✧••••ଶତାବ୍ଦୀର ଶେଷଚିଠି – ଏକ ଜିଅନ୍ତା ଆଲେଖ୍ୟ••••✧ ପୁସ୍ତକ– ଶତାବ୍ଦୀର ଶେଷଚିଠି ଲେଖକ- ପ୍ରବୀଣ କୁମାର କବି ପୁସ୍ତକ ସମୀକ୍ଷା– ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ବେହେରା ଜୀବନ ଯାକ ବୟସକୁ ହେଜି , କେବଳ ନିଚ୍ଛକ କଥା ହିଁ ଲେଖାଯାଇପାରେ ଗୋଟିଏ କବିତାରେ, ତାହା ଖୁବ୍ ନିକ୍ଷୁଣ ଭାବେ ଆଙ୍କି ପାରିଛନ୍ତି ପ୍ରିୟ ପ୍ରବୀଣ କୁମାର କବି || ଗୋଟିଏ ନିପଟ
••——-ମୁଁ କଳଙ୍କିତ ନାୟକ——•• ତୁମେ ଚନ୍ଦ୍ର ଭଳି ଧଳା ମୁଁ କଳା ରାତି ଭଳି……; ତୁମେ ସଜ ଫୁଟା ଗୋଲାପ ମୁଁ ଝଡ଼ା ଗଙ୍ଗଶିଉଳି…..! ତୁମେ ସମୁଦ୍ରରେ ନୀଳ ଢେଉ ମୁଁ ସମୁଦ୍ରର ଗର୍ଜନ……; ତୁମେ ସୁଧା ଅମୃତ ବିଷ ଭରା ମୋ ଜୀବନ…….! ତୁମେ ସୁନେଲି ଉଦୟର ଶୋଭା ମୁଁ ସଞ୍ଜୁଆ ଅସ୍ତ
ଭାରତ ମତାର ଯୋଗ୍ୟ ସନ୍ତାନ –ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ବେହେରା ************************************* ଆହେ ନୀରଜ ଆମର, ଭାରତ ପାଇଁ କି ଯୋଦ୍ଧା ଟିଏ ହୋଇ କଲ ଶକ୍ତ ବର୍ଚ୍ଛା ପ୍ରହାର, ବଢାଇଲ ମାନ ଆମର ଜିତିଲ ତୁମେ ଯେ ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ପଦକ ହେଲା ଇତିହାସ ଏଥର ଆହେ ନୀରଜ ଆମର।। ସାରା ଭାରତ ଆଜି ଖୁସିରେ ହୋଇବ ଉଛୁର,
◆ *ଅଭିଶପ୍ତ ମଣିଷର ବ୍ୟଥା-୦୧*◆ ~~~~~~~~●~~~~~~~~ ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ବେହେରା ———————————————— ଏକ ଏକାକିତ୍ୱ ବେଳରେ ….. ଏକାକିତ୍ୱ ବେଳାଭୂମି ରେ …. ଏକୁଟିଆ ପଥିକ ଟା ଦେଖ କେମିତି ଅନେଇଛି… ଆଖିରେ ମେଞ୍ଚା ମେଞ୍ଚା ଲୁହ….. ଘୋଟିବ ଘୋଟିବ ହେଉଛି ମାତ୍ର ପରିସ୍ଥିତି ପ୍ରତୀକ୍ଷଣ ବାଧା ଉପରେ ବାଧା ଅବରୋଧ ପରେ ଅବରୋଧ ଶକ୍ତ ଚାବୁକ ଉପରେ
ALLUSION_OF_SILENCE Manoj Kumar Panda In the world of echoes, only silence screams, In the shadows only the moon is clear. Who can ask heaven for roses When thorns only lacerate. Only a sleepless mad man imagines the sun at night. Maybe
