ନବ ସମ୍ଭାବନା ନବ ଅନ୍ବେଷଣ ପର୍ଯ୍ୟାୟ:- ଚତୁର୍ଥ କବିତା ସମୀକ୍ଷା ପର୍ଯ୍ୟାୟ- ୨୦୨୩ ‘କ’- ସ୍ତମ୍ଭ କବିତା ସମୀକ୍ଷାରେ ……………………………….. ଶୀର୍ଷକ:-“ଏକୋଇର ବଳା ବିଶିକେଶନ” କବି: ଅଭିମନ୍ୟୁ ସାମନ୍ତସିଂହାର* ବିଦଗ୍ଧ କବି ଅଭିମନ୍ୟୁ ସାମନ୍ତସିଂହାର ଜଣେ ରୀତିଯୁଗୀୟ ଓଡ଼ିଆ କବି ଓ ଓଡ଼ିଶୀ ସଙ୍ଗୀତକାର ଅଟନ୍ତି। ୨୩ ଫେବୃଆରୀ ୧୭୬୦ ମସିହା ଯାଜପୁର ଜିଲ୍ଲାର ବାଲିଆ ଠାରେ ସେ
ମାତୃଶକ୍ତି ବାପା ମାଆଙ୍କର ଅତି ଆଦରର ଗେହ୍ଲୀ ଝିଅଟିଏ ମୁଁ। ବିଶେଷ କରି ମୋ ମାଆଙ୍କ ସହିତ ମୋର ସମ୍ବନ୍ଧ ଅତି ଘନିଷ୍ଠ। ପ୍ରିୟ ବାନ୍ଧବୀଟେ ପରି ସେ ମୋ ମନର ଅବ୍ୟକ୍ତ ଭାବକୁ ଖୁବ ସହଜରେ ବୁଝିପାରନ୍ତି। ଶୈଶବ କାଳରୁ ମୋର ସମସ୍ତ ଅଳିଅର୍ଦ୍ଦଳିକୁ ମୋ ମାଆ ନିର୍ବିକାର ଭାବେ ପୂରଣ କରିଛନ୍ତି। ମୋ ମାଆ
ଜାରଜ ଅନାଥ ବୋଲି ମୋ କପାଳେ ଲେଖା ପିତାମାତାଙ୍କର ମିଳେନି ଦେଖା ପରିଚୟ ହୀନ ଅଲୋଡା ସାଜି ଦୁଃଖୀ ଜୀବନକୁ ହୋଇଛି ରାଜି ।। ଅସହାୟ ଅଟେ ଜୀବନ ମୋର ଦୁନିଆଁ ଦାଣ୍ଡରେ ଲାଗୁଛି ଡର ଲାଞ୍ଛନା ପାଉଛି ଦରଦୀ ମନ ନାହାନ୍ତି କେଜଣେ ଆତ୍ମୀୟ ଜନ ।। ଈଶ୍ବରଙ୍କୁ ଖାଲି ପଚାରେ ଏହା କିଏ ଅଛି ଏଇ
ଗରିବର ଆତ୍ମକଥା ଅଜଣା ଗନ୍ତବ୍ଯ ଦୁର୍ଗମ ମାର୍ଗ ଅଲୋଡା ସାଜିଛି ଜୀବନ ସର୍ଗ ଆଜନ୍ମ ଯାତନା ବରିଛୁ ଆମେ ଆଶ୍ରୟହୀନ ଗରିବ ଆମେ ।। ଇହଲୋକେ ଆମ ଜୀବନ ଧିକ ଇତର ବନିକି ମାଗୁଛୁ ଭିକ ଈପ୍ସିତ ଆଶାକୁ ଚିତ୍ତ ଯେ ଖୋଜେ ଈହା ଯେତେ ଅଛି କେଉଁଠି ହଜେ ।। ଉପେକ୍ଷା ଜୀବନ ଅଦରକାରୀ ଉଜାଣି ସ୍ରୋତରେ
ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ଯର କ୍ଲେଶ ବୟସର ଅପରାହ୍ନେ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନ ରୁଗ୍ଣ ଚକ୍ଷୁ ଯୁଗଳେ ମୋ ନାହିଁ କିଛି ସପନ ନୈରାଶ୍ୟକୁ ପୁଞ୍ଜିକରି ବିତୁଥାଏ ଦିନ ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ବଜନ ଗଣ ବୁଝନ୍ତିନି ମନ ।। ମୂଲ୍ଯହୀନ ବସ୍ତୁ ପରି ନାହିଁ ମୋର ମୂଲ୍ଯ ମଣନ୍ତି ସଭିଁଏ ମନେ ମୋତେ ହୀନ ତୁଲ୍ଯ ମୋର ଅବଦାନ ଆଜି ବିସ୍ମରନ୍ତି ସର୍ବେ ଯୌବନର ପ୍ରଭାବରେ
