March 29, 2024
11 11 11 AM
*ମାନବିକତା ବନାମ ସ୍ୱାର୍ଥପରତା –ରିଙ୍କୁ ମେହେର*
*ସହର ସୁନ୍ଦରୀ କ’ଣ ଗାଁ ର ମହକ ବୁଝି ପାରିବ–ଟିଲି ମଲ୍ଲିକ*
ବାପାମାଆ ମାନେ ଏବେ କୁଆଡେ ଭାରି ଅଦରକାରୀ–ବାଦଲ ପଲେଇ
*ଗାଁ ର ପାଣି ପବନ, ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷିତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଲାଗି ଲାଞ୍ଛନା-ସୋନାଲି ନାୟକ*
“ଉଷ୍ଣ ଅପରାହ୍ନ” ଆଜିର ସମାଜକୁ ଏକ ଶକ୍ତ ଚାବୁକ- ଝୁନୁ ଦାସ
ଆଧୁନିକତାର ଅନ୍ଧ ପୁଟୁଳି-ପୂଜାରାଣୀ ଦାସ
ସମୟର ମୂଲ୍ୟ ମାନବର ମାନବିକତା ଓ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ -ଅରୁଣ ଡାକୁଆ
*’ମୃତ୍ୟୁ ସର୍ବଗ୍ରାସୀ’ ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଉପସ୍ଥାପନା- ଶାଶ୍ଵତୀ ନନ୍ଦ*
“ଉଷ୍ଣ ଅପରାହ୍ନ” ଏକ ଆକଳନ- ତୃପ୍ତିମୟୀ ରାଉଳ
ସମ୍ପର୍କର ମାନେ(ଆଲେଖ୍ୟ ରଚନା)- ପ୍ରିୟଙ୍କା ପ୍ରିୟଦର୍ଶିନୀ ସ୍ୱାଇଁ
Allusions Of Longing–Manoj Kumar Panda
ALLUSIONS OF PELLUCID–Manoj Kumar Panda
Allusions Of God’s Legacy–Manoj Kumar Panda
ALLUSIONS OF MY ROUTE –Manoj Kumar Panda
ALLUSIONS OF MY CLOSED EYES–Manoj Kumar Panda
ALLUSIONS OF TEARDROPS-Manoj Kumar Panda
ALLUSIONS OF FORTUNE–Manoj Kumar Panda
Our Volunteers For Suryodaya Shanti Soumitri Sammilani -2023
ALLUSIONS OF TENDENCIES – Manoj Kumar Panda
ALLUSIONS OF SHINE- Manoj Kumar Panda 
Latest Post
*ମାନବିକତା ବନାମ ସ୍ୱାର୍ଥପରତା –ରିଙ୍କୁ ମେହେର* *ସହର ସୁନ୍ଦରୀ କ’ଣ ଗାଁ ର ମହକ ବୁଝି ପାରିବ–ଟିଲି ମଲ୍ଲିକ* ବାପାମାଆ ମାନେ ଏବେ କୁଆଡେ ଭାରି ଅଦରକାରୀ–ବାଦଲ ପଲେଇ *ଗାଁ ର ପାଣି ପବନ, ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷିତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଲାଗି ଲାଞ୍ଛନା-ସୋନାଲି ନାୟକ* “ଉଷ୍ଣ ଅପରାହ୍ନ” ଆଜିର ସମାଜକୁ ଏକ ଶକ୍ତ ଚାବୁକ- ଝୁନୁ ଦାସ ଆଧୁନିକତାର ଅନ୍ଧ ପୁଟୁଳି-ପୂଜାରାଣୀ ଦାସ ସମୟର ମୂଲ୍ୟ ମାନବର ମାନବିକତା ଓ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ -ଅରୁଣ ଡାକୁଆ *’ମୃତ୍ୟୁ ସର୍ବଗ୍ରାସୀ’ ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଉପସ୍ଥାପନା- ଶାଶ୍ଵତୀ ନନ୍ଦ* “ଉଷ୍ଣ ଅପରାହ୍ନ” ଏକ ଆକଳନ- ତୃପ୍ତିମୟୀ ରାଉଳ ସମ୍ପର୍କର ମାନେ(ଆଲେଖ୍ୟ ରଚନା)- ପ୍ରିୟଙ୍କା ପ୍ରିୟଦର୍ଶିନୀ ସ୍ୱାଇଁ Allusions Of Longing–Manoj Kumar Panda ALLUSIONS OF PELLUCID–Manoj Kumar Panda Allusions Of God’s Legacy–Manoj Kumar Panda ALLUSIONS OF MY ROUTE –Manoj Kumar Panda ALLUSIONS OF MY CLOSED EYES–Manoj Kumar Panda ALLUSIONS OF TEARDROPS-Manoj Kumar Panda ALLUSIONS OF FORTUNE–Manoj Kumar Panda Our Volunteers For Suryodaya Shanti Soumitri Sammilani -2023 ALLUSIONS OF TENDENCIES – Manoj Kumar Panda ALLUSIONS OF SHINE- Manoj Kumar Panda 

