#ବଣମଲ୍ଲୀ “ହୁଅନ୍ତିକି ରଜନୀଗନ୍ଧା ର ମାଳାଟିଏ, ସାଜନ୍ତି ମୁଁ ନବବଧୂ ର କବରୀରେ, ହୁଅନ୍ତିକି ଗୋଲାପଟେ, ସଜେଇପାରନ୍ତି ମୁଁ ବାସର କୋଠରୀ ଅତି ସ୍ନେହରେ, ହେଲେ ମୁଁ ଯେ ବଣମଲ୍ଲୀ… କାହିଁବା ସ୍ବପ୍ନ ମୋର, ସେଥିପାଇଁ ନିତି ଗୁମୁରି ଗୁମୁରି ବାସ୍ନାରେ ମହକିତ କରାଏ, ନିଜସ୍ୱ ର ପରିଚୟ ପାଇବାର ବାସ୍ତବତା ରେ l”
ଶବ୍ଦର ନୀରବତା 😍 ହଜିଯାଇଥିବା ଶବ୍ଦ କୁ କହିଲି, ଶୁଣ ନା, କହ ତ… ଥରେ ଥରେ ତୁ କାଇଁ ନୀରବ ହେଉଛୁ, କାଇଁ ତୁ ହଜିଯାଉ, ଏଇ ହୃଦୟରେ ଲୁଚିକି, ଉତ୍ତରେ କହିଲା, ମୁଁ ସବୁବେଳେ ରୁହେ, ହେଲେ ବେଳେ ବେଳେ କାହିଁକି କେଜାଣି, ହଜିବାକୁ ଇଛା ହୁଏ, ନିଷ୍ପ୍ରଭତା ରେ ନିଜକୁ ଦୁରେଇ
ଏକ ଅବୁଝା ସନ୍ଧ୍ୟା …………………….. ସନ୍ଧ୍ୟା ହେଲେ ମନେ ପଡେ, ତୁମ ସହ କାଟିଥିବା ସେଇ ସମୟ, ଓଠରେ ଉଷ୍ମତା ଆଉ ଗରମ ଚା କପ, ତୁମେ ହସିଦିଅ ବିବାହ ର ଯୁକ୍ତିକୁ ନେଇ, ମୁଁ ଜିଦି କରି ବସେ ଭାବନାକୁ ନେଇ….. ସେଦିନ ବି ତୁମେ ହସିଦେଇ ଚାଲିଗଲ, ମୁଁ ବୁଝାଉଥିଲି, ହେଲେ
ସ୍ବପ୍ନ ନାୟିକା *********** “ହସୁଥିବା ତା ଦୁଇ ଓଠ, ନିରୀହ ଆଖି ଦୁଇ ସବୁବେଳେ ଚୁପଚାପ, ହେଲେ ମୁଁ ସେ ଆଖିରେ ମତୁଆଲା, ଓଠରେ ଚପଳ ସବୁବେଳେ ଚଞ୍ଚଳ ହେଲାପରେ, ମୋ ହୃଦୟର କୋଣାର୍କ, ସେଠି ତ୍ୟାଗ କେବଳ ମୋର, ମୁଁ ସେଇ ଶିଳ୍ପୀ, ଯେ ପ୍ରେମର ସ୍ପର୍ଶ ରେ ନିଖୁଣ କଳାକାର ନିଜର ଉନ୍ମାଦନା
#ଈଶ୍ୱର 🙏 ଅବଚେତନ ରୁ ଚେତନା, ଅସ୍ପଷ୍ଟ ରୁ ସ୍ପଷ୍ଟତା, ଲୀନ ରୁ ବିଲୀନ, ନିରୁପାୟ ରୁ ଉପାୟରେ, ଅସମ୍ଭବ ରୁ ସମ୍ଭବ ହେବା ଯାଏ, ନିରାକାର ରୁ ନିର୍ବିକାର ର ଧ୍ଵନି, ଉଚ୍ଚ ରୁ ଦଳିତ, ନିଷ୍ପେସିତ ଯାଏ, ମୃତ୍ୟୁ ରୁ ଜୀବନ ଯାଏ, ଅସତ୍ୟ ରୁ ସତ୍ୟର ସନ୍ଧାନ, ଅନ୍ଧାର ରୁ ଆଲୋକ, ନିର୍ବେଦ
ପୁନରାବୃତ୍ତି *********** ପଚାରନି ପଚାରନି ସେଇ ଅତୀତ, ଯେଉଁଠି କୁହୁଳିଥିଲା ମୋ ଆଦ୍ୟ ଯୌବନ, ଯେଉଁଠି ଫୁଟିଥିଲା କଦମ୍ବ, ଶ୍ରାବଣ ରେ, ମୟୂରୀ ଗାଉଥିଲା ଆନନ୍ଦରେ, ତନ ମନ ଉଚ୍ଛୁଳି ପଡୁଥିଲା ଅନୁଭବର ସ୍ପର୍ଶ ରେ… ପଚାରନି ସେଇ ସ୍ମୃତି ସବୁ, କେବେ ସେ ଲେଖା ଥିଲା ମୋ ଡାଏରୀ ରେ, ଚିତ୍ରିତ ହେଉଥିଲା ମନର କାନଭାସରେ,
ଅନ୍ତରଙ୍ଗ ଆଳାପ *********** ଦିନେ ଦିନେ ରାତି ପାହିଯାଏ, ସ୍ବପ୍ନ ହଜିଯାଏ ଆକାଶ ବୁକୁରେ, ନିଦ ଉଭେଇଯାଏ ନିଃସଙ୍ଗ ଭିତରେ, ଅବଶୋଷ ମନଟା ନିର୍ଜନତା ରେ, ଛଟପଟ ହୁଏ ବିଛଣାରେ…… ଥରେ ନୁହେଁ,ବହୁବାର, ଅପେକ୍ଷାରେ ଆଉ ଉପେକ୍ଷାରେ, ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରୁଥାଏ ନିଜକୁ, ନିଜ ଚେତନା ଭିତରେ….. ସେ ଫିସ ଫିସ ଶବ୍ଦ କରେ, କଣ କେଜାଣି
ଝଡ ***** ସେଦିନ ବି ଉଠିଥିଲା, ଆଜି ବି ଉଠେ, ବୋଧ ହୁଏ ସାରା ଜୀବନ ଏ ! ନିଃସଙ୍ଗ ହୋଇ, ନିଜ ଭିତରେ ଯୁଦ୍ଧ କରୁଥାଏ, କେବେ ସ୍ବପ୍ନ ସବୁକୁ ନେଇ, ଥମିଯିବ କି ଏ? ପୁଣି ଶାନ୍ତ ହୋଇଯିବ କି? ସେଥିରେ ବି ପ୍ରଶ୍ନ, ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱ ଆଉ ଅସହାୟ ହୃଦୟ l କେବେ କେବେ ହଜିଛି,