ମହାରାସ ଦିନେ ରୁକ୍ମିଣୀ ଭୋଜନ ପରେ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ କ୍ଷୀର ପିଇବାକୁ ଦେଲେ । କ୍ଷୀର ଗରମ ଥିବାରୁ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ହୃଦୟରେ ଟିକିଏ କଷ୍ଟ ଅନୁଭଵ ହେଲା ଏବଂ ତାଙ୍କ ଶ୍ରୀମୂଖରୁ ବାହାରିଲା, “ହେ ରାଧେ”। ରୁକ୍ମିଣୀ କହିଲେ, ହେ ପ୍ରଭୁ, ରାଧାଜୀଙ୍କ ଠାରେ ଏପରି କ’ଣ ଅଛି ଯେ ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରତ୍ୟେକ ନିଶ୍ୱାସରେ ତାଙ୍କର ନାମ ରହିଛି ?
ଦୀପ ଶିଖା 🪔 ସମସ୍ତଙ୍କ ଜନ୍ମ ଦିନ ପରି ସେଦିନ ବି ଥିଲା ସୁମିତ୍ରା ର ଜନ୍ମ ଦିନ ।। ସକାଳୁ ଓଠି ସୁମିତ୍ରା ର ମା ଗାଧେଇ, ନୂଆ ବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧି ଚାଲିଲେ ମନ୍ଦିରକୁ, ଝିଅ ପାଈଁ ଶୁଭ ମନାସିବାକୁ। ମନ୍ଦିର ର ପହଞ୍ଚିଲା ପରେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରି ଦୀପ ଟିଏ ଜାଳିଲେ ଆଉ ଭଗବାନ୍
“ସଂସ୍କାର।” ଟ୍ରେନରେ କଟକ ଫେରିଲା ବେଳେ ଆଜି ମହିଳା ଜଣେ ପାଖରେ ଆସି ବସିଲେ। ସାଙ୍ଗରେ ପାଖାପାଖି ୨ ବର୍ଷର ଝିଅ ଟିଏ ଥାଏ। ଆଖପାଖରେ ବସିଥିବା ଲୋକଙ୍କ ସହ ତାଙ୍କ କଥାବାର୍ତ୍ତାରୁ ଜାଣିଲି ସେଇଟି ତାଙ୍କରି ଝିଅ। ମହିଳା ଜଣଙ୍କ ଗୋଟିଏ ବୁଢ଼ା ବେପାରୀ ଠାରୁ ବାଦାମ କିଣିଲେ। ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ କରି ବାଦାମ ଗୁଡ଼ିକ ଛଡ଼ାଇ
“ଝିଅ” ଖଟ ଉପରେ ସେମିତି ଶୋଇ ରହିଥାନ୍ତି ହରିହର ବାବୁ। ବୟସ ୮୦ ଉପରେ। ୨ ବର୍ଷ ହେଲା ଶରୀର ଅଚଳ। ତାଙ୍କୁ ଖୁଆଇ ଦେଇ ସାରି ଅରୁଣିମା ଯାଇଛି ରୋଷେଇ ଘରକୁ, କ୍ଷୀର ଗରମ କରି ଆଣିବ ବୋଲି। ଅରୁଣିମା ତାଙ୍କର ଗୋଟିଏ ବୋଲି ଝିଅ, ତିନି ଭାଇ ଭଉଣୀ ଭିତରୁ ସବୁଠୁ ସାନ। କ୍ଷୀର ନେଇ
ଜୀଇଁବାର ଅଭିନୟ ଆମେ ଦୁହେଁ ପରସ୍ପରକୁ ବହୁତ୍ ଭଲ ପାଉଥିଲୁ ଗୋଟିଏ ମୂହୁର୍ତ୍ତ କଥା ନହେଲେ କିଛି ଭଲ ଲାଗେନି । ସାରା ଜୀବନ ହାତ ଧରି ବାଟ ଚାଲିବା ବୋଲି ଆମେ କଥା ଦେଇଥିଲେ । ଜୀବନରେ କେବେ ଅଲଗା ହେବାନି ବୋଲି ପ୍ରତିଶୃତି କରିଥିଲେ । ହେଲେ ଜୀବନରେ ଏମିତି ଏକ ମୁଡ ଆସି
ଅଧୁରା କାହାଣୀ (ଅଣୁ ଗଳ୍ପ ) ଏମିତି ଅନେକ କଥା ଅଛି ଯେ କହି ହୁଏନା, ସବୁ କହିବାପାଇଁ ହୁଏତ ଗୋଟିଏ ଜନ୍ମ ଅପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ !! ମନ ରେ ଅକୁହା କଥା ରଖି ବିଦାୟ ନେଇଥିବା ଏକ ଆତ୍ମା ର ଅର୍ଦ୍ଧ ବ୍ୟକ୍ତ କାହାଣୀ କଥା ହେଲେବି ଗପ ଟି ସତ !! ମାୟା ମୋହ
କ୍ଷୁଦ୍ର ଗଳ୍ପ -ଅନ୍ନ ମଦନର ଘର ସୁଜୁନୁପୁର l ମାଆବାପାଙ୍କୁ ମିଶାଇ ଛଅ ପ୍ରାଣୀ କୁଟୁମ୍ବ l ଛୋଟମୋଟ ଚାକିରୀ ଖଣ୍ଡିଏ କରି ଘର ଚଳାଇବା ବହୁତ କଷ୍ଟ l ତେଣୁ ଅନ୍ୟ କିଛି କରିବା ତା ପାଇଁ ସମ୍ଭବ ନୁହେଁ l ତା ପରେ ନିଆ ବେମାରୀଟା ଦାଉ ସାଧୁଛି l ତା ସାଙ୍ଗକୁ ଖୁଁ
ବୃଷ ସଂକ୍ରାନ୍ତି ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ଏକ ରାଶିରୁ ଅନ୍ୟରାଶି ଗମନକୁ ସଂକ୍ରାନ୍ତି କୁହାଯାଏ।ପ୍ରତି ଇଂରାଜୀ ମାସର ୧୩ ତାରିଖଠାରୁ ୧୫ତାରିଖ ମଧ୍ୟରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଗୋଟିଏ ରାଶିରୁ ଅନ୍ୟ ଏକ ରାଶିକୁ ଗମନ କରିଥାଆନ୍ତି ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ସେହି ସଂକ୍ରମଣ କ୍ରିୟାକୁ ହିଁ ସଂକ୍ରାନ୍ତି କୁହାଯାଇଥାଏ।ଅମାବାସ୍ୟା ଓ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାକୁ ଧରି ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କ କ୍ଷୟ ଓ ବୃଦ୍ଧି ଆମେମାନେ ଚନ୍ଦ୍ରଙ୍କର ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଦର୍ଶନ ଯୋଗୁଁ
•——————- // ଚିଠି //——————-• ମୋ ବୋଉ ଘରେ ମୁଁ କିନ୍ତୁ ହଷ୍ଟେଲରେ,ତା’ର ହାତର ବାସନା ପାଉଥିଲି ତା ଆଚାର ଡବାରେ,ମୁଡି ମୁହାଁରେ, ମନକୁ ବାନ୍ଧିଥିଲି ତା’ର କେଇପଦ ସ୍ନେହବୋଳା କଥାରେ । ମନେପଡୁଥିଲା ବୋଉ କଥା ।ଡାକବେଲା ଖବରଦେଲା, ଦେଖିଲି ଯାଇଁ ତା’ ହାତଲେଖା ଚିଠି ଖଣ୍ଡେ ଆସିଥିଲା …. ଝିଅ ,ବେଳେବେଳେ ଖୁବ୍ ମନେପଡୁଛୁ,ତୋ ହାତ
ବୃଥା ବିଳାପ (ଅଣୁ ଗଳ୍ପ) ଥରେ ନୁହେଁ ବହୁଥର ଆସିଛି ସେ ସୁନେଲି ସ୍ୱପ୍ନ ବୟସର ଦ୍ରାଘିମା ଡେଇଁ, ପରିସ୍ଥିତିର ବିବଶତା ଡେଇଁ, ତୁମ ସହ ମୋ ମଧୁର ମିଳନର ବାର୍ତ୍ତା ନେଇ। ମାତ୍ର ମିଳନ ପୂର୍ବରୁ ହିଁ ଭାଙ୍ଗିଯାଏ କାହିଁକି କେଜାଣି ସେ ସୁନାଝରା ସ୍ୱପ୍ନସବୁ। ବୋଧହୁଏ ଅବଚେତନରେ ମଧ୍ୟ ମୋର ବିବେକରୂପି
*ସୁନ୍ଦରୀ ଯାଇଛି ସୁନ୍ଦର ଗଡ଼* *ନା*… କେଉଁ ଅଭିଶାପ ନା…. କେଉଁ ଆଶୀର୍ବାଦ ଏକା ଚାଲେ ଆଜି… ସମୟ ବାଟରେ ହାତ ଧରିବାକୁ.. ନାହିଁ କେ ସାଥିରେ। (2) ବଦଳାଇ ଦିଏ ସିଏ… ବଦଳାଇ ଦିଏ ସିଏ… ଜିବନ ମୋଢ଼ …. ଅ… ଅ…… *ସୁନ୍ଦରୀ ଯାଇଛି* *ସୁନ୍ଦର ଗଡ଼* (2 ) *ସ* ମୟ ର ବାଟରେ
ଅକର୍ମା ସ୍ୱାମୀ *********** ଗୋଟେ ଅଣଅସାରିଆ ମାଟି ପିଣ୍ଢା ,ଦୁଇଟି କଳା ମୁଞ୍ଚୁମୁଞ୍ଚିଆ ବାଉଁଶ ମୁଣ୍ଡ ଟେକିଛନ୍ତି ବୋଇତି କଖାରୁ ମାଡିଥିବା ଚାଳ ଛପରର ପିଢାକୁ।” ସେଇ ବାଉଁଶ ପାଖରେ ଝାଳ ସର ସର ହେଇ ମୁଣ୍ଡ ବାଡୋଉଥାଏ ଢୋ,,,ଢୋ କରି!କାନ୍ଦୁଥାଏ ଯେତେ ମୁଣ୍ଡ ବାଡୋଉଥାଏ ସେତେ ନନ୍ଦୁଆ ବୋଉଟି।” ଯେମତି ତା’ ଦୁଃଖ ଏ ନିର୍ଜିବ ବାଉଁଶ
ଗପର ନାମ ଲେନି ମାଡାମଙ୍କ ଫୁଲଗଛ ବୟସର ଅପରାହ୍ଣରେ ଉପନୀତ ଲେନି ମ୍ୟାଡାମ ଇତି ମଧ୍ୟରେ ଚାକିରୀରୁ ଅବସର ନେବାର ଛଅ ମାସ ବିତିଗଲାଣି । ସ୍କୁଲ ଘଣ୍ଟିର ପ୍ରତିଧ୍ୱନି ଆଉ କର୍ଣ୍ଣ ଯୁଗଳର ସ୍ପର୍ଶ କରୁନି । କୋମଳ ମତି ଶିଶୁଗଣଙ୍କ ଦୁଷ୍ଟାମି ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ଆଖିରେ ପଡୁନି l ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ
ପ୍ରାଇଭେଟାଇଜେସନ…
– ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୂର ହଁ ସକାଳଟିଏ ଆସିଛି , ରାତିର କାଳିଅନ୍ଧାକାରର ବକ୍ଷରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇ ସିନ୍ଦୂରା ଫାଟି ପୂରୁବ ଦିଗରୁ ସୁନେଲି ମୁରୁଜ ବୁଣିହେଇପଡୁଛି। ସୋରିଷଫୁଲର ହଳଦିଆ କ୍ଷେତରୁ ଭିଜାମାଟିର ବାସ୍ନା ନେଇଆସୁଛି ସୁଲୁସୁଲିଆ ବାଆ। ଦେବାଦେବୀଙ୍କ ଚରଣାବିନ୍ଦରେ ସ୍ଥାନପାଇବାକୁ ପ୍ରତୀକ୍ଷାରତ ସୁବାସିତ ପୁଷ୍ପମାନେ ଫୁଲମାଉସୀର ଚାଙ୍ଗୁଡିରେ ମୁରୁକି ହସୁଛନ୍ତି । ଚଷାଭାଇଟି ଶଗଡରେ ବସି କାଶିଆ
*ହଁ ! ମୁଁ ଯୋଦ୍ଧା* ହଁ ମୁଁ ଯୋଦ୍ଧା । ନୂଆ ନୂଆ ରଣ ଭୂମିରେ ପାଦ ଥାପିଛି । ଏ ଯୁଦ୍ଧରେ ଶତୃ କ୍ଷକ୍ତାକ୍ତ ହେବ ସିନା ରକ୍ତାକ୍ତ ହେବନାହିଁ । ଏ ଯୁଦ୍ଧ ଖଡ୍ଗର ନୁହେଁ ଏ ଯୁଦ୍ଧ କଲମର । ଏ ଯୁଦ୍ଧର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ କୋଉଁ ରାଜ୍ୟ ଜୟ କରିବା ନୁହେଁ କି କୌଣସି
🌹“କିଛି ଦୃଦୟର ଭାବନା”🌹 ମୁଁ ପ୍ରଶ୍ନ ତ ପଚାରିନି ….. ହେଲେ କାହିଁକି ଉତ୍ତର ଅପେକ୍ଷାରେ ଅଛି ??? ତୁମେ କିଛି କହୁନ କେବଳ ନେତ୍ରରେ ଫୁଟୁଛି ଫୁଲ ମୋର ହୃଦୟର କୋଣ ଅନୁକୋଣରେ ତୁମର ସେଇ ଚିତ୍ର ଛବି ନୀଳ ଉର୍ମି ପରି ଭାସମାନ ହେଉଛି।ଯେତେ ବେଳେ ପଲକ ଆରାମ କରିଥାଏ।ମୁଁ ପଲକ ଉଠାଏ ଯେବେ ତୁମେ
ଗଳ୍ପ – ମା ଓ ମାଟି କେଉଁ ରାଜଉଆସ ଠାରୁ କମ୍ ନୁହେଁ ତାର କୋଳ ! ମାସ ମାସ ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ସୋଇଛି ମୁଁ ତାର ସେଇ ସ୍ଵର୍ଣମହଲ ସଦୃଶ କୋଳରେ।ଅଭୟ ବର ସବୁକୁ ଦାନ କରୁଥିବା ତାର ସେଇ ହାତ ଟା ଯେତେବେଳେ ସେ ମୋ ଶୂନ୍ୟ କପାଳରେ ଥୋଇଦିଏ ସେତେବେଳେ ଏ ସାରା
ବାପାଙ୍କ ସାଇକେଲ ବାପା – ତୁ ବା କେମିତି ଜାଣିବୁ ଏଇ ସାଇକେଲ ତ ବୋଉ ଆଉ ମୋର ସ୍ୱପ୍ନର ସାଥି? ହୁଁ ତୁ ଯେତେବେଳେ ଛ ମାସର ହେଇଥାଉ ସେତେବେଳେ ତ ବୋଉ ଆଉ ମୁଁ ତତେ ନେଇ ଅନେକ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖୁ ଆଉ ତାକୁ ପୂରଣ କରିବା ଲକ୍ଷ୍ୟରେ ଏଇ ସାଇକେଲ ଟି କିଣିଥାଏ ମୁଁ
ବନ୍ଧୁ ~~~~~~~~~~~~~~~~ ଅଜୟ ଓ ଶୁଭ ଦୁଇ ବନ୍ଧୁ । ବହୁତ ବର୍ଷ ପରେ ହଠାତ୍ ଦେଖା ହୁଏ । ଦୁଇ ଜଣ ପରସ୍ପରକୁ ଦେଖି ଖୁସି ହୁଅନ୍ତି । ପରେ ଦୁଇଜଣଙ୍କ ଭିତରେ ବାର୍ତ୍ତାଳାପ ଆରମ୍ଭ କରନ୍ତି । ଶୁଭ: ତୁମେ ଭଲ ଅଛ ନା……