*କୃଷକ ଜୀବନ* ଲହୁଲୁହ ନିଗାଡି ସେ କରୁଥାଏ ଶ୍ରମ ଧର୍ମ ଯେ ଅଟଇ ତା’ର ଏକମାତ୍ର କର୍ମ ବୁଝେନାହିଁ କେବେ ସିଏ ଛନ୍ଦ କି କପଟ ରକତକୁ ପାଣି କରି ପୁରାଏ ତା’ ପେଟ ।। ଋଣଭାର ବଢିଗଲେ ଯାଏ ତା’ର ପ୍ରାଣ ଦେଶର ଯେ ମେରୁଦଣ୍ଡ କୃଷକ ସେ ଜାଣ ମାଟିକୁ ଆଦରି ସଦା
*ସଫଳତା* (କବିତା) ✍️ ଜୀବନର ପଥ ବହୁ ଦୁର୍ଗମ ହୁଏନାହିଁ କେବେ ଏହା ସୁଗମ ଗନ୍ତବ୍ଯ ସ୍ଥଳକୁ ଛୁଇଁବା ଲାଗି ଅଚେତ ନିଦରୁ ଉଠିବା ଜାଗି ।। ସାଧନାରେ ସଦା ହୋଇଣ ଲିପ୍ତ ଆପଣା ଲକ୍ଷ୍ୟକୁ ରଖିବା ଗୁପ୍ତ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଶକ୍ତି ଯାର ରହିଛି ପାଶେ ସଫଳତା ନିଶ୍ଚେ ତାହାକୁ ଦିଶେ ।। ବିଫଳତା ପ୍ରତି ନ ରଖି
Lets talk with a young and dynamic poetess MS Muktirani Debata hails from Jajpur , district of Odisha for SLF Literary Youth Icon Award contest-. 2023 *ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ ନବପ୍ରତିଭା ନବ ସ୍ୱାକ୍ଷର – ୨୦୨୩* *ପର୍ଯ୍ୟାୟ- ପ୍ରଥମ* *ପର୍ଯ୍ୟାୟର ନାମ- ଲିଖିତ ସାକ୍ଷାତକାର* ନାମ – ମୁକ୍ତିରାଣୀ ଦେବତା ପିତାଙ୍କ
ବିଦ୍ରୋହର ନିଆଁ ତୁମେ ପୁଞ୍ଜିପତି ଧନୀକ ଗୋଷ୍ଠୀ ସଂସାରେ ରହିଛ କିପରି ତିଷ୍ଠି ପାପରେ ଭାରରେ ନ ଦବି ପୁଣି ଦେଖାଉଛ ଏଠି ସାହେବ ଠାଣି ।। ଗରିବ ପେଟକୁ ମାରୁଛ ଲାତ ନିରୀହ ମଣିଷ ପାଉନି ଭାତ ତୁମ ପିଲା ଛୁଆ ଅୟସ କରେ ଆମ ଛୁଆ ପୁଣି ଭୋକରେ ମରେ ।।
ଦାଦନ ଶ୍ରମିକ ଖଟିଖଟି ହେଲୁ କଙ୍କାଳ ପରି ଆଖିର ଲୁହକୁ ଓଠରେ ମାରି ରକତ ନିଗାଡି କରୁଛୁ ଶ୍ରମ ଦାଦନ ଶ୍ରମିକ ଆମରି ନାମ ।। ଗାଁ ମାଟି ସାତ ସପନ ହେଲା ପରିବାର ସୁଖ ଚୁଲିକି ଗଲା ବାପାଙ୍କ ଗାଳିକୁ ଖୋଜୁଛି ମନ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁକି ଲୋଡା ଯେ ଧନ ।। ଜନମ
