March 19, 2024
11 11 11 AM
*ମାନବିକତା ବନାମ ସ୍ୱାର୍ଥପରତା –ରିଙ୍କୁ ମେହେର*
*ସହର ସୁନ୍ଦରୀ କ’ଣ ଗାଁ ର ମହକ ବୁଝି ପାରିବ–ଟିଲି ମଲ୍ଲିକ*
ବାପାମାଆ ମାନେ ଏବେ କୁଆଡେ ଭାରି ଅଦରକାରୀ–ବାଦଲ ପଲେଇ
*ଗାଁ ର ପାଣି ପବନ, ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷିତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଲାଗି ଲାଞ୍ଛନା-ସୋନାଲି ନାୟକ*
“ଉଷ୍ଣ ଅପରାହ୍ନ” ଆଜିର ସମାଜକୁ ଏକ ଶକ୍ତ ଚାବୁକ- ଝୁନୁ ଦାସ
ଆଧୁନିକତାର ଅନ୍ଧ ପୁଟୁଳି-ପୂଜାରାଣୀ ଦାସ
ସମୟର ମୂଲ୍ୟ ମାନବର ମାନବିକତା ଓ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ -ଅରୁଣ ଡାକୁଆ
*’ମୃତ୍ୟୁ ସର୍ବଗ୍ରାସୀ’ ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଉପସ୍ଥାପନା- ଶାଶ୍ଵତୀ ନନ୍ଦ*
“ଉଷ୍ଣ ଅପରାହ୍ନ” ଏକ ଆକଳନ- ତୃପ୍ତିମୟୀ ରାଉଳ
ସମ୍ପର୍କର ମାନେ(ଆଲେଖ୍ୟ ରଚନା)- ପ୍ରିୟଙ୍କା ପ୍ରିୟଦର୍ଶିନୀ ସ୍ୱାଇଁ
Allusions Of Longing–Manoj Kumar Panda
ALLUSIONS OF PELLUCID–Manoj Kumar Panda
Allusions Of God’s Legacy–Manoj Kumar Panda
ALLUSIONS OF MY ROUTE –Manoj Kumar Panda
ALLUSIONS OF MY CLOSED EYES–Manoj Kumar Panda
ALLUSIONS OF TEARDROPS-Manoj Kumar Panda
ALLUSIONS OF FORTUNE–Manoj Kumar Panda
Our Volunteers For Suryodaya Shanti Soumitri Sammilani -2023
ALLUSIONS OF TENDENCIES – Manoj Kumar Panda
ALLUSIONS OF SHINE- Manoj Kumar Panda 
Latest Post
*ମାନବିକତା ବନାମ ସ୍ୱାର୍ଥପରତା –ରିଙ୍କୁ ମେହେର* *ସହର ସୁନ୍ଦରୀ କ’ଣ ଗାଁ ର ମହକ ବୁଝି ପାରିବ–ଟିଲି ମଲ୍ଲିକ* ବାପାମାଆ ମାନେ ଏବେ କୁଆଡେ ଭାରି ଅଦରକାରୀ–ବାଦଲ ପଲେଇ *ଗାଁ ର ପାଣି ପବନ, ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷିତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଲାଗି ଲାଞ୍ଛନା-ସୋନାଲି ନାୟକ* “ଉଷ୍ଣ ଅପରାହ୍ନ” ଆଜିର ସମାଜକୁ ଏକ ଶକ୍ତ ଚାବୁକ- ଝୁନୁ ଦାସ ଆଧୁନିକତାର ଅନ୍ଧ ପୁଟୁଳି-ପୂଜାରାଣୀ ଦାସ ସମୟର ମୂଲ୍ୟ ମାନବର ମାନବିକତା ଓ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ -ଅରୁଣ ଡାକୁଆ *’ମୃତ୍ୟୁ ସର୍ବଗ୍ରାସୀ’ ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଉପସ୍ଥାପନା- ଶାଶ୍ଵତୀ ନନ୍ଦ* “ଉଷ୍ଣ ଅପରାହ୍ନ” ଏକ ଆକଳନ- ତୃପ୍ତିମୟୀ ରାଉଳ ସମ୍ପର୍କର ମାନେ(ଆଲେଖ୍ୟ ରଚନା)- ପ୍ରିୟଙ୍କା ପ୍ରିୟଦର୍ଶିନୀ ସ୍ୱାଇଁ Allusions Of Longing–Manoj Kumar Panda ALLUSIONS OF PELLUCID–Manoj Kumar Panda Allusions Of God’s Legacy–Manoj Kumar Panda ALLUSIONS OF MY ROUTE –Manoj Kumar Panda ALLUSIONS OF MY CLOSED EYES–Manoj Kumar Panda ALLUSIONS OF TEARDROPS-Manoj Kumar Panda ALLUSIONS OF FORTUNE–Manoj Kumar Panda Our Volunteers For Suryodaya Shanti Soumitri Sammilani -2023 ALLUSIONS OF TENDENCIES – Manoj Kumar Panda ALLUSIONS OF SHINE- Manoj Kumar Panda 

