#ଆ ଛାତିରେ ଲେଖିବା ଉଲୁଗୁଲାନ୍ *************************** ଜଳିଗଲାଣି କେତେ କେତେ କାଗଜର ଜଙ୍ଗଲ ତଥାପି କାହିଁ ଜଳିଲା ନାହିଁ ବିପ୍ଳବର ମଶାଲ ? ସ୍ୟାହି ସବୁ ଧୋଇଗଲାଣି କୁମନ୍ତ୍ରଣାରେ କଞ୍ଚା ପାଣିରେ କେମିତି ଜଳିବ ମଶାଲ ? ଜାଗରଣର ଯଜ୍ଞକୁଣ୍ଡରୁ ଉଠୁଛି କୁହୁଳା ଧୁଆଁ ଜଳିବା ପୂର୍ବର କି ପରର ଏ କଥା ମୁଁ ଜାଣେନା ! ଆହୁତିର
#କଳଙ୍କିତ_ନାୟକ ************** ଆଭିଜାତ୍ୟକୁ ଆଢୁଆଳ କରି ପ୍ରେମକୁ ମୋର ଆଡ଼େଇ ଦେଇ ହୁଏତ, ତୁମେ ବରଣ କରି ନେଇପାର କେଉଁ ରାଜକୁମାରର ପ୍ରେୟସୀ ପଦ..! ଚନ୍ଦ୍ରମୁଖୀ ଗୋ… କୁହ ତ..! ତୁମେ କେବେ ପାରିବ କି ଭୁଲି କଳଙ୍କର କଳା ଟିକା ସାଜି ମୁଁ ତୁମ ବଦନେ ହଜିଛି ବୋଲି ଆଜି ଅଗଣିତ ତୁମ ପ୍ରେମିକ ! ହାୟ…
#ସ୍ମୃତି_ସକାଳ *********** ମୁଁ ପରା ତୁମ ଅଜାଣତରେ କେବେଠାରୁ ତୁମକୁ ଆତ୍ମସ୍ଥ କରି ନେଇସାରିଛି । ତୁମେ ଅନୁପସ୍ଥିତ ମୋ ପାଖ ଭୌତିକତାରେ ତଥାପି ତୁମକୁ ମୁଁ ସବୁଠି ପାଇଛି, ସବୁଠି ଛୁଇଁଛି । ସତେ କି ତୁମ ଉଷ୍ମ ଓଠ ଆଦ୍ୟ ସକାଳର ଆତ୍ମୀୟତାରେ ମୋ ଚା’ ପିଆଲାଟେ ସାଜିଛି ! ତୁମ ଖିଆଲରେ ସଦା ମଗ୍ନ
#ଶେଷ_ପୃଷ୍ଠା *********** ଆଉ କେତେଦିନ କ୍ରମଶଃ ସଢି ଯାଉଥିବା ଏଇ ମୃତଦେହ ଧରି ପାଦ ଘୋଷାରି ବୁଲୁଥିବି ? ନିଥର ଏଇ ଦେହରେ ମିଛ ରଙ୍ଗକୁ ବୋଳି ହୋଇ କେତେଦିନ ଆଉ ଉପଢୌକନ ବଦଳାଉଥିବି…? କୁହ… ମିଛ ମଣିଷ ବେଶରେ ଏମିତି ବଞ୍ଚିବାରେ କି ଲାଭ ?? କେହି ଜାଣିବା ପୂର୍ବରୁ ଆସ… ନେଇଯାଅ ଏ ଆତ୍ମାବିହୀନ ଶରୀରର
#ଅନ୍ଧାରୀ_ଆକାଶର_ତ୍ରୁଟି ******************** ସେମାନଙ୍କୁ ବେଶ୍ ଜଣାଥାଏ ଛଦ୍ମବେଶରେ ଧୋକାଦେଇ ସର୍ବସ୍ୱ ଆତ୍ମସାତ କରିନେବାର ଚିରାଚରିତ କୌଶଳ ଅନ୍ଧାର ଆସିଗଲେ ସେଇ ଅସଂଖ୍ୟ ଚୋର ମାନେ ଖୁବ ସୁନ୍ଦର ବେଶଭୁଷାରେ ସଜ୍ଜିତ ହୋଇ ଆକାଶରେ ସାଜିପାରନ୍ତି… ନିରୋଳା ଭଲପାଇବାର ରୂପେଲି ଜହ୍ମ, ନିସର୍ତ୍ତ ଆତ୍ମୀୟତାର ଟିମ୍ ଟିମ୍ ତାରା ଗଣ, ସେମାନେ ପୁଣି ମିଛରେ କେବେ କେବେ ମୋତେ ଆତ୍ମବିଭୋର
ସ୍ବେଟର : ଏଥର_ଶୀତ_କାହିଁ ! ************************* ଡିସେମ୍ବରର ଶୀତ ଆସିବା ପୂର୍ବରୁ ନିଜେ ପିନ୍ଧିଥିବା ଛିଣ୍ଡା ଚାଦର ତଳେ ମୋ ପାଇଁ ସାଇତି ରଖିଥିବା ସ୍ନେହ ମମତାର ପଶମିସୂତା ସବୁକୁ ଗୁନ୍ଥିଗୁନ୍ଥି ମା’ ମୋର ଖୁବ ଆଦରରେ, ମୋ ପାଇଁ ବୁଣିଦିଏ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ବର୍ଣ୍ଣର ସ୍ବେଟର୍ । ସ୍ନେହରେ ମୋତେ ତାହା ପିନ୍ଧେଇ ଦେଇ ଆଖିରେ ମୋର ନିରେଖି
#ନୀଳବହ୍ନି : ୭ – #ସେ_ତା_ନାଁ_କହିନି ***************** ଜାଣିଛି ତୁମେ ଆଜି ବ୍ୟସ୍ତ, ବ୍ୟଗ୍ର, ବିଚଳିତ ଥିବ… ମୁଁ ଠିକ୍ ହିସାବ କରି ରଖିଛି ସାଢ଼େ ସତର ଦିନର ବ୍ୟବଧାନ ପରେ ତୁମେ ଆଜି ରଣ ବିଜୟର ଟୀକା ସଜେଇ ହେଇ ଫେରିଛ ଅଥଚ କପାଳରେ ତୁମର କାହିଁକି ଭୃକୁଞ୍ଚନ ଆଉ ବିନ୍ଦୁ ବିନ୍ଦୁ ସ୍ବେଦ ..! କାହିଁ
#ନୀଳବହ୍ନି – ୬ : #ମୁହୂର୍ତ୍ତେ_ଆଲୋଡ଼ନ ****************** ତୁମେ ଆଉ ନାହଁ ଆଜି କାହିଁକି ବଜାଇବି କୁହ ଏହି ପ୍ରାଣପ୍ରିୟ ବଂଶୀ..? କେଜାଣି କେଉଁଠି ତୁମକୁ ଛାଡ଼ିଦେଇ ଆସିଛି, ଆଉ ସେବେଠାରୁ… ଶୁଣିବ ଜିଦ୍ ଟେ ମୋ ହୃଦୟର..? ସେ କହୁଛି ଯଦି ନେବ ତ’ ସବୁକିଛି/ ନ’ ହେଲେ ନାହିଁ..! ନା’ ଏସବୁ ମିଛ ଜିଦ୍ ମୋ
#ନୀଳବହ୍ନି – ୫ : #ସାରା_ରାତି_ବର୍ଷା ***************** କାଲିଠାରୁ ଶୁଣି ପାରୁଥିଲି ତୁମେ ଅଭିଯାତ୍ରାରେ ବାହାରିଛ ଆଶଙ୍କା ମିଥ୍ୟା ନ’ଥିଲା ତେବେ ତୁମେ ଖୁବ ଜିଦିଆଟେ ପରା ନିଶ୍ଚୟ ଏଇଠୁ ଚାଲିଯିବ… ଗଲା ରାତିରେ ଖୁବ ଝଡ଼ବର୍ଷା ଛିଣ୍ଡି ଯାଇଛି ସବୁ ମୟୁରର ଚୂଳ ନିଶ୍ଚିହ୍ନ ହୋଇଯାଇଛି ସେ ଝଡ଼ରେ ତୁମ ବଂଶୀ ଲାଗି ସଂରକ୍ଷିତ କୁଞ୍ଜବନର ବିଶାଳ
