WORLD RUNS ON BELIEF. Burning is fire Fire turns to ashes Use ashes on stone It Is called GOD BISWANATH EVERYTHING DEPENDS ON BELIEF. Giving shelter to a deserted baby Show love & affection in clarity Make him a man
ଯଶୋଦାଙ୍କ ଶୋକ କାନ୍ଦି ନନ୍ଦରାଣୀ ବୋଲଇ ବାଣୀ ଛାଡିଗଲୁ କାହିଁ ମୁରଲୀପାଣି ଯେବେ ବିହି ତୋତେ ମୋ କୋଳେ ଦେଲା ଆଣି || କ୍ଷୀରପାନ ଦେଲି ବକ୍ଷ ଚିରି ଦେଇ ତୋ ପାଇଁ ରେ ଜୀବଧନ ଗଲା ଦିନ ଗଲୁ କହି ଆସିବୁ ରହି ତୁ ଚାରିଦିନ || ଘର କଲୁ ଯାଇ ମଥୁରାପୁରେ ତୋ ବିନୁ
*ତୁମେ ମୋ’ ଅମୂଲ୍ୟ ହୀରା* ଲକ୍ଷେ ହୀରା ସମ ତୁମେ ଅନୁପମ ସାଥି ମୋ’ସୁନା ପସରା, ହେ ଅମୁଲ ମୁଲ ନୁହେଁ ସମତୁଲ କେହି ତୁମ ସହ ପରା ।। ତୁମେ ମୋ’ଅମୂଲ୍ୟ ହୀରା…. ବଣିଆ ଚିହ୍ନଇ ଶୁଦ୍ଧ କାଞ୍ଚନକୁ ଗୁଣି ଚିହ୍ନେ ଜ୍ଞାନେ ଧରା, ହୀରାର ଶୁଦ୍ଧତା କ୍ୟାରଟ ସ୍ୱଚ୍ଛତା ହୀରାଶିଳ୍ପୀ ଚିହ୍ନେ ହୀରା ।। ତୁମେ
ଦୁହିତା ଦୁଇ କୂଳ କୁ ହିତା ତମେ କେବେ ପଚାରିବନି ମୋ ଅସ୍ତିତ୍ୱ ର ସଂଜ୍ଞା , ମୁଁ କଣ ଦେଇପାରିବି ତୁମ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ମୁଁ , କାହା ପାଇଁ ବୋଝ ତ କାହା ପାଇଁ ଲାଜ କାହାର ଗୌରବ ତ କାହାର ର୍ଦୁଭାଗ୍ୟ କାହା ପାଇଁ ମିତ୍ର ତ କାହା ପାଇଁ ଶତ୍ରୁ । କାହା
ମାଟି ର ମଣିଷ ମାଟି ସାଥେ ତା’ ସମ୍ପର୍କ ଅତି ନିବିଡ ଇଏ ଦେହ ହେଲେ ସେ ଆତ୍ମା କେବେ କେବେ ଦୁଃଖର ଢେଉରେ ବହିଯିବା ସମୟ ସୁଖ ସାଗରରେ ଖେଳି ଉଠେ ସକାଳୁ ସଞ୍ଜ ଯାଏଁ ବୋଳି ହୋଇ ଯାଏ ତା ଦେହରେ ଯେମିତି ବିଭୂତି ଟୀକା ବୋଳିଦିଏ ମଥାରେ ଅନୁଭବୀ ମଣିଷଟେଅନୁଭବ କରିପାରେ ବାରିପାରେ ମାଟି,