ବଖରାଏ ଘର — ସ୍ୱାଗତିକା ବେହେରା

ବଖରାଏ ଘର

 

କିଏ କହୁଥିଲା ତାକୁ ରୁମ୍ ନମ୍ବର ୨୨ ତ ପୁଣି କିଏ ଆସର ଘର ହେଲେ ସେ ମୋ ପାଇଁ ଥିଲା ଖାଲି ବଖରାଏ ଘର ,ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ପ୍ରଥମ କରି ସେଠାକୁ ଯାଇଥିଲି।

 

ମୁଁ ଆପଣା ପଣ ହରେଇଥିଲି,ହଜାଇଥିଲି ଠିକଣା।ଧେତ୍, ଏ ବୟସ ପାଇଁ ସବୁ ନାଟ।ପିଲାଦିନଟା ବୋଉ କୋଳରେ, ଯୁବା ବେଳଟା ଅଫିସ୍ ଭିତରେ ଆଉ ବାକି ଜୀବନ ଜୀଇଁବା ପାଇଁ ମିଳିଗଲା ମତେ ଏ ବଖରାଏ ଘର। ଛି!! ଘର ସିନା ନିଜ ଲୋକଙ୍କୁ ନେଇ ହୁଏ ହେଲେ ଏଠି ତ ସବୁ ପର।ଦେଖୁନ ମୋ ଆଗରେ ବସିଛି ଜଣେ ବୁଢୀ କେଜାଣି ତାକୁ ବି ରହିବାକୁ ଏଠି ଥିଲା? ପାନ ଛେପ ରେ ଝୋଟି ଆଙ୍କି ସାରିଲାଣି ଯେ!!! ଏଠି ସବୁ ମଉଜ ମସ୍ତିରେ ମଶଗୁଲ।ଦେଖି ଜମା ଲାଗୁ ନଥିଲା କି ଏମାନେ ମଧ୍ୟ ଆପଣା ଲୋକର ଛୁରା ମାଡ଼ରେ କ୍ଷତ ବିକ୍ଷତ।ସତେ ଯେମିତି ଏମାନେ ସତ୍ୟକୁ ଘଉଡାଇ ଦେଉଥିଲେ ନିଜ ହସଖୁସିରେ ପୁଣି ବୟସକୁ କାରାଗାରରେ ରଖି ଜୀବନକୁ ଉପଭୋଗ କରିବାର ନାଟକ କରୁଥିଲେ।ଏମିତି ଚିଡଚିଡ ପଣ ଭିତରେ ଗୋଟିଏ ଦିନ କଟି ଥିଲା ମୋର ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମରେ।

 

ଜୀବନ ଯାକ ଖଟିଛି ଢେର୍।ମାସ ଶେଷରେ ମିଳୁଥିବା ଟଙ୍କା ବିଞ୍ଚି ଛୁଆଙ୍କୁ ଶିକ୍ଷିତ କରିଥିଲି ହେଲେ ଶିକ୍ଷା ସହ ସଂସ୍କାର ବି ଶିଖେଇବା ଜରୁରୀ ସେତିକି ବୁଝିଲା ବେଳକୁ ମତେ ପଠେଇ ଦେଲେ ଏଇ ବଖୁରିଏ ଘରକୁ।ଭାବିଥିଲି ବାକି ଜୀବନ କଟିବ ମୋର ନାତି ନାତୁଣୀଙ୍କ କୋଳାହଳରେ ହେଲେ ଭାଗ୍ୟ କି ଚାପୁଡ଼ା ମାରିଲା ଦେଖ!!