#ନୀଳବହ୍ନି – ୪ #ବନ୍ଦୀ_ଦୀର୍ଘଶ୍ଵାସ **************** ସେଦିନ ଥମକିଥାଏ ସମୟ ସେଇଠି ଷୋଳସହସ୍ର ଗୋପୀଙ୍କ ଚକ୍ଷୁରେ ଥଳକୂଳ ଭୁଲି ଲହଡ଼ି ମାରୁଥାଏ ଯମୁନା..! ଆଉ ବିମଳା..? ଥରଥର କମ୍ପିତ ତା’ ଓଠରେ ବୋଧହୁଏ, ତୃତୀୟ ଥର ସେଇ ଏକା ପ୍ରଶ୍ନ ଏ ନନ୍ଦ ଗାଁ ଛାଡ଼ି ଚାଲିଯିବୁ କାହ୍ନା..? ପୁଣି ଅନୁରୋଧର ଶେଷ ଚେଷ୍ଟା ଆମକୁ ଛାଡ଼ି ତୁ’
#ନୀଳବହ୍ନି – ୩ #ମେରେ_ତୋ_ଗିରିଧର… ******************** ମୋ ଭିତରେ ମୁଁ ଉଦବିଗ୍ନ ତୁହା କୁ ତୁହା ନିଜକୁ ପଚାରୁଥାଏ ସେଇ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଶ୍ନ… ” ‘ ସତେ କି ବିସ୍ମୃତ ହୋଇ ଯାଇପାରେ ନୀଳପ୍ରେମିକଙ୍କ ପରମ ପ୍ରେମ..? ‘ “… ବେପରୁଆ କୁଞ୍ଜବନ ମୋ ପ୍ରଶ୍ନ ବୁଝେ…ତଥାପି ଅବିଚଳିତ… ଉତ୍ତରରେ ତା’ ର ଅସାମଞ୍ଜସ୍ୟ ଭାବର ଗୋଟିଏ ବିଚିତ୍ର
#ନୀଳବହ୍ନି – ୨ : #ଆତ୍ମିକ_କୁଞ୍ଜବନ ************** ବାରମ୍ବାର ହୁଏ ମୁଁ ଚେତନାସ୍ଥ ମହାନ ସେ ମାଟିକୁ ଛୁଇଁବା ନିମିତ୍ତ… ଯେଉଁ ମାଟିର ବୃକ୍ଷଲତା ଫଳପୁଷ୍ପରେ ତାହାଙ୍କ ସ୍ପର୍ଶରେଣୁ ସଦା ବିଦ୍ୟମାନ ସେହି ନୀଳପୁରୁଷଙ୍କ ଏ ଯେ କୁଞ୍ଜବନ… ଦେଖ କେମିତି ମୁଁ ପୁଣି, ଚେତନାସ୍ଥ ଧାଇଁ ଆସିଛି, ହେ କୁଞ୍ଜବନ..! ତୁମେ ଯେମିତି ମୋର ଜନ୍ମଜନ୍ମାନ୍ତରର ଦୁର୍ବାର
#ନୀଳବହ୍ନି – ୧ : #ଆନ୍ଦୋଳିତ_ଆରମ୍ଭ ******************** ସେଇଠି ବଂଶୀରେ ଶୁଭେ ପ୍ରେମ, ପ୍ରଣୟ, ମିଳନ, ବିରହର ଅବିରତ ମହ୍ଲାର ବେହାଗ ଏ ଯାଏଁ ଯେଉଁଠି ମାଟି,ପାଣି,ପବନ ନିଇତି ରହିରହି ଗପି ବସେ ସେ ମହାନ ବଂଶୀବାଦକର ଗଳ୍ପ… ହାୟ… କାଳର ଚକ୍ର ସବୁକୁ ଅଚିରେ ଛୁଏଁ ସ୍ବର୍ଣ୍ଣାଭ ଅତୀତରୁ ସମ୍ଭାବନାର ଭବିଷ୍ୟ ଅଥଚ ସେ ଲାଳିତ୍ୟମୟ ପ୍ରେମକୁ