ମୃତ୍ୟୁ, କେତେ କ୍ରୁର, ନିଷ୍ଠୁର ‌ କଳ୍ପନା ରାୟ ମୃତ୍ୟୁ କେବେ ଭୟଙ୍କର ସତେ ଆମେ ଯଦିଓ ଜାଣୁ ‌‌ ‌ ସେ ଆସିବ ନିଶ୍ଚିତ ବଞ୍ଚିବାକୁ…

ମାଗୁଣି ମୁଠେ ପ୍ରସାଦ ସୁରମ୍ୟପ୍ରାସାଦ ମାଗୁନାହିଁ ତୋତେ ମାଗୁଛି ମୁଠେ ପ୍ରସାଦ ତୋର ବଂଶୀସ୍ବନ ଶୁଭୁନାହିଁ ମୋତେ ମୟୂର ପୁଛ ସମ୍ପଦ ରଖିଲୁ ଧ୍ରୁବ ପ୍ରହ୍ଲାଦ ଖଣ୍ଡୁଆ…

ଗଳ୍ପ – ଅଧାଗଢା ସ୍ବପ୍ନ ସନ୍ଦେହରେ ସ୍ବାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଭଳି ପବିତ୍ର ସମ୍ପର୍କରେ ଦାଗ ଲାଗିବାକୁ ବସିଥିଲା । ଶାଶୁ ସବୁବେଳେ ବୁଝାଉଥିଲେ ଉଭୟ ପୁଅବୋହୁଙ୍କୁ ।…

କବିତା – ଜଣେ ନାରୀର କାହାଣୀ ଆସିଥିଲି ମୁହିଁ ଅନାଥାଶ୍ରମକୁ ଜଣେ ସହୃଦୟ ବ୍ୟକ୍ତି ବଳେ ନ ହେଲେ ଡଷ୍ଟବିନରେ ମରିଥାନ୍ତି ମୁଁ ପୂତିଗନ୍ଧମୟ ସେ ଅଳିଆରେ…

ଶୁଭ ସକାଳ ଆସୁଛି ଓହ୍ଲାଇ ମନର ତରଙ୍ଗେ ଭାସୁଛି ଆଶା ନିଶ୍ଚିତ ଚାଲିଯିବ ନିରାଶା ଶୀତୁଆ ଲହରୀ ଆଣିବ ଭରସା ନିଆଁରେ ପୋଡି ଯାଉ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା ଜଞ୍ଜାଳୁ…

ଦେଖୁ ଭକ୍ତ ନିର୍ଦ୍ଵନ୍ଦରେ ଡରିବୁ ବୋଲିକି କହୁଥିଲେ ଯଶୋଦା କେବେ ତ ଡରୁ ନ ଥିଲୁ ବନବାସ ଗଲୁ ଦଶରଥଙ୍କ ଆଶଙ୍କା ଭବେ କିନ୍ତୁ ମନେ ରହିଲୁ…

ଧନର ଦେବୀ ତୁ ମାଆ ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀ ଘରେ ଘରେ ପୂଜା ତୋର ପିତା ଅଟନ୍ତି ତୋ ପରା ମହୋଦଧି କୁବେର ପାଶେ ଭଣ୍ଡାର ସକାଳ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ପୂଜିବେ…

ଡଙ୍ଗା କଳ୍ପନା ରାୟ ହଁ, ଭାସିଯା, ଯା…. ଭାସିଯା ଭାସିଯା…… ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖୁଥିଲା ରାମୁ ସ୍ଵପ୍ନର ସୋଲ ଡଙ୍ଗା, ଯାହା ଭସାଏ ପ୍ରତିବର୍ଷ ସାଧବ ପୁଅଙ୍କ‌ ସୃତିର…

ମାଟି    କଳ୍ପନା ରାୟ   ମାଟି ନୁହେଁ ସେ ମାଆ….ଟି ଫୁଲ ଫଳର ଗନ୍ତାଘର ସେ ଶିଶୁ ଉଠି ପଡ଼ି ଚାଲେ ଟି ଦିନେ ଖାଇଥିଲେ…

ରହିବ କି ପରାଧିନତା ସ୍ଵୀକାର କରି ? ‌‌ ଶୁଣିଛି, ଶୁଣିଥିଲି ତୁ ପୂର୍ବ ସ୍ମୃତି ଯେଵେ କରୁଥିଲେ ଅତ୍ୟାଚାର, ସକାଳ, ଖରାବେଳ ଅବା ରାତି କିଛି…