ଗଳ୍ପ – ମା ଓ ମାଟି କେଉଁ ରାଜଉଆସ ଠାରୁ କମ୍ ନୁହେଁ ତାର କୋଳ ! ମାସ ମାସ ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ସୋଇଛି ମୁଁ ତାର ସେଇ ସ୍ଵର୍ଣମହଲ ସଦୃଶ କୋଳରେ।ଅଭୟ ବର ସବୁକୁ ଦାନ କରୁଥିବା ତାର ସେଇ ହାତ ଟା ଯେତେବେଳେ ସେ ମୋ ଶୂନ୍ୟ କପାଳରେ ଥୋଇଦିଏ ସେତେବେଳେ ଏ ସାରା
ବାପାଙ୍କ ସାଇକେଲ ବାପା – ତୁ ବା କେମିତି ଜାଣିବୁ ଏଇ ସାଇକେଲ ତ ବୋଉ ଆଉ ମୋର ସ୍ୱପ୍ନର ସାଥି? ହୁଁ ତୁ ଯେତେବେଳେ ଛ ମାସର ହେଇଥାଉ ସେତେବେଳେ ତ ବୋଉ ଆଉ ମୁଁ ତତେ ନେଇ ଅନେକ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁ ଆଉ ତାକୁ ପୂରଣ କରିବା ଲକ୍ଷ୍ୟରେ ଏଇ ସାଇକେଲ ଟି କିଣିଥାଏ ମୁଁ
ବାପା କହିଛନ୍ତି ମୋତେ ଦୁଷ୍ଟଜନ ସଙ୍ଗେ ଜମ୍ମା ମିଶିବୁନି ଧୂଳି ମିଶେଇବେ ଭାତେ ନିଜେ ଖାଇବେନି ତତେ ବି ଦେବେନି ଢାଳିବେ ସେ ଚୁଲିଗାତେ । ମାଦକ ଦ୍ରବ୍ୟକୁ କେବେ ଛୁଇଁବୁନି ଯେତେ ଯାଚୁ ଯିଏ ତତେ ନିଜେ ପେଟେ ପିଇ ମାତାଲ ଉପାଧି ଧରେଇ ଦେବେ ତୋ ହାତେ। କୁଜିନେତା ସଙ୍ଗେ ଭାବ କରିବୁନି ପିଠି ଥାପୁଡ଼ନ୍ତୁ
ନିତ୍ୟ ନମସ୍ୟ ବୀର ଯବାନ ଜିତେନ୍ଦ୍ର ଗିରି ଯେଉଁ ଦେଶର ମାଟିରୁ ସୁନା ହୀରା ମୋତି ଜନ୍ମିଛି ଯେଉଁ ଦେଶର ମାଟି ମହ ମହ ହେଇ ବାସୁଛି ଯେଉଁ ଦେଶର ମାଟିରେ ଅନେକ ନଦୀ ଝରଣା କୁଳୁ କୁଳୁ ନାଦ କରି ବହି ଯାଉଛି ଯେଉଁ ଦେଶର ମାଟିରେ ଶସ୍ଯକ୍ଷେତ ଶ୍ୟାମଳ ସବୁଜ ଘଞ୍ଚ ଅରଣ୍ୟ
କଣ ଆମେ ସ୍ୱାଧୀନ ଜିତେନ୍ଦ୍ର ଗିରି ********************** ତାଳି ତ ବାଜିବ ଫୁଲ ବି ଝରିବ ସମବେତ କଣ୍ଠରେ ଜାତୀୟ ସ୍ଲୋଗାନ ମା ର ତିନିରଙ୍ଗିଆ ପଣତ ଫରଫର ହେଇ ଉଡ଼ିବ ତେବେ କଣ ଆମେ ସ୍ୱାଧୀନ? ବାସ କିଛି ମୁହୂର୍ତର ନୀରବତା ପରେ ଆଗେଇ ଯାଆନ୍ତି ଯେ ଯାହା କାମରେ ଭୁଲି ମୋହନ ଦାସଙ୍କ ଅହିଂସା
ମୁଁ ଜିତେନ୍ଦ୍ର ଗିରି ********************* ମୁଁ କେବେ କେବେ ଛୁଇଁଛି ହିମାଳୟର ସେଇ ଉଚ୍ଚତମ ଶିଖର ସଦୃଶ ନିତ୍ୟ ନିରନ୍ତର ଦୃଶ୍ୟମାନ ଅଜବ ଅଭୁଲା ଖୁସିକୁ ଆଉ କେବେ କେବେ ଛୁଇଁବା ନିଶାରେ ପାଇଛି ପ୍ରଶାନ୍ତ ମହାସଗାରରେ ସୃଷ୍ଟ ଅତି ଭୟଙ୍କର ମହାବାତ୍ୟାର ବିଭୀଷିକା ପରର ସେଇ ଅଲିଭା ଅକୁହା ହୃଦୟବିଦାରକ ସଦୃଶ ଦୁଃଖକୁ। ମୁଁ
ପୁନଃ ମିଳନ ପାହାନ୍ତିଆ ଦିନେ ସପନେ ଦେଖିଲି ତୁମ ରଥାରୂଢ଼ ବେଶ ଭକତ ମେଳରେ ନନ୍ଦିଘୋଷେ ଆସି ଦେଉଛ ତୁମେ ଆଶିଷ। ଆଖି ଗଲା ଲାଖି ତୁମ ରୂପ ଦେଖି ମନେ ଭରିଗଲା ଶାନ୍ତି ଅନ୍ତର ବେଦନା ପାସୋରି ଗଲି ମୁଁ ଦେଖି ତୁମ ଦିବ୍ୟକାନ୍ତି। ମନେ ଅଭିମାନ ଭରି ରହିଥିଲା ପଚାରିଲି ଯେଉଁ କଥା ଉତ୍ତର ନ
Lets talk with Jitendra Giri, Balasore for Suryodaya_Sambhranta_Saraswat_Samman – 2021 ପ୍ରିୟ ସତୀର୍ଥ ସାହିତ୍ୟିକ ବନ୍ଧୁ ସାଦରେ ଅଭିନନ୍ଦନ ଏବଂ ଶୁଭେଚ୍ଛା ଗ୍ରହଣ କରିବା ହେବେ। ଚଳିତ ବର୍ଷ ଆମ ପରିବାରର ଉଚ୍ଚ ମର୍ଯ୍ୟାଦା ସମ୍ପର୍ଣ୍ଣ ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ସ୍ୱୀକୃତି ପ୍ରାପ୍ତ ସମ୍ମାନ ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ-ସମ୍ଭ୍ରାନ୍ତ-ସାରସ୍ୱତ-ସମ୍ମାନ- ୨୦୨୧ ପାଇଁ ପାର୍ଥିପତ୍ର ଦାଖଲ ନିମିତ୍ତ ଆପଣଙ୍କ ନାମ ଆମ ପରିଚାଳନା