍ନତି ହୋଇଥାଏ। ସେପରି ଏକ ଯୋଗଜନ୍ମା ସନ୍ତାନ ବିଶ୍ବପ୍ରସିଦ୍ଧ ସନାତନ ଧର୍ମକୁ ବିଶ୍ବ ଦରବାରରେ ପରିଚିତ କରାଇ ଦେଶର ସନ୍ଧିକ୍ଷଣରେ ଦିଗ୍ ଦର୍ଶନ
ଆଜେ ବାଜେ ଚିନ୍ତା ଆଜେବାଜେ ଚିନ୍ତା, ବେକାରଙ୍କ ପନ୍ଥା କରୁଥିବେ ଦିନ ରାତି, ହୋଇ ଅଳସୁଆ, ହୋଇ କେ ନିକମା ବେକାର କଥାରେ ମାତି ll ଗଢ଼ି ଦଳ, ମେଳ, ସରି ପଙ୍ଗପାଳ ଘୁରି ବୁଲୁଥିବେ କେତେ, ଅଯଥା ଆଳାପ, ବୃଥାରେ ପ୍ରଳାପ ପର ଚରଚାଟି ପଥେ ll କିଏ ଖାଇଦେଲା, କିଏ ବୋହିନେଲା ରାତାରାତି ହେଲା
କାଟନାଇଁ ମତେ କାଟନାଇଁ 🙏 ମନ୍ମୟୀ ମହାପାତ୍ର- ଯାଜପୁର -କମଳପୁର ଗ୍ରା ମଣିଷ ଭାଇ ମଣିଷ ଭାଇ କାଟ ନାଇଁ ମତେ କାଟ ନାଇଁ କେମିତି ବଞ୍ଚିବ ମୋହରି ବିନା ଅମ୍ଳଜାନ ଦେଉଛି ସିନା ।। ମୁଁ ଅଛି ବୋଲି ତୁମକୁ ଦେଉଛି ଛାଇ ଛାଇ ବିନା କେମିତି ରହିବ ଭାଇ ।। ମୋ ପାଇଁ ହେଉଛି ସୁଲୁସୁଲିଆ
ଟୁଉକୁ ମୂଷି ଟୁଉକୁ ମୂଷି ଲୋ ଟୁଉକୁ ମୂଷି ଆଜି କିଆଁ ତୁ ଲୋ ବସିଛୁ ରୁଷି । ଖାଉନାହୁଁ ଧାନ ଚାଉଳ ପେଷି ମନମାରି କିଆଁ ରହିଛୁ ବସି । ତୋ ମାଆ ଯାଇଛି ଗହୀର ବିଲ ବାଟରୁ ଆଣିବ ପାଚିଲା ବେଲ । ଆଣିଲେ ଖାଇବୁ ହୋଇବୁ ଖୁସି । ଟୁଉକୁ ମୂଷି
ସ୍ବାମୀଜୀ ବିବେକାନନ୍ଦ ଅଠର ଶହ ଯେ ତେଷଠି ମସିହା ଜାନୁଆରୀ ବାର ଦିନ ଭାରତ ମାତାର ସୁଯୋଗ୍ଯ ସନ୍ତାନ ବିବେକାନନ୍ଦଙ୍କ ଜନ୍ମ । ପିତା ବିଶ୍ବନାଥ ମାଁ ଭୂବନେଶ୍ବରୀ କୋଳକୁ କରି ମଣ୍ଡନ କଳିକତା ଠାରେ ଜନମ ହୋଇଲେ ବିଶ୍ୱ ମଙ୍ଗଳ କାରଣ । କାଶୀ ବିରେଶ୍ବର ଦେବଙ୍କୁ ପୂଜିଣ ପୁଅଟିଏ
ରଖ ହେ ଚକାନୟନ କି ଦୁଃଖ କହିବି, ତୋତେ ରେ କାଳିଆ ଜାଣିନୁ କି ଦେବି ବାର୍ତ୍ତା, କେଉଁ କଥା ଅବା,ଅଛପାରେ ତୋତେ ତୁ ପରା ଜଗତ କର୍ତ୍ତା।1 ଦରିଦ୍ର ସଂସାରେ,ଜନମ ତ ଦେଲୁ ଭାଵି ନେଲି କର୍ମ ଫଳ, ସଦା ଦରିଦ୍ରତା, ଲାଗି ରହିଅଛି ତୁଟୁନି କେବେ ଜଞ୍ଜାଳ।2 ଯାହା ତ ଦେଇଛୁ,
ଶୁଭ ସକାଳ ଉଠ ଉଠ ଭାଇ ଭଉଣୀ ଆସି ପାହିଲା ରାତି ପିତା ମାତା ପାଦେ ପଡ଼ିବ ତୁମ ମନେ ଅଛିଟି ? ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କର ବାର ଆଜିଟି ଶଯ୍ୟା ତ୍ୟାଗ ସଅଳ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ମାତା କୋପ କରିବେ ହୋଇବ ଅମଙ୍ଗଳ।। ସୁନ୍ଦର ଦୁନିଆ ଦେଇଛି ଆମକୁ ଯେ ଈଶ୍ବର ସୁନ୍ଦରତା ରଖି ଚଳିବା କରତବ୍ୟ ଆମର ।।
କପି ତୁହି ଅଟୁ ମୋର ସାଥି ପରୀକ୍ଷା ସମୟ ର ସାଇତି ରଖେ ମୁ ତତେ ପକେଟ ରେ ମୋର ମୋଡି, ମାଡି ଭାଙ୍ଗି ତତେ ଅତି ଯତନ ରେ ନେଇଥାଏ ତତେ ମୁଁହି ମୋହରି ସାଙ୍ଗ ରେ ନବା ପାଇଁ ତତେ ମୁଁହି କରୁଥାଏ କଷ୍ଟ ଖାତା ବହି ଚିରି ମୁଁ ଯେ କରିଦିଏ ନଷ୍ଟ ଜେରକ୍ସ
#ମୋ_କଥା। ଇଛା ହୁଏ ପାଖେ ବସି ତୁମ ସହ ଅହ ରହ କଥାହେବା ପାଇଁ ତୁମେ ମୋ ପାଖକୁ ଚାଲି ଆସନ୍ତ କି। ତୁମେ ଯେବେ ଚାଲି ଆସ ନିଇତି ମୋ ସପନ ରେ ସେ ରାତି କେବେ ନ ପାହାନ୍ତା କି। ତୁମ ଫୁଲ ଭଳି ବାସ୍ନା ମୋତେ ଯେବେ ପ୍ରତିକ୍ଷଣ କରେ ବିମୋହିତ ମୋ ବଗିଚାର