ଟିପେ ପୃଥିବୀର ମୋହ ଛବିରାଣୀ ପତି ************************ ଯେତେଦିନ ଯାଏଁ ଥିବ ଏ ଜୀବନ ମୋହ ମାୟା ସଂସାର ରେ ହାଡ଼ ମାଂସ ରକ୍ତ ଗଢା ପ୍ରାଣ ପିଣ୍ଡ ଖେଳୁଥିବ ତୋ ସାଥିରେ । ମୁଣ୍ଡ ଉପର ଏ ନୀଳିମା ଆକାଶ ପାଦ ତଳ ମୁଠେ ମାଟି ଆକର୍ଷିତ ହୋଇ ଆସୁଛି ଆସିବି ସତ କଟି କରି ମିଟି
ପ୍ରେମ ଫାଗ ମହାକାଳ ପରି ସୁନ୍ଦର ଏ’ ପ୍ରେମ ସଚେତ ଜରୁରୀ ଜାଣ ! ସେ ଫାନ୍ଦରେ ଛନ୍ଦି ବଳିପଡୁଛନ୍ତି ଆଜି, ବେହିସାବ୍ ନାରୀ ପ୍ରାଣ । ଫୁଲ ଦେଇ ଯିଏ କରିଥାନ୍ତି ସାଥୀ ଦଳନ୍ତି କେମିତି ହାତେ ! ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦେଇ ସାତ ଜନମକୁ ଭୁଲନ୍ତି ଦି’ଦିନ ଅନ୍ତେ । ମନଲାଖି ଟେଡି ଉପହାର ଦେଇ ଭରନ୍ତି
ଅନୁଭୂତିରେ ମୋ’ ବିଦ୍ୟାଳୟ ଏବଂ ପିଲାଦିନ ସେଦିନ ଥିଲା ଗଣେଶ ପୂଜା । ଆମ ବିଦ୍ୟାଳୟଟି ରଙ୍ଗ ବିରଙ୍ଗ ପତାକା ଓ ଦେବଦାରୁ ରେ ଦିଶିଥାଏ ସତେ ଯେପରି ମନ୍ଦିର ସମାନ। ମତେ ଦାୟିତ୍ଵ ଦିଆଯାଇଥିଲା ଗଣେଶଙ୍କ ଠିକ୍ ସାମ୍ନାରେ ଗୋଟେ ବଡ଼ ମୁରୁଜର ଝୋଟି ପ୍ରସ୍ତୁତ ଲାଗି। ମୁଁ ଆମ ଘରେ ବୋଉ ସାଙ୍ଗେ ମିଶି ଚିତା