ପାହାନ୍ତି ସପନ *********** ପାହାନ୍ତି ସପନ ଆକାଶ କୁସୁମ ନୁହଁଇ ସେ ବାସ୍ତବତା, ନିଶି ପାହି ପୁଣି ନିଦ୍ରା ସରିଯାଏ ସ୍ବପ୍ନ କୁହେ କେତେ କଥା।୧। କଳ୍ପନା ଭାବନା କରେ ଆନ ମନା ସ୍ମୃତି କୁ ଖୋଜଇ ଆଖି, ସ୍ଵପ୍ନରେ କୋଣାର୍କ କେବେ ଭଗ୍ନ ସ୍ତୁପ ପାହାନ୍ତି ସ୍ବପ୍ନ ଲୋ ସଖୀ।୨। ଆଖି ଖୋଲି ଦେଲେ ମିଛ ସବୁ
ALLUSION_OF_SILENCE Manoj Kumar Panda In the world of echoes, only silence screams, In the shadows only the moon is clear. Who can ask heaven for roses When thorns only lacerate. Only a sleepless mad man imagines the sun at night. Maybe
ବିନମ୍ରତା ଦେବ ସୁଲଭ ଗୁଣ ଏଇ ବିନମ୍ରତା କିନ୍ତୁ କଳି ଯୁଗର ମଣିଷ ପାଖରେ ତ ଦୃଶ୍ୟ ମାନ ହୁଏକେବଳ ବିବେକ ହୀନତା । ଅଳସ୍ୟତା,ଆଉ ଅଧର୍ମ ପରାୟଣତା । ବୃକ୍ଷ ରୁ ଆମେ ବୀନମ୍ରତା ଗୁଣକୁ ଶିଖୁ । ଫଳବନ୍ତି ବୃକ୍ଷ ତା ଫଳ ଭାରରେ ଯେମିତି ନତ ମସ୍ତକ ହୋଇ ଛିଡାହୋଇଛି । କିନ୍ତୁ ମଣିଷ
ନାମ-ଚୁମ୍କି ଦାଶ (ମିଶ୍ର) ମାତାଙ୍କ ନାମ-ନମିତା ଦାଶ ପିତାଙ୍କ ନାମ- ✓ ପ୍ରମୋଦ କୁମାର ଦାଶ ଠିକଣା- At/Po – ରାଜେନ୍ଦ୍ର କଲେଜ୍ ବଲାଙ୍ଗୀର (ଓଡ଼ିଶା) Pin-,767002 Mob-6370508608 ଜନ୍ମ ତାରିଖ -୧୯/୦୬/୧୯୯୪ ଶିକ୍ଷାଗତ ଯୋଗ୍ୟତା- B.A pass Computer P.G.D.C.A ୧- ଆପଣଙ୍କ ମତରେ ସାହିତ୍ୟର ସଂଜ୍ଞା? ଉ-: ସମାଜ କୁ ଯିଏ ପରି ବର୍ତ୍ତନ କରେ
ଗୁଲାପ୍ ଫୁଲ୍ ଫୁଲ୍ ତ ଫୁଲ୍ ଗୁଲାପ ଫୁଲ୍ କେଡେ ସୁନ୍ଦର ସତେ, ଜଗେଇ ଅଛେଁ କେଡେ ଯତନେ ବଢୁଅଛେ ମୋର୍ ହାତେ ।। ଚାରିକୁତି ଆମର୍ ମହକି ଯାଏସି ଗୁଲାପ୍ ଫୁଲର ବାସ୍ନା, ତାର୍ ସଂଗେ ଫେର୍ ସାଂଗ୍ ହେଇଛନ୍ ଝାର୍’ମଲି ଆରୁ ଦହନା।। କଁଟା ସର୍ ସର୍ ହେଇ ଥିଲେ ଭି ଫୁଲ୍ଟା କେଡେ ସୁନ୍ଦର୍,