*କୁବ୍ଜା ଦୁଃଖ* ——————————– ସଚ୍ଚିଦାନନ୍ଦ ବେହେରା ******************************** କଳା କାଳୀମାର କାଳ ଗହ୍ୱରରେ କଳଙ୍କର କଜଳ କରିଧାରଣ, କଷଣ କାରିଣୀ ଦୁଃଖ ପ୍ରବିସିନୀ କରଇ କୁବ୍ଜା କଷଣ କୁ ବରଣ ।। କଳୁଷିତ କରେ କଳଙ୍କିତ ଛିଟା କାମ କ୍ଲେଶ କ୍ରୋଧ କରିଣ ଧାରଣ, କେଉଁ କାର୍ଯ୍ୟ କରି ସେ ଅବା ହସିବ କରଇ କୁବ୍ଜା କଷଣ
~*ରାଧା*~ ପ୍ରକୃତ ପ୍ରେମର ଯଦି ସଂଜ୍ଞା ଚାହଁ ତେବେ ପଚାର ଯାଇ ଥରେ ରାଧାକୁ ଜର୍ଜରିତ ପ୍ରେମର ବେଦନା ଆଉ ପ୍ରେମର ଗଭୀରତା ସେ ହିଁ କହିବ ମୀରା ତ ଜାଣିଛି କେବଳ ମଧୁରତାକୁ ।। ଜୀବନ ଯାକ କେବଳ ଦୁଃଖର ଚମଡ଼ାକୁ ଦେହରେ ଲଦି ସେ ବାଟ ଚାଲିଲା…, ବିନା ଇଚ୍ଛାରେ ମଧ୍ୟ ଏ ସମାଜ ତାକୁ
_*ମୁଁ ସଚ୍ଚା ପ୍ରେମିକ*_ ପ୍ରିୟା……….. ତୁମେ ହିଁ ତ ଆସିଥିଲ ଦୁଃଖ ବେଷ୍ଟିତ ମୋ ହୃଦୟର କଳା ଧଳା ଜୀବନକୁ ଟିକେ ରଙ୍ଗର ଆଭାସ ନେଇ..।। ହଁ …… ଆଜିବି ମନେ ଅଛି ତୁମ ସୁନ୍ଦରତା ମାତ୍ର ତୁମ ରୂପର ନୁହଁ ତୁମ ହୃଦୟର…।। ହେଲେ ତାହା ଯେ ମୋ ପାଇଁ ଅଭିମନ୍ୟୁ ଭଳି ଚକ୍ରବିହ୍ଵ ସାଜିବ ମୁଁ
କବିତାର ଶୀର୍ଷକ:-ପିଲାଦିନ ●●●●●●●●●●●●●●● କେଉଁଠି ହଜିଲା ସେ ଦିନ କିଏସେ ନେଲା ତାକୁ ଚୋରାଇ, ଯେତେ ଖୋଜିଲେବି ହବନି ପିଲାଦିନ କୁ ଫେରି ପାଇ।। ସାଙ୍ଗ ସାଥି ମେଳ ସେ ଲୁଚକାଳି ଖେଳ, ଫେରିବକି ଆଉ ଭାଇ ଏବେ ସବୁ ଭାବନା କେବଳ।। ସେ ପିଲାଦିନେ ସେ ଅବାସ୍ତବ ସପନ, ଆଇ ମାଆ ଗପରେ ଖୁସି ହେଉଥିଲା ଆମ
ଅନ୍ଧ ଭ୍ରମର ===================== ହେ ଭ୍ରମର ତୁ ଉଡିଯା ଯା ଉଡିଯା ଦୂର ଆକାଶକୁ, ଚୁମ୍ବିଦେ ଯାଇ ଗଗନର ସେହି ସୁମଧୁର ଶୋଭାକୁ।। ଯା ଚାଲିଯା ଦୂର ଦେଶକୁ ଉଡ଼ିଉଡ଼ି ଚାଲିଯା ଏ ଜଗତରୁ, ଏ ଜଗତ ଖାଲି ମୋହମାୟା ବାହାରିଯା ତୁ ଏ ବିଷକୁମ୍ଭରୁ।। ତୁ ଲାଗିପଡ଼ ତୋ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଭୁଲିଯାଇ ତୋ ସ୍ଥାନତା, କେବଳ ଏତିକି