ପ୍ରକୃତି ଆମର ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁ (ପ୍ରବନ୍ଧ) ଜୀବନର ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁ ଓ ସହୋଦରଟେ ପରି ପ୍ରକୃତି ସଦାସର୍ବଦା ଆମର ବହୁ ହିତସାଧନ କରିଥାଏ। ପରିବେଶର ସନ୍ତୁଳନକୁ ବଜାୟ ରଖିବା ନିମନ୍ତେ ପ୍ରକୃତିର ରକ୍ଷଣାବେକ୍ଷଣ କରିବା ଅନିବାର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ। ପ୍ରକୃତି ଏବଂ ମନୁଷ୍ୟ ପରସ୍ପର ପରିପୂରକ ଓ ଅଙ୍ଗାଙ୍ଗୀ ଭାବେ ଜଡିତ। ବାସ୍ତବପକ୍ଷେ ପ୍ରକୃତି ବିନା ମନୁଷ୍ୟର ଅସ୍ତିତ୍ବ
ମାନବିକତା ହିଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଧର୍ମ ହୃଦୟେ ବିରାଜୁ ଦୟା ଓ କ୍ଷମା, ମନରେ ନ ରହୁ ସ୍ୱାର୍ଥଟି ଜମା । ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ପ୍ରୀତି ବାଣ୍ଟିବା ସଦା, ମୁଖେ ନ କରିବା କାହାରି ନିନ୍ଦା । ଶାନ୍ତି ଓ ମୈତ୍ରୀର ଭାବକୁ ନେଇ, ପ୍ରେମର ସଙ୍ଗୀତ ଯିବାରେ ଗାଇ । ଈର୍ଷା ଦ୍ୱେଷ ଠାରୁ ରହିବା
ବୁନ୍ଦାଏ ଲୁହ ଆଖିରେ ଆଜି ମୋ ଭରିଛ ଲୁହ ହୃଦୟରେ ମୋର ଅନେକ କୋହ ବେଇମାନି ସାଜି ଦେଇଛ ଧୋକା ଛାଡି ଚାଲିଗଲ କରି ଯେ ଏକା ।। ଭଗ୍ନ ହୃଦୟକୁ ସାଥୀଟେ କରି ଜୀଇଁ ଥାଉଥାଉ ଗଲିଣି ମରି ବିଶ୍ୱାସରେ ମୋର ଦେଇଛ ବିଷ ତୁମ ପ୍ରେମରେ ମୁଁ ହୋଇଛି ନିଶ୍ୱ ।।
ବିକାଶର ଚିତ୍ର ବିକାଶ ନାମରେ ଚାଲେ ଭାଷଣ ଜନତା ଭୋଗନ୍ତି ନାନା କଷଣ ମଉଜ ଚାଲିଛି ରାଜସ୍ୱ ଲୁଟି ଗରିବ ମରୁଛି ଦାଦନ ଖଟି ।। ବେକାରୀ ସମସ୍ୟା ଯାଉଛି ବଢି ଗରିବ ଶିଶୁଟି ଛୁଇଁନି ଖଡି ଭୋକିଲା ପେଟରେ ଜଳୁଛି ନିଆଁ ଦରଦାମ ସବୁ ଆକାଶ ଛୁଆଁ ।। ନାରୀ ନିର୍ଯ୍ୟାତନା ହେଉନି
ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟର କ୍ଳେଶ ମୁକ୍ତିରାଣୀ ଦେବତା ବୟସର ସାୟାହ୍ନରେ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ଜୀବନ ରୁଗ୍ଣ ଚକ୍ଷୁ ଯୁଗଳେ ମୋ ନାହିଁ କିଛି ସପନ ନୈରାଶ୍ୟକୁ ପୁଞ୍ଜିକରି ବିତୁଥାଏ ଦିନ ଆତ୍ମୀୟସ୍ୱଜନ ଗଣ ବୁଝନ୍ତିନି ମନ ।। ମୂଲ୍ୟହୀନ ଵସ୍ତୁ ପରି ନାହିଁ ମୋର ମୂଲ୍ୟ ମଣନ୍ତି ସଭିଁଏ ମନେ ମୋତେ ହୀନ ତୁଲ୍ୟ ମୋର ଅବଦାନ ଆଜି ବିସ୍ମରନ୍ତି
ଜୀବନ ଖରାଛାଇ ଖେଳ ଦୁଇଦିନିଆଁ ଏ ମଣିଷ ଜୀବନ ମିଛମାୟା ଭରା ଯେତେକ ସପନ ଧନଜନ ଯଶ କିଛିଦିନ ଲାଗି ମରଣ ବସିଛି ବାଟକୁ ତ ଜଗି ।। ମାନ ଅପମାନ କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ ଭାଇ ତୁମ ଦୁଃଖ ଲାଗି ତୁମେ ଏକା ଦାୟୀ ଅନ୍ୟାୟ ଅନୀତି କରୁଥାଅ ନିତି ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପ୍ରତି ନାହିଁ ତୁମ ଭୀତି
*ମୁଁ ମଦୁଆ କହୁଛି* ✍️ ଚଉଦ ଭୁବନ ଘୂରିଆସିଲେ ବି ମିଳେନାହିଁ ଟିକେ ଖୁସି ମଦ ଟୋପେ ପୁଣି ପେଟରେ ପଡିଲେ ଜୀବନଟା ଯାଏ ପଶି ।। ମଦୁଆ ବୋଲି ମୁଁ ସଭିଁଏ କୁହନ୍ତି ଶୁଣେନି କାହାରି କଥା ଅସଭ୍ୟ ଭାଷାରେ ଶୋଧେ ମୁଁ ସଭିଁଙ୍କୁ ତାତିଗଲେ ମୋର ମଥା ।। ସବୁ ଟଙ୍କା ମୋର ଭାଟିରେ ପଶଇ
*କବି* ଗରଳକୁ ପାନକରି ବାଣ୍ଟୁଥାଏ ସୁଧା ତା’ ଜୀବନ ଚଲାପଥେ କେତେ ପୁଣି ବାଧା ଆଜୀବନ ଲେଖୁଥାଏ କବିତା ଯେ ଭାବି ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଅଦ୍ୱିତୀୟ ସୃଷ୍ଟି ଅଟେ କବି ।। ସମାଜର ହିତରେ ଯେ ରହିଥାଏ ବ୍ରତୀ ଅନୁଭୂତ ହୁଏ ନାହିଁ କି ଦିନ କି ରାତି ଅର୍ଥ ପ୍ରତିପତ୍ତି ପଛେ ଗୋଡାଏନି କେବେ ସାଧନାର ଫଳ ଏକା
*ସ୍ୱପ୍ନ ନାୟିକା* ଲାବଣ୍ୟବତୀର ରୂପ ଲାବଣ୍ୟକୁ କରିଥିବ ଯିଏ ଚୋରି ସଲଜ୍ଜ ନୟନେ କଟାକ୍ଷ ଚାହାଣୀ ହୃଦୟକୁ ଦବ ମାରି ମଧୁଝରା ତା’ର ସ୍ମିତହସ ପୁଣି ମନକୁ କରିବ ଗୁଣି ରୂପସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟକୁ ଦର୍ଶନ କରିଣ ନୟନ ମୋ ହବ ଋଣୀ ।। କଥନ ଭଙ୍ଗୀରୁ ଝରାଇବ ମଧୁ ସତେ କୋକିଳର କୁହୁତାନ ସରୋଜିନୀ ମୁଖେ ଔଜଲ୍ୟର ଆଭା ମୋହିବ
*କିଛି କଥା ଥିଲା* (କବିତା)🌻🌹 ଥିଲା କିଛି କଥା ପୁଣି କହିବାକୁ ସାଥୀ ସରିଗଲା ପ୍ରେମ ଆମ ମରିଗଲା ପ୍ରୀତି କଳାମେଘ ସାଥେ ଆଣେ ଅଦିନର ଝଡ ଭାଙ୍ଗିଦେଇ ଯାଏ ମୋର ସପନର ନୀଡ ।। ହୃଦୟକୁ ଜାଳିଦେଇ ଚାଲିଯାଏ ପ୍ରିୟା ବୁକୁତଳେ ଜଳୁଥାଏ ଅହରହ ନିଆଁ ଅମାନିଆ ଲୁହବୁନ୍ଦା ଝରୁଥାଏ ସଦା ପ୍ରେମର କାହାଣୀ ଆମ ରହିଗଲା