ଭାବେ ମୁଁ ଭାବୁକ ଟିଏ ଭାବିନି ମୁଁ କେବେ ସ୍ରଷ୍ଟା ବୋଲି ନିଜେ। ଭାବେ ମୁଁ ଭାବୁକ ଟିଏ, ଭାବିଭାବି ଲେଖେ କେତେ ଯେ ସୃଜନୀ। ଭାଷାରେ ହଜି ମୁଁ ଯାଏ ।। ଭଟ୍ଟା କି ଜୁଆର ଯା’ ଆସୁ ଜୀବନେ ଭାବିବାର କିଛି ନାହିଁ, ଭବିଷ୍ୟ ମୋହର ଭଲ ଅବା ମନ୍ଦ ଭାଗ୍ୟବାନ ନୁହେଁ କେହି।। ଭଲ
କାଳିଆ କରୁଣ| ସାଗର ଭାବର ଠାକୁର କି ଭାବେ ପୂଜିବି ତୋତେ, କଳି ଯୁଗେ ହେଲୁ ଦାରୁ ବ୍ରହ୍ମ ତୁହି କୃପା ସିନ୍ଧୁ ହୋଇ ସତେ | କୃଷ୍ଣ ନାମ ବହି ଦ୍ଵାପର ଯୁଗରେ କେଶବ ଅର୍ଜୁନଙ୍କର, କଦମ୍ବ ମୂଳରେ ରାଧିକା ସଙ୍ଗରେ କେଳି କୁଞ୍ଜ ବନେ ତୋର | କି ସୁନ୍ଦର ସତେ ଅପରୂପ ଦିଶେ କାଳିଆ
ବିଶ୍ୱ ପ୍ରେମ ———–… ଚୁମ୍କି ଦାଶ (ମିଶ୍ର ) ଏ ଦେଶ ଏ ମାଟି ଏ ବିଶ୍ୱ ସଭିଏଁ ତ ଆପଣାର, ଜାତି ଧର୍ମ ବର୍ଣ୍ଣ ଭୁଲି ଯାଇ ଆମେ ଗୁଣକୁ କରିବା ଆଦର | ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଶାନ୍ତି ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଉପହାର ମଣିଷ ମଣିଷଙ୍କର, କଟୁକ୍ତି ବଚନେ ନୁହଇଁ କେ ବସ ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ର ନୁହେଁ ସାର ||
ଜିମ୍ନାଷ୍ଟିକ ଖେଳ ~~~~~~~~… ଚୁମ୍କି ଦାଶ (ମିଶ୍ର ) ଜିମ୍ନାଷ୍ଟିକ ଖେଳ ଭାରି ତ କଠିଣ ଦେଖି ହେଇ ଯିବ ଛାନିଆ, ରକତକୁ ପାଣି କରିକି ଖେଳାଳି ବିସ୍ମିତ କରେ ଦୁନିଆଁ || ପେଟ ଚାଖଣ୍ଡକ ପାଇଁକି ସିନା ଏତେ ସବୁ କଳା କୌଶଳ, ସ୍ପ୍ରିଙ୍ଗ ଭଳିଆ ଶରୀର ହଲୁଛି ଏ କି !ଦୁର୍ଲଭ ଖେଳ || ଅସମ୍ଭବ
ଜନ୍ମଭୂମି ଯୋଉଠି ହସେ ସରଗ ଚାନ୍ଦ ଝିଲି ମିଲି ତାରା ମେଳେ, ମାଁ ର କୋଳ ସରଗ ମୋର ନିତି ମୁଁ ତାହାକୁ ଝୁରେ। ଝରଣା ଯାର ମଧୁର ଅତି ସାଗର ବିଶାଳ କାୟ, ଆକାଶ ଯାର ନିର୍ମଳ ଛାତ ଧରଣୀ ଅମୃତମୟ। ପଶୁ ପକ୍ଷୀଙ୍କ ସଙ୍ଗମ ଯହିଁ ଅରଣ୍ୟ ସବୁଜିମା, ମାଟିରୁ ଫଳେ ହୀରା ଓ ମୋତି