ଅପରାହ୍ନର ଅବଶୋଷ — ଚିନ୍ମୟୀ ମହାପାତ୍ର

ଅପରାହ୍ନର ଅବଶୋଷ 

 

କଡ ଲେଉଟାଇବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଥିଲେ ପ୍ରିତୀମଞ୍ଜରୀ l ଧୀରେ ଧୀରେ ଶରୀରକୁ ଘୁଞ୍ଚାଇ ଘୁଞ୍ଚାଇ ବାମ କଡ଼ ଲେଉଟାଇବାକୁ ଚାହିଁଲେ, କିନ୍ତୁ ନା, ହେଉନି… ଭାରି କଷ୍ଟ ଲାଗୁଛି l କଣ କରିବେ ଚିନ୍ତା କରିପାରୁନଥିଲେ, ଆଖିରୁ ଲୁହ ବାହାରି କାନରେ ପଶିଗଲାଣି l ଦୁର୍ବଳ ହାତ କାନରୁ ଲୁହ ପୋଛିବାକୁ ମଧ୍ୟ ଅକ୍ଷମ lଆଉ ଥରେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ଡାହାଣ କଡ ଲେଉଟାଇବାକୁ l ନା, ଯେତେ ଚେଷ୍ଟା କଲେ ବି ହେଉନି l ବାରମ୍ବାର ଚେଷ୍ଟା କରି ବିଫଳ ହେବା ସତ୍ତ୍ୱେ ସେ ହାର ମାନିପାରୁନାହାନ୍ତି l କାଳେ ପାରିବେ…. ସେଥିପାଇଁ ସେ ଆଶାବାଦୀ l

 

ଶୋଇ ଶୋଇ ଶରୀରଟା ଜଡ଼ ହୋଇଗଲାଣି lକାହାର ସାହାରା ନେଇ ଟିକେ ବସିବା ଓ ମଝିରେ ମଝିରେ କଡ ଲେଉଟାଇବାକୁ ତାଙ୍କର ଇଚ୍ଛା l ହେଲେ ପାରୁନାହାନ୍ତି, ସ୍ୱାମୀ ପ୍ରିୟରଞ୍ଜନ ଅଫିସ ଗଲାପରେ ଘରେ ସେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଏକୁଟିଆ l ଅଫିସ ଯିବା ପୂର୍ବରୁ ଯାହା କିଛି କାମ ତାଙ୍କର ସାରିଦେଇଯାଆନ୍ତି l ବାକି ଦିନସାରା ଓ’ଲୋ , ମା ‘ ଲୋ ହୋଇ କର୍ମ ଓ ଭାଗ୍ୟକୁ ନିନ୍ଦି, ଏ ଜୀବନ ଶୀଘ୍ର ଚାଲିଯାଉ ବୋଲି ଗୁହାରୀ କରନ୍ତି ପ୍ରୀତି ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଠାରେ lଏଇ ସମୟରେ ମନେପଡେ ପୁଅ, ବୋହୁ, ନାତିନାତୁଣୀଙ୍କ କଥା l ସେମାନେ ଥିଲେ ହୁଏତ ମନଟା କିଛି ପରିମାଣରେ ହାଲୁକା ହୋଇଯାନ୍ତା,ନାତି ନାତୁଣୀଙ୍କ ସହ କଥାବାର୍ତ୍ତା, ଥଟ୍ଟାମଜ୍ଜାକୁ ମନଭରି ଉପଭୋଗ କରିଥାନ୍ତେ, ହେଲେ ସେ ସୌଭାଗ୍ୟ କାହିଁ !

