ଅକ୍ଷୟ ତୃତୀୟା ଗୌରୀ ବେହେରା ବରଷକୁ ବାର ମାସ ଲୋ ସଜନୀ ବରଷକୁ ବାର ମାସ ବାରମାସରେ ତେର ପରବ ଯେ ଏ କଥା ମନରେ ହେଜ ସଜନୀ ଲୋ ଏ କଥା ମନରେ ହେଜ । ବୈଶାଖ ମାସର ଶୁକ୍ଳ ତୃତୀୟାତିଥି ରେ ପଡ଼ଇ ପବିତ୍ର ଅକ୍ଷୟ ତୃତୀୟା ସଜନୀ ଗୋ ପଡ଼ଇ
ଅକ୍ଷୟ ତୃତୀୟା ବରଷକୁ ବାର ମାସ ଲୋ ସଜନୀ ବରଷକୁ ବାର ମାସ ବାରମାସରେ ତେର ପରବ ଯେ ଏ କଥା ମନରେ ହେଜ ସଜନୀ ଲୋ ଏ କଥା ମନରେ ହେଜ । ବୈଶାଖ ମାସର ଶୁକ୍ଳ ତୃତୀୟାତିଥି ରେ ପଡ଼ଇ ପବିତ୍ର ଅକ୍ଷୟ ତୃତୀୟା ସଜନୀ ଗୋ ପଡ଼ଇ ଅକ୍ଷୟ ତୃତୀୟା
କାମୁକ ଭିକ୍ଷୁକ ପ୍ରାୟେ ହୁଏ କାମୁକ ସ୍ତିର ନ ଥାଏ ତାର ମସ୍ତକ କେବେ ସାଜେ ପ୍ରାଣ ଘାତକ ଆଉ କେବେ ହୁଏ ବଡ଼ ନିନ୍ଦୁକ । ପାଗଳ ପ୍ରାୟ ହେଉଥାଏ ସେ ହିତାହିତ ଜ୍ଞାନ ଭୁଲିଯାଏ ସେ ଶିକାରୀ ସାଜି ଛକି ବସିଥାଏ କାହାକୁ କରିବ ବୋଲି ଶିକାର । ଶିକାର ଯେବେ ଫାନ୍ଦରେ
ଚାଷୀ ପୁଅ ମୁହିଁ (ଶିଶୁ କବିତା) ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ପୁଅରେ ମାଟିର ମଣିଷ ମୁହିଁ ରେ ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ମାନରେ ଓଡ଼ିଆ ମାଟିର ଗର୍ଵରେ ଚାଷୀ ପୁଅ ମୁହିଁ ଭାଇରେ ଚାଷୀ ପୁଅ ମୁହିଁ ଭାଇରେ । ଏ ମାଟିରେ ଜନମ ମୋର ଏ ମାଟି ପିତାମାତା ମୋର ତାହାରି ସେବା ଧର୍ମ ମୋର
ଷୋଡ଼ଶା ଶବର = ଶୁଣ ସାଧୁଜନେ ଡେରି ବେନିକର୍ଣ୍ଣ ଶୁଣ ଲୋ ମୋ ଶବରୀ – ୨ଥର ଷୋଡ଼ଶା ହେଉଛି ଏକ ଗୀତି କାବ୍ୟ ଅଷ୍ଟାଦଶ ଶତାବ୍ଦୀରେ ପାଦୁର୍ଭାବ ଶବରୀ ଲୋ ଅଷ୍ଟାଦଶେ ପାଦୁର୍ଭାବ । ଶବରୀ – କିପରି ଷୋଡ଼ଶା ର ଲେଖା ଶଇଳୀ ପୁଣି କିଏ ଏ ଲେଖାର
*********************** କିଛି କଥା ଥିଲା *********************** କିଛି କଥା ଥିଲା ହେ କଳା କହ୍ନେଇ କହି ମୁଁ ପାରୁନି କେବେ ହୃଦୟ ଖୋଲି ମୁଁ ଯେବେ କହିଦେବି ମନ ଶାନ୍ତ ହେବ ତେବେ । ନିରଳାରେ ବସି କେତେ ଭାବେ ମୁହିଁ ତୁମରି କଥା ମନରେ ଭାବି ଭାବି ମୋର ଦିନ ସରିଯାଏ ତଥାପି ମନ ଅତୃପ୍ତ ରେ
ମୋ ଜୀବନ କାହାଣୀ ******************** ଶୁଣ ଶୁଣ ଗୋ ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବୀ ମୋର ଜନମ କଥା କହିବି ଏବେ ମୋହର ମାଲକାନଗିରି ଜିଲ୍ଲାର ମାଥିଲି ଗ୍ରାମରେ ଜନମ ମୋର ଗୋ ଜାଣ ଗୁରୁନାଥ ବେହେରା ମୋହର ପିତା ରାଧା ଅଟଇ ମାଆ ମୋହର ଜାଣ ୧୯୮୯ ମସିହା ଏପ୍ରିଲ୍ ୩ ତାରିଖ ପଞ୍ଚମ ଗର୍ଭରୁ
ଆତ୍ମା ଯେବେ ଗାଏ ଗୀତ ଗୌରୀ ବେହେରା “”””””””””””””””””””””””””””””””””” ଆତ୍ମା ଯେବେ ଗାଏ ଭକ୍ତିର ଗୀତ ଭକ୍ତର ପ୍ରାଣ ହୁଏ ଆହ୍ଲାଦିତ ଆତ୍ମା ସହ ପରମାତ୍ମା ର ହୁଏ ମିଳନ ଯୁଗ ଯୁଗର ସ୍ଵପ୍ନ ତାର ହୁଏ ପୂରଣ । ଆତ୍ମା ଯେବେ ଗାଏ ପ୍ରେମ ର ଗୀତ ଦୁଇ ମନ ଓ ପ୍ରାଣ ହୁଏ
ବୟସ ଗୌରୀ ବେହେରା :::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: ଛନ୍ଦ ମନ୍ଦ କିଛି ଜାଣି ମୁଁ ନ ଥିଲି ବାଳୁତ ବୟସେ ଥିଲି ଯେବେ ମୁହିଁ ପ୍ରଜାପତି ପରି ଉଡ଼ି ବୁଲୁଥିଲି ଥିଲା ମନ ମୋର ଅତି ସରଳ ନ ଥିଲା ସଂସାର ଜଞ୍ଜାଳ । ଯୁବା ବୟସରେ ପାଦ ଥାପିଲି ଯେବେ ପ୍ରେମ ରାଇଜେ ବୁଡ଼ିଲି ତେବେ ମନଟି
ମାଆ ପାଇଁ ପଦେ ଗୌରୀ ବେହେରା ””””””””””””””””””””””’”””””””””””””””””” କଲମ ଚାଳନା କରିପାରୁନାହିଁ ଭାବି ଦେବି ଯଦି ତୋ କଥା ମୁହିଁ ଲୁହର ଧାରା ବହି ଯାଉଅଛି କେମିତି ଲେଖିବି ତୋ ପାଇଁ ମାଆ ଲୋ ଜାଣି ପାରୁ ନାହିଁ କିଛି ମୁଁ ଆଜି ନିଜକୁ ଜମାରୁ ବୁଝାଇ ପାରୁନି କିଛି । ତୋ ପ୍ରତିମା ଆଉ