*ପ୍ରେମର ଅକାତ ନଦୀ ଗଣ୍ଡରେ–ମନୋଜ କୁମାର ପଣ୍ଡା*

#ପ୍ରେମର ଅକାତ ନଦୀ ଗଣ୍ଡରେ

ମାନବ ର ଜରାୟୁରୁ ଜନ୍ମ ନେଇଥିବା
ଜୀଵନ ଟା ମୋର ହଜିବାକୁ ଚାହେଁ
ତୁମ କୋମଳ ବାହୁ ବେଷ୍ଟନୀ ରେ……..
କେବେ ବ୍ୟକ୍ତରେ ତ ପୁଣି ଅବ୍ୟକ୍ତ ରେ
ତୃପ୍ତି ଆଉ ଅତୃପ୍ତିର ଆତ୍ମ ସନ୍ଧିକ୍ଷଣେ
ମନ ଚାହେଁ ପାଇବାକୁ ତୁମ ଉଷୁମ ଛାତିର ପରଶ…..।.

ତୁମେ ପାହାନ୍ତି ରେ ଆସ ଫିଦିନ
ମାତ୍ର ପନ୍ଦର ମିନିଟ ପାଇଁ
ହେଲେ ମୁଁ ଶୋଇ ପାରେ ନାହିଁ ଶାନ୍ତି ରେ, କାଳେ
ସାଗରର ଦୁଷ୍ଟ ଢେଉ ଭଳି ଅତର୍କିତ ଆସିଯିବ
ଧକ୍କା ଦେଇ ପୁଣି ଫେରିଯିବ ଏକ ଇଞ୍ଚ
ଚମଡା ତଳେ ଲୁଚାଇ ରଖିଥିବା ଦଦରା ପିଞ୍ଜରାରୁ……।

ତୁମ ବିହୁନେ ମୋର ଆଶାର କେରାଣ୍ଡୀ ଗୁଡାକ
ଅକାଳରେ କରନ୍ତି ନଦୀ ପଠାରେ ଏଠି ଆତ୍ମହତ୍ୟା
ଭୁସ୍ଖଳନରେ ଚୁରମାର୍ ହୁଏ ସବୁ ସମ୍ପର୍କର ଲାଲ୍ ଇମାରତ୍
ଯନ୍ତ୍ରଣା ଜୁଇରେ ଛଟ ପଟ ଏବେ
ମୋର ସମସ୍ତ ଇଚ୍ଛା ଆକାଂକ୍ଷିତ ଅଭିଳାଷ,
ବାସ୍ତବ ଜୀବନର ପ୍ରତିଲିପି ଦୁଇ ଆଖିରୁ ଝରାଇ ଦିଏ
କେଇ ବୁନ୍ଦା ଜାତନାର ଲୁହ
ମନଟା କଇଁ କଇଁ କାନ୍ଦେ ପୁରୁଣା ସ୍ମୃତିର ନିର୍ଯ୍ୟାସରେ
ତୁମକୁ ନପାଇ……..

ପ୍ରେମ ର ଅକାତ କାଂଶବାଂଶ ନଦୀ ଗଣ୍ଡରେ,
ସମୟ ପଖଳା ସମାଜ ଆଖିରେ ମିଥ୍ୟା ପ୍ରଣୟରେ
ବୁଡି ମରୁଥିବା ବ୍ୟର୍ଥ ପ୍ରେମିକ ଟିଏ ମୁଁ- ଏକଥା ସତ
ହେଲେ କଣ ହେବ ମୋ ପାଖରେ ଅଛି
ଶକ୍ତ କମାରପିଟା ମନଟିଏ ଯିଏ ଶୁଣିପାରେ
ମାଟିର ଆଁ ଠାରୁ ଆକାଶ ମଥାନର
ଛାତି ସ୍ପନ୍ଦନ……

*ମନୋଜ କୁମାର ପଣ୍ଡା*
*ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା ଏବଂ ମୁଖ୍ୟ ସଚିବ ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ ଭାଷା ସାହିତ୍ୟ ପ୍ରତିଷ୍ଠାନ*