ବସୁନ୍ଧରା ର ସ୍ବର ମାଆ ବସୁନ୍ଧରା ଲୁହ ଗଡାଉଛି ମଣିଷ ସମାଜ ପାଇଁ ଦାରୁଣ ଦୁଃଖରେ ହୁଏ ଛଟପଟ ମଣିଷ ତ ବୁଝୁନାହିଁ ।। ପରିବେଶ ଅଟେ ଆମରି ଜୀବନ ସେ ତ ଅମୂଲ୍ଯର ନିଧି ସୁସ୍ଥ ଜୀବନ ର ମୂଳାଧାର ଅଟେ ଗଛ ଅଟେ ମହୋଷଧି ।। ସୁସ୍ଥ ବାତାବରଣ ଚାହୁଁଛ ଯଦି ମହାଦ୍ରୁମ କାଟ ନାହିଁ
ମୁକ୍ତି ନିବେଦନ :—– କେଉଁ ଅପରାଧେ ଦଣ୍ଡ ଦେଉଅଛ ହୃଦୟେ କି ନାହିଁ ଦୟା ନିରିହ ବୋଲି ମୁଁ ଅତ୍ଯାଚାର କର ମନରେ କି ନାହିଁ ମାୟା ।। ସର୍ବ ଗୁଣ ଦେଇ ମାନବ ଜାତିକୁ ଇଶ୍ବର ଗଢିଲେ ସୃଷ୍ଟି ଦୟା ଧର୍ମ ଶାନ୍ତି ମନରୁ ଏଡାଇ ମନୁଷ୍ଯ ଯାଉଛି ତିଷ୍ଠି ।। ଜୀବନ ସାଥେ ମୋ ଖେଳ
ଅଭିଶପ୍ତ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ଯ ସମୟ ସୁଅରେ ଦିନ ବିତିଗଲା ରଖିନି ହିସାବ କେବେ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ଯ ର ଏଇ ଅଦିନିଆ ଝଡ କେବେ ଆସିଗଲା ଭାବେ ।। ମଧୁ ବସନ୍ତ ର ସ୍ବପ୍ନ ସବୁ ମୋର ଦିଗ ହରା ବାଟ ବଣା ଅନ୍ଧାରି ରାଇଜେ ନିଜ ଅଜାଣତେ ଖୋଜନ୍ତି ନିଜ ଠିକଣା ।। କଳା ବଉଦ ର ଅମାବାସ୍ୟା ରାତ୍ରେ ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ଯ
ଚାଷୀ ପାଇଁ ହସେ ଧରା କୃଷକ ଭାଇ ମୋ କୃଷକ ଭାଇ ଖରା ବର୍ଷା ଆଉ ଶୀତ କୁ ସହି ରକତକୁ ତୋର ଦେଉ ନିଗାଡ଼ି ସଂସାର କୁ ଦେଉ ଦାନା ଯୋଗାଡି ।। କ୍ଷେତରେ ହସାଉ ସୁନା ଫସଲ ସବୁଜିମା ହୁଏ ଧରା କୃଷକ ମହାନ୍ ଏ ମହୀ ମଧ୍ୟରେ ହୁରି ପଡେ ପୃଥ୍ଵୀ ସାରା
ଓଡ଼ିଆ ବୀର ମୁଁ ନଭଶ୍ଚୁମ୍ବୀ ଅଟ୍ଟାଳିକା ପରି ଛୁଇଁବି ଗଗନ ଛାତି ପଛଘୁଞ୍ଚା ନାହୁଁ ଲଢ଼ୁଆ ଜାତି ମୁଁ ହୃଦୟେ ମୋ ନାହିଁ ଭୀତି ।। ଓଡିଆ ବୀର ମୁଁ ବୀର ବକ୍ଷେ ଜନ୍ମି ପାଇଅଛି ପରିଚୟ ପ୍ରାଣ ଯାଉ ପଛେ ମାଟି ମା ପାଇଁ ଆଣିବୁ ଆମେ ବିଜୟ ।। ହୃଦୟ ତନ୍ତ୍ରୀର ପ୍ରତି ରକ୍ତ ବିନ୍ଦୁ
ମଥେ ରହୁ ସଦା ତୋ ପ୍ରିତୀ ଆଞ୍ଜୁଳୀ :- (ମୋ ଗେଲୁ ମା) ମନ ତୋର ବୃନ୍ଦାବନ ପବିତ୍ର ତୁଳସୀ ମୁକୁତା ରେ ଭରା ତୋର ସେନେହ କଳସୀ ।। ପଣତ ର ସ୍ନେହାଶିଷେ ବାନ୍ଧିଛୁ ସଂସାର ଗଗନ ବି ପାଦ ଛୁଇଁ କରେ ନମସ୍କାର ।। ଆଶିଷ ତୋ ଗଙ୍ଗା ପରି ଚିର ସୁହାସିନୀ ସେନେହ
ପାରୁନି ତୁମକୁ ଭୁଲି :- ଅବୁଝା ଏ ମନ ନିରବି ଯାଇଛି ହସିବା ଯାଇଛି ଭୁଲି ଶୂନ୍ୟତା କୁ ଯେବେ ପଚାରି ବସୁଛି କାହିଁକି ଝୁରୁଛି ବୋଲି ।। ପ୍ରତିଧ୍ଵନି ଆସେ ତୁମ ପ୍ରତାରଣା କାନ୍ଦୁଛି ଆଜି ମୁଁ ଖାଲି ସମୟ ସୁଅରେ ତୁମ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ସବୁତ ଯାଇଛି ଚାଲି।। ସପ୍ନ ସବୁ ମୋର