➖➖ରେଣୁଅପା➖➖
(ପ୍ରଥମ ଭାଗ)
(ଧାରାବାହିକ ଉପନ୍ୟାସ)
🖌️🖌️🖌️🖌️🖌️🖌️
ରେଣୁ ଫଟାକପାଳୀ।ଜନ୍ମ ରୁ ମାଛେଉଣ୍ଡ।ବାପା ମଦୁଆ।ଏଇ ଫଗୁଣରେ ରେଣୁକୁ ଷୋହଳ ଛୁଇଁଲା।ସେ ଏବେ ଢଳ ଢଳ ଦରଫୁଟା କଳୀ୍।ଯାହାକୁ ଗାଁ ଲୋକେ ସାଇ ମାଇପେ ‘ଘଇତା ଖାଇ’ କହି ନିନ୍ଦା ଅପବାଦ ଦିଅନ୍ତି, ସେହି ଜେଜେମାର ତତ୍ତ୍ବାବଧାନରେ ରେଣୁ ଉତିଆଣି ଛୁଆରୁ ଷୋହଳ ବର୍ଷର କିଶୋରୀ।ରେଣୁର ବାପା ରବି ମାତ୍ର ବର୍ଷକର ହୋଇଥିଲା ବେଳେ ତା ବାପା ଅର୍ଥାତ୍ ରେଣୁର ଜେଜେ ବଜ୍ରପାତରେ ପରପାରିକୁ ଚାଲିଯାଇଥିଲେ।କଞ୍ଚା ବୟସରୁ ରେଣୁର ଜେଜେମା ସୁଖ ସୋହାଗ ଭୁଲିଗଲା।ବୟସର ଦାବିକୁ ବେଖାତିର କଲା।ଦ୍ୱିତୀୟ ବିବାହ କଲା ନାହିଁ।ଦୋଚାରୁଣୀ ହୋଇ ବିପଥଗାମୀ ହେଲା ନାହିଁ।ପରଘରେ ମୂଲ ଲାଗି ରବିକୁ ବଡ କଲା ହାତକୁ ଦିହାତ କଲା।
ସର୍ବସୁଲକ୍ଷଣୀ ସୁନାନାକି ସୁନ୍ଦରୀ ବୋହୂଟିଏ ପାଇ ତା’ ଗୋଡ ଖୁସିରେ ତଳେ ଲାଗୁନଥିଲା।କିନ୍ତୁ ତା ହସଖୁସି ଭରା ସଂସାରରେ କାହାର ନଜର ଲାଗିଗଲା।ନାତୁଣୀ ରେଣୁର ଅନ୍ତୁଡି ନିଆଁ ନଲିଭୁଣୁ ତା ବୋହୁର ଜୁଇ ନିଆଁ ଜଳିଲା।ସାବତମା ଆସିଲେ ଫଟାକପାଳୀ ରେଣୁର ଦୁଃଖ କୁଲାକୁଣ୍ଢେଇରେ ରହିବନି।ତେଣୁ ରବି ଦ୍ୱିତୀୟ ବିବାହ କଲାନାହିଁ ସିନା ମଦକୁ ନିଜର ଘନିଷ୍ଠ ସାଥୀ କରିଦେଲା।
ଏଇ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟର ସଂସାରରେ ଜେଜେମାର ସାହାରାରେ ରେଣୁ ବଡ ହେଲା।ସେ ଯେତେ ଯେତେ ବଡ ହେଉଥିଲା ଜେଜେମାର ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଵଢିବା ସହିତ କାଇଦା କଟକଣା ମଧ୍ୟ କଠୋର ହେଉଥିଲା।ରେଣୁ ବେଫାଇଦା ହେବାର କୌଣସି ସମ୍ଭାବନା ନଥିଲା।ମନଦେଇ ପାଠ ପଢୁଥିଲା।ମାଟ୍ରିକ ପରୀକ୍ଷାରେ ତାଙ୍କ ଜିଲ୍ଲାର ଟପ୍ପର ହେଲା ରେଣୁ।ତାକୁ କଲେଜରେ ପଢାଇବା ପାଇଁ ବହୁତ ସାହାଯ୍ୟ ସହଯୋଗର ହାତ ଲମ୍ବି ଆସିଲା।ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ମାନେ କିନ୍ତୁ ନିଜ ନିଜ ତତ୍ତ୍ବାବଧାନରେ ରଖିଥିବା କଲେଜରେ ରେଣୁକୁ ପଢାଇବାକୁ ଚାହିଁଲେ।
ପିଲାଦିନୁ ଜେଜେମାର ପାଖ ଛାଡିନଥିବା ରେଣୁ ଏ ପ୍ରସ୍ତାବରେ ରାଜି ହେବା ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠୁନଥିଲା।ଫଳତଃ ସେ ତାଙ୍କ ଗାଁ କଲେଜରେ ଯୁକ୍ତ ଦୁଇ ବିଞ୍ଜାନ ପଢିଲା।ପଢା ଖର୍ଚ୍ଚ ତୁଲାଇବା ପାଇଁ ଛୋଟ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଟିଉସନ କଲା।ସେହି ଛୋଟ ପିଲାମାନେ ଆଦରରେ ରେଣୁକୁ ରେଣୁ ଦିଦି ବା ରେଣୁ ଅପା ବୋଲି ଡାକିଲେ।ରେଣୁ କାହାଘରକୁ ପଢାଇବାକୁ ଯାଏନାହିଁ।ପିଲାମାନଙ୍କର ବାପା, ଦାଦା ବା ଭାଇମାନେ ସେମାନଙ୍କ ପିଲାଙ୍କୁ ରେଣୁ ଘରେ ଛାଡି ଦିଅନ୍ତି ଓ ଟିଉସନ୍ ସରିଲା ପରେ ନେଇଯାଆନ୍ତି।
ବାସ୍ ଏମିତି ଚାଲିଥିଲା।ସେଦିନ କିନ୍ତୁ ସବୁଦିନ ଠାରୁ ଅଲଗା କିଛି ଘଟିଗଲା।ଜେଜେମା ପଡୋଶୀ ଘରକୁ ଯାଇଥାଏ।ବାପା ମଦଖଟିରେ।ଟିଉସନ୍ ସରିଲା ପରେ ରେଣୁ କବାଟ ଖୋଲି ପିଲା ମାନଙ୍କୁ ବିଦା କରୁଥାଏ।ହଠାତ୍ କାହାର ଫିସ୍ ଫିସ୍ କଥା—-” ଇଏ ତୋ ଦିଦି।ବାଃ ଭାରି ସୁନ୍ଦରୀ,ତ ! ”
ଚମକି ପଡି ରେଣୁ ଚାହିଁ ଦେଲା।ସୁନ୍ଦର ସୁଦର୍ଶନ ଯୁବକ।ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ରେଣୁ ତାଙ୍କୁ ଦେଖିଲା।ସବୁ ପିଲାମାନଙ୍କ ଅଭିଭାବକ ମାନଙ୍କୁ ରେଣୁ ଜାଣିଥିଲା।ଦେଖିଥିଲା।ଏ ଯୁବକ ଜଣକ କିନ୍ତୁ ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ କେହିନଥିଲେ।ବୋଧହୁଏ ବନ୍ଧୁ ଘରକୁ ଆସି ଥାଇପାରନ୍ତି।ତାଙ୍କୁ ଦେଖୁ ଦେଖୁ ରେଣୁର ହୃଦୟ ଅନ୍ୟ କିଛି କହିଲା।ନୂଆ ଗୋଟା ଭାବନା ତାକୁ କବଳିତ କଲା।ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ଶିହରଣ ଖେଳିଗଲା।ସେ ଯୁବକଙ୍କ ଆଖିଉପରୁ ନିଜ ଆଖିକୁ ରେଣୁ ଊଠାଇପାରୁନଥିଲା।ପ୍ରଥମ ଥର ପାଇଁ ଅଲଗା ଏକ ଆକର୍ଷଣ ତା’ର ମନ ହୃଦୟକୁ ଚହଲାଇ ଦେଲା।
ଏତିକି ବେଳେ ଆମ୍ବ ଗଛ ଗହଳିରେ କୋଉଠି ଥିଲା ସେ ଦୁଷ୍ଟ କୋଇଲିଟା “କୁ -ଉ–କୁଉ—କୁଉ-ଉ -ଉ” ଡାକିଦେଲା।
ଓଃ ରେଣୁ ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି ପାରୁନଥିଲା।ଜେଜେମାର ପାଟି ଶୁଭିଲା —“ମୋ ରାଣୀ ମା ଆଜିର ପାଠପଢା ସରିଲା,ତ”
ଚମକି ପଡି ରେଣୁ କବାଟ ଛାଡି ଭିତରକୁ ଗଲା।(କ୍ରମଶଃ)
ମମତା ଶତପଥୀ
କେନ୍ଦ୍ରାପଡା