 

ପୁଅର ଇଚ୍ଛା ବୋହୂ ଏ ସମୟରେ ମା’ ପାଖରେ ରୁହନ୍ତା, ମା’ର ପସନ୍ଦ ମୁତାବକ ରାନ୍ଧିକି ଖୁଆନ୍ତା, ତା ମନକଥା ପାଖରେ ବସି ଶୁଣନ୍ତl, ଅବଶିଷ୍ଟ ଜୀବନଟା ସୁଖରେ ବିତିଯାଇଥାନ୍ତା l ” କିନ୍ତୁ ବୋହୂ ସିଧା ସିଧା ମନାକରିଦେଲା,କହିଲା, ” ରୋ ଗୀଣା ମା ପାଖରେ ପିଲା ଛୁଆ ଧରି ରହିବାଟା ଉଚିତ ହେବନି l ଯିଏ ତ ରୋଗରେ ପଡିଛି ପଡିଛି, ତାଙ୍କ ପାଇଁ ମୋ ଛୁଆଙ୍କୁ ରୋଗୀ କରିବି କି କଣ ! ତାପରେ କଣ ବା ସୁବିଧା ଅଛି ସେ ମଫସଲ ରେ ! ସେ ଗାଁ ସ୍କୁଲରେ ଯାହା ଛୁଆଙ୍କ ଭବିଷ୍ୟତ ମାଟି ହେବ l ” ଚମକିପଡ଼ିଥିଲେ ପ୍ରୀତିମଞ୍ଜରୀ, କିଛି କହିପାରିନଥିଲେ ସେ……

କେବଳ ସ୍ଵଗୋତକ୍ତି କରିଥିଲେ, ” ସେଇ ମଫସଲର ଗାଁ ସ୍କୁଲ ମୋ ପୁଅର ଭବିଷ୍ୟତ ମୂଳଦୁଆ ପକାଇଥିଲା ବୋଲି ତ… ତୁ ପସନ୍ଦ କରିଛୁ ତାକୁ ସ୍ୱାମୀ ଭାବରେ l”

 

ସେଦିନ ଯଦି ସେ ଡାକ୍ତରାଣୀଙ୍କ କଥା ଶୁଣିଥାନ୍ତେ… ଆଜି ଆଉ ପସ୍ତେଇବାକୁ ପଡ଼ିନଥାନ୍ତା l ପ୍ରଥମ ଗର୍ଭରେ କନ୍ୟାସନ୍ତାନ ଅଛି ଜାଣିବାପରେ କାହିଁକି କେଜାଣି ପୁତ୍ର ସନ୍ତାନ ପ୍ରତି ଆକୃଷ୍ଟ ହୋଇ ଡାକ୍ତରା ଣୀ ଙ୍କ ପାଖକୁ ଗର୍ଭ ନଷ୍ଟ ପାଇଁ ଯାଇଥିଲେ l ଡାକ୍ତରାଣୀ ତାଙ୍କୁ କନ୍ୟା ସନ୍ତାନର ମହତ୍ତ୍ୱ ବୁଝାଇଥିଲେ ଓ ଶେଷ ସମୟରେ ସେ ହିଁ ତୁମର ଆଶାବାଡି ହେବ ବୋଲି କହିଥିଲେ ଓ ଏ ବିଷୟରେ ଦଶ ଥର ଚିନ୍ତାକରି ନିର୍ଣ୍ଣୟ ନେବାକୁ ପରାମର୍ଶ ଦେଇଥିଲେ, କିନ୍ତୁ କେଉଁଠି ନା କେଉଁଠି ପୁତ୍ର ମୋହ ତାଙ୍କୁ ଗର୍ଭ ନଷ୍ଟ ପାଇଁ ପ୍ରବର୍ତ୍ତାଇଥିଲା l ସେଥିପାଇଁ ବୟସର ଅପରାହ୍ନରେ ସେ କନ୍ୟା ଭୃଣର ଅବର୍ତ୍ତମାନ ପାଇଁ ଦାୟୀ କରୁଛନ୍ତି ନିଜକୁ lନିଜ ଗୋଡ଼ରେ ନିଜେ ତ କୁରାଢ଼ୀ ମାରିଛନ୍ତି, ଆଜି ଭାବିଲେ ଆଉ ଲାଭ କଣ ? ଝିଅଟିଏ ଥିଲେ ଅନ୍ତତଃ ତାଙ୍କ ମନକଥା ବୁଝିପାରିଥାନ୍ତା,ଘଷା ଆଉଁସା କରିଦେଇଥାନ୍ତା, ମନକଥା ତାକୁ ଖୋଲି କହିପାରିଥାନ୍ତେ, ନ କହିବା ପୂର୍ବରୁ ସେ ବୁଝିପାରିଥାନ୍ତା ତାଙ୍କ ଆବଶ୍ୟକତା, ପାଖକୁ ସବୁ ଜିନିଷ ଯୋଗାଇଦେଇଥାନ୍ତା, ଧନ୍ୟ ହୋଇଯାଇଥାନ୍ତେ ଝିଅ ଜନ୍ମ କରି l ବୋହୂ ଯେତେହେଲେ ପର ଝିଅ, ତାର ବା କାହିଁକି ଦରଦ ହେବ ଯେ ! ପଡିଶାଘର ରାୟ ବାବୁଙ୍କ ଝିଅର ରୂପ, ଗୁଣ, ଚାଲିଚଳଣ, ଭକ୍ତି, ବ୍ୟବହାର, ସେବା, ଯତ୍ନ ଇତ୍ୟାଦି ଦେଖିଲେ ତାଙ୍କର ଝିଅ କଥା ମନରେ ଆସେ, ହୃତ ଅତୀତ ତାଚ୍ଛଲ୍ୟ କରେ l ରାୟ ବାବୁଙ୍କ ଝିଅ ବୟସର ହୁଅନ୍ତାଣି ସେ, ତାଙ୍କ ଝିଅର ଚେହେରାରେ କଳ୍ପନା କରନ୍ତି ନିଜ ଝିଅକୁ… ଯଦି ଗର୍ଭ ନଷ୍ଟ ନ କରିଥାନ୍ତେ…. ବୟସର ଅପରାହ୍ନରେ ତାଙ୍କୁ ଆଉ ହନ୍ତସନ୍ତ ଓ ଘାଣ୍ଟିସନ୍ତୁଳି ହେବାକୁ ପଡ଼ି ନ ଥାନ୍ତା…… କିନ୍ତୁ..

ସମୟ ଓ ଅତୀତ ତ ତାଙ୍କ ଠାରୁ ଢ଼େର ଦୁରକୁ ଚାଲିଗଲାଣି… ଢ଼େର ଦୂରକୁ …. ଖାଲି ଯାହା ଅଟକି ଯାଇଛି ଅବଶୋଷ ପ୍ରୀତିଙ୍କ ପାଖରେ..

 

ଚିନ୍ମୟୀ ମହାପାତ୍ର, ଅନଗୁଳ 

Chinmayee Mohapatra, Angul.

Loading

One thought on “ଅପରାହ୍ନର ଅବଶୋଷ — ଚିନ୍ମୟୀ ମହାପାତ୍ର

  1. Indescribable @ ଆପଣଙ୍କର ସାରଗର୍ଭକ ଲେଖା ଆଧୁନିକ ସମାଜ ପ୍ରତି ବାର୍ତ୍ତାବହ ହୋଇ ସାଜିବ l

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *