ରୌଦ୍ରତାପେ ଉତ୍ତପ୍ତ ଧରିତ୍ରୀ କିମ୍ପା କର କୋପ ଆହେ ଭାନୁଦେବ ଧରାକୁ ଜାଳି ଦେଲଣି, ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ନର ସର୍ବେ ହାହାକାର ସଭିଙ୍କୁ ପଡେ ଭାଳେଣି । ତୁମ୍ଭ ରୌଦ୍ରତାପେ ଭୁପୃଷ୍ଠର ଜଳ ହେଲାଣି ପାତାଳ ଗାମୀ, ଅସହ୍ୟ ଉତ୍ତାପ ସହି ନ ପାରିଣ ଲାଭା ଉଦ୍ଗାରଇ ଭୂମି । ‘ଅଂଶୁଘାତ’ ର ହେଉଛନ୍ତି
Read More
କବିତା ର ଶୀର୍ଷକ — ରୌଦ୍ରତାପେ ଉତ୍ତପ୍ତ ଧରିତ୍ରୀ କିମ୍ପା କର କୋପ ଆହେ ଭାନୁଦେବ ଧରାକୁ ଜାଳି ଦେଲଣି ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ନର ସର୍ବେ ହାହାକାର ସଭିଙ୍କୁ ପଡେ ଭାଳେଣି ତୁମ୍ଭ ରୌଦ୍ରତାପେ ଭୁପୃଷ୍ଠର ଜଳ ହେଲାଣି ପା ତ୍ତାଳ ଗାମୀ ଅସହ୍ୟ ଉତ୍ତାପ ସହି ନ ପାରିଣ ଲାଭା ଉଦ୍ଗାରଇ ଭୂମି ‘ଅଂଶୁଘାତ’ ର
Read More
“ମୋ ଗାଆଁ ହସୁଛି” ସବୁଜ ବନାନୀ ଘେରା ଚାରୁ ଚିତ୍ରପଟ୍ଟ ତା’ଶିରେ ଝଟକେ ଯେହ୍ନେ ହୀରକ ମୁକୁଟ । ବନ୍ଦଇ ମାଆ ଗ୍ରାମଦେବୀ ନୁଆଇଁ ମୋ ମଥା ତୋର ଦୟାବଳେ ମାଆ ଲେଖେ ଗାଁ ଗାଥା ଭେଦ ଶୂନ୍ୟ ଗାଆଁ ମୋର ଆହା କି ସୁନ୍ଦର! ଅପରୂପ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ଅଟେ ଭରପୂର । ସୁନାର ଫସଲେ ଭରା
Read More
“ସତ୍ୟ ଶିବ ସୁନ୍ଦର” ଜାଳିବି ଜାଗର ହେ ଡମ୍ବରୁଧର ଉମାପତି ମହେଶ୍ବର ତବ କୃପା ଲଭି ପାଇବି ତୃପତି ହେ ପ୍ରଭୂ ଶିବ ଶଙ୍କର । ବେଲପତ୍ର ସାଥେ ନାରୀକେଳ ଭାଙ୍ଗି ପୂଜିବି ତୁମ୍ଭ ପୟର ଗଙ୍ଗାଜଳ ଶିରେ ଢ଼ାଳିବି ପ୍ରଭୂହେ ଗଳାରେ ଦୁଦୁରା ମାଳ । ନିର୍ଜଳା ବରତ କରି ଉପବାସ ଜାଳିବି ଅଖଣ୍ଡ ଦୀପ
Read More
“ନାରୀ” ଶତ ପରିଚୟେ ପରିଚିତ ହୁଏ ଏ ଧରା ପୃଷ୍ଠରେ ଆସି ଦୁଇକୁଳ ହିତା ସାଜି ସେ ଦୁହିତା ଦୁଃଖ,କଷ୍ଟ ଦିଏ ନାଶି । ସୃଷ୍ଟିର ଆଧାର ଅଟେ ଜଗତର ତା’ ବିନୁ ନାହିଁ ସୃଜନୀ ସର୍ବସଂହା ସିଏ ବୀର ପ୍ରସବିନୀ ସେ ଯେ ଅମୃତ ଦାୟିନୀ । ଭଗିନୀଟେ ସାଜି ଭାଇର ହାତରେ ବାନ୍ଧିଥାଏ ରକ୍ଷାସୂତ
Read More