ହେ..! ଈଶ୍ୱର .. କେତେ ବିରାଟ ଏ ଦୁନିଆ ସତେ ପରିବ୍ୟାପ୍ତ ଆକାଶ ତଳେ ନିଜ ଉପସ୍ଥିତି ଜାହିର କରେ ଏ ସୃଷ୍ଟି ତୁମ ଠୁ ଆରମ୍ଭ, ତୁମ ଠି ହିଁ ଲୀନ ତୁମ ପାଇଁ ଏ ସୃଷ୍ଟି ସବୁଜ, ସୁନ୍ଦର ଏ ପ୍ରକୃତି। ହେ..! ଈଶ୍ୱର.. ବିଜ୍ଞାନରେ ବଳୀୟାନ ତ୍ରିଲୋକ ବିଜେତା କେତେ କରନ୍ତି ଅନ୍ୟାୟ, ଦୁର୍ନୀତି
ହେ ଡାଏରୀ ତୋ ଦେହେ ଭରି ଦେଇଛି ମୋ ଅତୀତ,ବର୍ତ୍ତମାନ ତୁ ତୋ ମୋ ଭଙ୍ଗା ହୃଦୟ କୁ ଶଦ୍ଦ ମାଧ୍ୟମ ରେ ଏକେ କରି ଦେଉଛୁ ତୋ ବକ୍ଷ ରେ ବିନା ସ୍ବାର୍ଥ ରେ ତୋ ସବୁ ପୁରୁଣା ପୃଷ୍ଠା ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦେଲେ ମଧ୍ଯ ସେ ସବୁ କିନ୍ତୁ ଆଜି ବି ମୋ ପାଇଁ ସଫଳତା ର
ତୁମେ ଗଲା ପରେ ଦିଗନ୍ତ ସେପାରେ ଜହ୍ନ ଯେମିତି ଲୁଚି ରହି ଉଇଁବାକୁ ଚାହୁଁଛି । ନୀଳ ଆକାଶର ବାଦଲ ଭିତରେ ଖୋଜୁଛି ଆଜି ପୁଣି ନିଜର ଅସ୍ତିତ୍ବ , ଏ ଆକାଶ କଣ ଭୁଲିପାରିବ ସେ ବିରହୀ ରାତିର ହୃଦୟ ଦରଦ..? ନା ସେ ଅନ୍ଧାର ରାତି କେବେ ବୁଝି ପାରିବ..? ବିଶାଳ ଆକାଶ ମନର କୋହ
ଚଇତି ପବନ *********** ଚଇତି ପବନ ସଞ୍ଜୁଆ ଲଗନେ ଛୁଇଁଦେଇ ଗଲା ପରେ, ଲାଗିଲା ଯେମିତି ତୁମେ ଛୁଇଁଗଲ ଦେହକୁ ମୋ ଧିରେଧିରେ | ସୁବାସିତ ମଲ୍ଲୀ ବାସକୁ ଚୋରାଇ ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ମୋର ଭରି, ଚପଳ ଅତସ ମହକାଇ ଦେଲା ତନୁ,ମନ ଫୁଲ ପରି | ଭ୍ରମରେ ଭ୍ରମର ମୁଖ ଆସି ଚୁମେ ପ୍ରୀତି ରଙ୍ଗେ ହୃଦ
ମରୁଭୂମି ମରୁଭୂମି ମୁଁ ଯେ ରହିଛି ବିସ୍ତାରି ଅନାବୃତ ଦେହ ଧରି ଉତ୍ତପ୍ତ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଭେଦରେ ପତିତ ନାହିଁ ମୋର ସୁଖ ଶିରୀ। ଶୁଷ୍କ ସ୍ତନ ମୋ ନାହିଁ ଜଳ ଧାର ତୃଷା ମେଣ୍ଟାଇବା ପାଇଁ ଅନ୍ତର ତଳ ଯୁଗ ଯୁଗ କ୍ଷୋଭ ଧରି ପଡ଼ିଅଛି ରହି। ବାଲୁକା ରାଶି ବହି ମୋର ବୁକେ ନିର୍ଜୀବ ମୋର
ଆଜି ବି ପଡେ ମନେ ଅରୁଣ କୁମାର ମହାପାତ୍ର ମନର କେଉଁ ନିଭୃତ କୋଣେ ଚିତ୍ରିତ ସେଇ ଛବି ଦୂର ପାହାଡ ଉହାଡୁ ଉଇଁ ଆସେ ସୁନେଲି ରବି। ସକାଳ ସୂର୍ଯ୍ୟ କିରଣେ ଭିଜେ ନୂଆ ବୋହୂର ଦେହ ଗାଧୋଇ ସାରି ଫେରେ ଘରକୁ ଲୁଚାଇ ତାର ମୁଁହ। ବରଷା ହେଲେ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡରେ ଭାସେ କାଗଜ
ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଶ ରାଜକୁମାର ଉଦବିଗ୍ନ ଆଜି ପ୍ରାଣ ମନ ଛନଛନ ରୋମାଞ୍ଚିତ ହୁଏ ତନୁ ଘନଘନ ସପନେ ଦେଖିଣ ନବ ରୂପକାନ୍ତି ତରୁଣ ଆଖି ଦୋଟି ଝଲମଲ ଭରା ଯୌବନ | ଯୌବନ ଜଉଘରେ କାମଶର ନିକ୍ଷେପି ଭାବାନ୍ତର ହୋଇ ଉଠେ ମମ ଚିତ୍ତ ଛବି ଅବ୍ୟକ୍ତ ବିଷାଦେ ମନ ହୁଏ ଘାରି ଚାଞ୍ଚଲ୍ୟତା ଖେଳି
*ଯୁଗେ ଯୁଗେ ତୁମେ* *✍️ଜାନକୀ ମହାନ୍ତ* ଯୁଗେ ଯୁଗେ ତୁମେ ଥିବ ପ୍ରିୟତମ ମୋର ହୃଦୟ ସମ୍ରାଟ, ରାଜା ଅନ୍ତରର ଦେବତା ଆତ୍ମାର ଭାବକୁ ତୁମେ ନିକଟ ।। ମନ ଚାହେଁ ପ୍ରିୟ ସୁରକ୍ଷା ବଳୟ ବାହୁ ଛନ୍ଦା ଆଲିଙ୍ଗନ, ମନ ତଳ କଥା ହୃଦ ତଳ ବ୍ୟଥା ଶୁଣ ମୋ’ ପ୍ରାଣ ସ୍ପନ୍ଦନ ।।
ତଥାପି ତୁମେ ଓ ମୁଁ ———————- ଧୀର ସ୍ଥିର ହୋଇ ଥିଲ ତୁମେ, ଉତ୍ସହ ବଢ଼େଇ ରାସ୍ତାରେ ଚଲିବା ଶିଖେଇଲି ମୁଁ, ରାସ୍ତା ଚାଲିବା ର ବାଧା ବିଘ୍ନ ସବୁ କୁ ଏଡେଇବା ସୂଚେଇଲି ମୁଁ l ଏମିତି ଚାଲୁ ଚାଲୁ ହେଇଗଲା ଅଭ୍ୟାସ ରାସ୍ତା ଚାଲିବା ର ଯେ, ନିରବୀ ଥିବା ତୁମ ମନ କୁ ଚଳ
ମହାବାହୁ:୨ ଜଗଦୀଶ ଶତପଥୀ ହିମାଳୟ ଯାର ଶୋଭାର ଭଣ୍ଡାର ମହୋଦଧି ଶୋଭା କାରୀ। ଘର୍ଘର ନାଦଟି ଶୁଭେ ନାହିଁ ଏଠି ରୋକେ ମେଘନାଦ ପାଚେରୀ, ମହାବାହୁ !।୧। ରିକ୍ତ ହସ୍ତେ ଆଜି ମୁହିଁ ରେ କାଳିଆ ଆସିଛି ଦର୍ଶନ ପାଇଁ। ତୋର ନାମାବଳୀ ଘୋଷି ଘୋଷି ଯାଏ ଉଦ୍ଧାର କର ଗୋସାଇଁ, ମହାବାହୁ!।୨। ଇଚ୍ଛାମୟ ତୋର ଇଚ୍ଛାରେ ଜଳୁଛି
ମାନ ଭଞ୍ଜନ-୦୩ *********************** (‘କ’ ଆଦ୍ୟାନୁପ୍ରାସ) କୁମୁଦ ବନ୍ଧୁ ବଦନା, କୁରଙ୍ଗୀ ନୟନା ଅନା, କଲି ଅବା କେଉଁ ଦୋଷ, କିମ୍ପା ହୋଇଛୁ ବିମନା।।(ଘୋଷା) କୋକିଳ କଣ୍ଠରେ ବାଣୀ, କହ କରୀନ୍ଦ୍ର ଗମନା, କରି ଅଭିମାନ ଗୋରୀ, କୁହୁଣ୍ଡା ଆଉ ପକାନା।। କାମକଳା ମୋ’ ନବୀନା, କେଶରୀ କଟି ଗଞ୍ଜନା, କର ଧରି କହୁଛିରେ,
*ନାରୀ* ********************* ଅନନ୍ୟା ସେ ଅନୁପମା କି’ ବର୍ଣ୍ଣିବି ଗୁଣସୀମା ବର୍ଣ୍ଣିବାକୁ ମୁଁ ଅଧମ ନୁହଁ ସକ୍ଷମ ଜନନୀ ,ଭଗିନୀ, ଜାୟା କେତେ ରୂପେ ତା’ର କାୟା, ସର୍ବସଂହା ଅଟେ ନାରୀ ଧରିତ୍ରୀ ସମ ହରଷରେ ବାଣ୍ଟଇ ପ୍ରେମ ତ୍ୟାଗ, ଧୌର୍ଯ୍ୟ ସାହସରେ ସେ ଅପ୍ରତିମ।। ସଂସାର ହାଟରେ ସଦା ଦୁଖଃ ସାଥେ ତା’ ସଉଦା, ଲୁହ
ରକ୍ତାକ୍ତ ଦେହ ଜଗଦୀଶ ଶତପଥୀ ଗୋଟେ ରକ୍ତାକ୍ତ ଦେହ ! ସଵୁ ଦେଇପାରେ। ଦେଇପାରେ, ବାଉନ ଵାଟୀର ଚାଷ। ଛପନ ଭୋଗ ର ବାସ। ଛିଣ୍ଡା ମସିଣା ରେ ଶୋଇପାରେ, ରକ୍ତାକ୍ତ ପୃଥିବୀ। ଗୋଟେ ଉପରକୁ ଉଠୁଥିବା ହାତ ଦେଇପାରେ,ହିଟଲରୀ ଶାସନ। ମଣିଷ କୁ ମେଣ୍ଢା କରି ରଖିପାରେ ତା ଅଗଣା ରେ। ଅସ୍ପଷ୍ଟ ଅନ୍ଧାର ରେ ମାରିପାରେ
ସ୍ୱାର୍ଥପର ଜଗଦୀଶ ଶତପଥୀ କ୍ଷଣିକ ଦୁନିଆଁ ଲାଗେ ଭାରି ସ୍ୱର୍ଥପର। ଭାଇ ଏଠି ଭୁଲିଯାଏ ପର ଆପଣାର। ଜୀବନ ଟା କରେ ଖାଲି , ଯେତେକ ଫୁତ୍କାର। କେହି ନୁହେଁ ଆପଣାର, ସବୁ ଏଠି ପର। ସଂପତ୍ତି ର ମୋହେ ଵଶ ଆଜିର ମଣିଷ। ସମାଜ କୁ ଦିଏ ସେହି ହଳାହଳ ବିଷ। ମଣିଷ ଟା ସ୍ୱର୍ଥପର
ଜାତୀୟତା ଜାତୀୟତା ଆମ ଜାତିର ସର୍ବସ୍ବ ଜାତୀଯତା ଆମ ଜୀବନ ଧନ ଜାତି ଲାଗି ଜାତୀୟତା ପରିଚୟ କରିଥାଏ ସଦା ଖ୍ୟାତି ସଂପନ୍ନ। ଜାତି କର୍ଣ୍ଣଧାର ସାଜିଛନ୍ତି କେତେ ନାନାଦି ପ୍ରକାରେ କଷଣ ସହି ସେହି ଜାତୀୟତା ଅତୀତର ଗାଥା ଦେଉ ଅଛି ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣାକ୍ଷରେ ସୂଚାଇ। ଜାତି ପାଇଁ ସିନା ମଧୁ, ଗୋପବନ୍ଧୁ ଗୋଦାବରୀଶ ଙ୍କ ଅଭୁଲା