 

ଏତିକି ଭିତରେ ସେ ପାନ ଖାଉଥିବା ବୁଢ଼ୀ ଉଠି ଆସି ମୋ ହାତରେ ପାନ ଖଣ୍ଡେ ଧରେଇ ଦେଇ କହିଲା, “ଭାଇ ଡାକିବି ନା ବନ୍ଧୁ?” ମୁଁ କିଛି କହିଲିନି,ସେ ଚାଲିଗଲା।ମତେ ସେଠିକାର ଖାଇବା ଭଲ ଲାଗୁ ନଥାଏ ନା ମୋ ମନ ସେଠି ଲାଗୁଥାଏ।ଖଟ ସାରା ବିଛାଡ଼ି ହୋଇ ପଡ଼ିଥିଲା ମୋର କିଛି ନିତ୍ୟ ବ୍ୟବହୃତ ଜିନିଷ।ସେଗୁଡ଼ାକ ସେଠି ଫୋପାଡି ମୁଁ ଶୋଇଗଲି। ଉଠି ଦେଖେତ ସବୁ ସଜଡ଼ା ହୋଇ ମୋ ମୁଣ୍ଡ ପାଖ ଆଲମିରାରେ ଥୁଆ ହୋଇଛି।ବଡ଼ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗିଲା, ଏ ଅପରିଚିତ ଘରେ ପୁଣି ମୋ ନିଜର କିଏ?ମୋ ପାଖରେ ଘେରି ରହିଥିଲେ ମୋ ପରି ଆହୁରି ଚମ ଯାକି ହୋଇ ଆଖି କୋରଡ ଧରିଥିବା ମଣିଷ।ଅତି ଆଦରରେ ମୋ ହାତ ଉଠେଇ ନେଇ କହିଥିଲେ ସମସ୍ତେ,”ଆମେ ଅଛୁ ନା,ଚିନ୍ତା କାହିଁକି!!”

 

ସେଦିନ ଠୁ ମୁଁ ସବୁ ଚିନ୍ତା ଛାଡ଼ି ସମ୍ପର୍କକୁ ଅନୁଭବ କରିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲି।ଜୀବନର ପ୍ରତିକ୍ଷଣକୁ ରୋମାଞ୍ଚକର କେମିତି କରିବାକୁ ହୁଏ ମତେ ଶିଖେଇଦେଇଥିଲେ ସେମାନେ।ଆମେ ମାନେ ମିଶି ବଗିଚା କାମ କରୁ,ଅନାଥ ପିଲାଙ୍କୁ ପଢାଉ।କିଛି ଦିନ ଭିତରେ ମୁଁ ଅନୁଭବ କଲି ମୋ ଯୌବନ ପୁଣି ବୟସର କବାଟ ପିଟୁଛି।ଏକେଲା ପଣ ଦୂରେଇ ଗଲା ପୁଣି ହଜିଲା ଖୁସି ଫେରି ଆସିଲା।

 

ଭାବିଲି ଘରେ ଥିଲେ ମୋର ଥାଆନ୍ତେ ସବୁ ମୋ ରକ୍ତର,ହେଲେ ଆଜି ଏ ବଖରାଏ ଘର ଦେଇଛି ମତେ ସମ୍ପର୍କ ହଜାର।ଏବେ ଏ ହିଁ ମୋ ପରିଚୟ ଓ ମୋର ଅତି ପ୍ରିୟର ଆପଣାର ଘର।

 

ସ୍ୱାଗତିକା ବେହେରା

କଟକ

Loading

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *