THE VOICE OF PEACE On the mountaintops of hope, In the vastness, in the reality of action and vision, On the patterned surface of mature eucalyptus trees, On all tree trunks alive, on the branches of the future, On ethereal olive trees of wisdom, of the
LETTER FROM THE FRONT Mother, this war has changed my feelings my mind and lips find no answer two hundred days fighting in foreign lands… how many streets and cities will swim in blood? Who knows, how many more corpses
LET THE CHILDREN COME TO ME These are Jesus’ words Spoken daily and everlasting, a promise Jesus planted in children’s hearts. Jesus Christ blessed you beyond measure I remind you of Jesus’ invitation I remind you of His blessings my children of the world
A mountain of thoughts… The time has eluded us so soon, Behind the hills and above the moon, Beads of sweat roll down the cheeks. Reminiscing those hills and steeps Life used to be a carefree game, With the added
LOVE ADVENTURE If Love is lost Inside the walls of words Outside deserted words Between cold words Under hidden words Besides the blindness Of the blackness of words Love is found Between touch and silence Inside the nudity of eyesight In
ରହସ୍ୟ କୋଠାରୀ ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ ର ସୁନେଲି କିରଣ ଛପର ଘର କୁ ଛୁଇଁ ଯେବେ ପ୍ରତିବିମ୍ବିତ ହୁଏ ଆଲୋକ ର ରଶ୍ମି , ସେବେ ସେବେ ସକାଳ ର ପହିଲି ଦୃଶ୍ୟ ଉଇଁ ଆସେ ସମସ୍ତ ଙ୍କ ଆଖି ସାମ୍ନା କୁ l ଏ କିପରି ଅଲୌକିକ ଶକ୍ତି ଭଳି ମନେ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ବିଶ୍ଵାସ ହୁଏ
ଦେବଦୂତ ବାବୁଲା ବର୍ଷାରେ ଭିଜି ଭିଜି ଚଣା ପାଇଁ ଅଳି କରୁଥିବା ଭୋକିଲା,ଲଙ୍ଗଳା ପାଞ୍ଚ ଛଅ ବର୍ଷର ଶିଶୁ ବାବୁଲା,ଯେମିତି ବାସ୍ତବ ଦୁନିଆକୁ ବାହାରିଆସିଛି। ବର୍ଷାରେ ଭିଜି ସ୍କୁଟର ପାଖକୁ ଆସିବା ବେଳେ ପୋଟ୍ରେଟ୍ ପାଣିରେ ପଡ଼ିଯାଇଛି । ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଲୋକମାନେ ଘେରିଗଲେ ବାବୁଲାକୁ, ଆଉ ପ୍ରଶ୍ନ ଉପରେ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରି ଚାଲିଲେ “କିଏ ତୁ
ମାଆ ଦେ ତୁ ଅଭିଶାପ ସିନ୍ଦୁରା ଫାଟି ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଦୟ ହେଲେ ସକାଳ ହେଲା ସବର ବସ୍ଥିର କେଇଜଣ ଲୋକ ମାଛ ଧରିବା ପାଇଁ ନଦୀକୁ ବାହାରିଲେ । ନଦୀରେ ଜାଲ ପକାଉଥିବା ସମୟରେ ସେମାନଙ୍କ ଭିତରୁ କେହି ଜଣେ ଦେଖିଲା ଜଣେ ଯୁବକ କୂଳରେ ଲାଗିଥିବାର ବୟସ ପ୍ରାୟ ୩୦ ହେବ । କାଳେ
ଚିଠି ଜିନିଷ ମାନ ଛିନ୍ ଛତର ହେଇ ପଡ଼ିଥାଏ। ଘରର ଆସବାବପତ୍ର ଠୁ ନେଇ ଆବଶ୍ୟକୀୟ ଜିନିଷ ମାନ ଫିଙ୍ଗା ଫୋପଡ଼ା କରୁଥା’ନ୍ତି। ନିଶ୍ଚଳ ହୋଇ ପାଖରେ ଠିଆ ହୋଇଥାଆନ୍ତି ମାଧବାନନ୍ଦ।ଫିଙ୍ଗା ଫୋପଡା ଜିନିଷ ଆଗରେ ତାଙ୍କ ସ୍ମୃତି ମାନ ଫିଙ୍ଗା ଯାଉଥିବାର ଦେଖି ନିଜକୁ ଅଟକେଇ ପାରିଲେନି ସେ। ଅଳିଆ ଭିତରୁ ସାଉଁଟି ଆଣିଲେ
ଅପେକ୍ଷାର ଅନ୍ତ ଧଣ୍ଡାମୁଣ୍ଡା ବୋଲି ଗ୍ରାମ ଟିଏ ଥିଲା। ସେଠାରେ ପାଖାପାଖି ୭୦ ପରିବାର ର ଥିଲେ। ପରିବାର ମଧ୍ୟରୁ ଗୋଟିଏ ଏମିତି ପରିବାର ଥିଲେ, ସେ ପରିବାର ରେ ଚାରି ଜଣ ସଦସ୍ୟ ଥିଲେ।ସୁଖି ପରିବାର ଟିଏ। ଚନ୍ଦ୍ରିକା ବୋଲି ଗୋଟିଏ ବୋହୂ ଟିଏ ଥିଲା।ସେ ଭାରି ଶାନ୍ତ।ତା ଶାଶୁ ମାଁ ମଧ୍ୟ ଭଲ ଥିଲା।
IN MEMORY OF MY FATHER When were you born? As time began, In a blazing light, or at the crack of dawn When the gentle earth plays sweetly with the air. Your eyes colored with the blue of the sea reflecting
IN SEARCH OF YOU The scent of the sea travels with me from birth countless places I’ve discovered, people I yearned to meet in time, I did meet but when I touch you, a voice like the creation of all beings
FIND ME IN THIS LOVE POEM When did we meet you and I? Was it when the full moon, earth’s blessings, the sun’s intimacy, the scented ocean breeze and the breath of light opened their hearts? It was when, everywhere in
A SOLDIER’S VOICE NOBODY HEARS Three sides, many sides, define a war, Knife blades, automated greed and hate, You-enemy, me-liberator, money-greed disposable corpses hidden outside cemeteries, hearts of invisible iron, evil wills. Masked sides, words stitched with poison territories without borders
JESUS AND THE STREET PEOPLE About twenty days ago I met an angel in the park, holding a basket full of love. Love spilling over the streets love lighting the park, the benches, the trees the paving stones exhausted by pain people’s
ମାତୃତ୍ଵ ବୁଝା ମଦନ ମଦନ ର ଚାକିରି ଏବେ ନବରଙ୍ଗପୁର ରେ। ମାଁ ଙ୍କୁ ଛାଡି ଏବେ ପରିବାର ସହ ନବରଙ୍ଗପୁର ଯିବ ସେ। ସକାଳ ବସ ରେ ବାହାରି ଗଲେ । ମାଁ କୁ ଏକୁଟିଆ ଛାଡି ଚାଲିଗଲେ ଘରବାଡ଼ି ସବୁ ସଅଁପି। ମାଁ ର ଯତ୍ନ ନେବାକୁ କେହି ନାହାନ୍ତି ଘରେ। ମଦନ
ଶେଷ ଚିଠି *ପ୍ରିୟ ମାଧବ,* *ସ୍ନେହ ନେବ । ଆଶା ,ପତ୍ରଟି ପାଇ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହେବ । ବର୍ଷ ପ୍ରତିପଦା ନବ ବର୍ଷର ଅଭିନନ୍ଦନ ନେବ । ତୁମ ପାଖକୁ ହଠାତ୍ ଚିଠି ଲେଖିବାର ଆଗ୍ରହ ହେଲା, ଲେଖିଲି । ଦେଶ ପ୍ରେମର ଯେଉଁ ଦୀପଟିଏ ଭୋଦଳ ଗାଁରେ ଜାଳୁଛ,ତାର ଆଲୋକରେ ସେ ଅଂଚଳ ଆଲୋକିତ ହେଉ;ଏହା
ପାଞ୍ଚ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଆଧୁନିକତାର ସ୍ପର୍ଶ ପାଇନଥିବା ଗାଁଟିଏ ଆଦାମ ପୁର। ବିଜୁଳି ଆଲୋକ ଦେଖିନାହାନ୍ତି ସେଠାକାର ଲୋକେ।ପାଠ ପଢ଼ା କହିଲେ ଚାଟଶାଳୀରୁ ସରେ ଅଥବା କିଏ କେମିତି ସହରକୁ ଯାଆନ୍ତି।ଗାଁର ଜମିଦାର ବାବୁ ଭାରି ଦୟାଳୁ ପ୍ରକୃତିର ମଣିଷ।କପିଳା ତାଙ୍କର ଡାହାଣ ହାତ ଭଳି ଏକମାତ୍ର ବିଶ୍ୱସ୍ତ ମଣିଷଟିଏ।କପିଳାର ପରିବାର ବୋଇଲେ ସ୍ତ୍ରୀ ସବିତା ଆଉ
ଜୀବନର ଆମନ୍ତ୍ରଣ ଚବିଶି ଘଡ଼ି ବିତି ହେଲା ଚବିଶି ଦିନ।ଚବିଶି ଦିନ ବିତି ହେଲା ଚବିଶି ମାସ।ଚବିଶି ପୂରି ମୀରାକୁ ଚାଲିଲା ପଚିଶ,କିନ୍ତୁ ତା ଜୀବନର ସେହି ମରୁଭୂମିର ମରୀଚିକାରେ କେବେ ଜଳର ସନ୍ଧାନ ମିଳିଲା ନାହିଁ।ଚାତକ ପକ୍ଷୀର ଆଶା,ଆଶାରେ ରହିଗଲା।ପ୍ରତିଦିନ ତାର ଦୁଇ ହରିଣୀ ଆଖି କାହାକୁ ଖୋଜି ଖୋଜି କହୁଥାଏ ପବନର ସୁରେ ସୁରେ
ଗଭୀର ସ୍ନେହ କାରଗିଲ ଯୁଦ୍ଧ ସମୟର କଥା । ମାଧବ ଭାରତୀୟ ସେନାରେ ନିଯୁକ୍ତି ହୋଇ ଗତ ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷ ହେଲାଣି ଘରକୁ ଥରେ ମଧ୍ୟ ଆସିନି । ଭାବୁଥିଲା କିଛିଦିନ ଛୁଟି ନେଇ ଘରକୁ ଯିବ । ପରିବାର, ସାହି ପଡିଶା, ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବୀ ଙ୍କୁ ଦେଖା କରିବ , କିନ୍ତୁ ଛୁଟି ମିଳି ପାରିନି