Poem
ସୀତା ଠାବ ଅଞ୍ଜନା ନନ୍ଦନ ହନୁ ଚିନ୍ତା ମଗ୍ନ ହୋଇକି ଶିଂଶପା ବୃକ୍ଷେ ବସିଲେ କପି ରୁପ ଧରିକି ନିରେଖି ନିରେଖି ଦେଖି ଭାବୁଥିଲେ ବସିକି ସନ୍ଦେହ ମୋଚନ ହେବ ପ୍ରତୀକ୍ଷାର ଅନ୍ତେକି | ଏସନେ ତ୍ରିଜଟା ଆସି କହୁଛନ୍ତି ସତୀକି ଅଶୋକ ଉଷା କରିବ ଚାଲ ନିର୍ଝରିଣୀକି ତଟିନୀ ତଟକୁ ଚାଲି ସଖି ହାତ ଧରିକି
ତୁମ୍ଭ ପଦେ ରହୁ ମତି ପ୍ରଭୁ ହେ ତୁମ୍ଭେ ତ ଜଗତ ପତି ପ୍ରଭୁ ହେ ତୁମ୍ଭେ ତ ଜଗତ ପତି ତୁମ୍ଭରି ଆଜ୍ଞା ରେ ରବି ଶଶି ତାରା ଉଇଁ ଥାନ୍ତି ନିତି ନିତି। ପ୍ରଭୁ ହେ ତୁମ୍ଭେ ତ,,,,,,, ତୁମ୍ଭେ ତ ଦେଇଛ ହଲଦିବସନ୍ତ ଆଖି ରେ କଜଳ ଗାର ଗୁଣ୍ଡୁଚି
ଅହଙ୍କାର ସବୁଠାରୁ ନିଚ୍ଚ ଭାବନା ଯେ ଅଟେ ମଣିଷର ଅହଙ୍କାର ବସା ବାନ୍ଧେ ଯଦି ଜୀବନରେ ଆସି କରେ ସବୁ ଛାରଖାର ଅହଙ୍କାର ଟିକୁ ନାଶିବାକୁ ହେଲେ ଆବଶ୍ଯକ ଯେ ସଂସ୍କାର ଦୟା ଧର୍ମ କ୍ଷମା ହୃଦେ ଭରା ସଦା ସଂସ୍କାର ଯେ ମଣିଷର ମାନ,ଅଭିମାନ, ହିଂସା-ଦ୍ବେଷ, କାମ, ଲୋଭ, ଅଟେ ଅହଙ୍କାର ହୃଦୟେ
ଘଟେ ଘଟେ ନାରାୟଣ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ଅଜିତ କୁମାର ରାଉତ ନୁହେଁ କେହୁ ଜଣେ ସହିବା ପଣରେ ସହିବାରେ ଦୀନବନ୍ଧୁ ନାମ ଦୟାନିଧି ଜଗତେ ବିଦିତ ଭକ୍ତ ଧ୍ୟାନେ କୃପାସିନ୍ଧୁ !! ନୁହେଁ କେହୁ ଜଣେ…………. ମର୍ତ୍ତ୍ୟବାସୀଙ୍କର ଆରାଧ୍ୟ ଦେବତା ଦିଶୁ ଥାଉ ନେତ୍ରେ ତାଙ୍କ, ନୀଳା ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରରେ ଭକ୍ତହେ ଦେଖନ୍ତି ଦୂର କରୁ ପାପ
ଘନ ଅନ୍ଧକାରେ ତୁମେ ଚାନ୍ଦ ଛୁଇଁଲେ ତଵ ପାଦ,କଟେ ସର୍ବ ବିପଦ ଜାଣେ ମୁଁ ଆହେ ଆଦିକନ୍ଦ, ସବୁରି ଭଲ ମନ୍ଦ,ଜାଣ ତୁମେ ଗୋବିନ୍ଦ କେହି ନ ଜାଣେ ତୁମ ଛନ୍ଦ, ହେ ରାଧା ଗୋବିନ୍ଦ,ହେ ରାଧା ଗୋବିନ୍ଦ, ଘନ ଅନ୍ଧକାରେ ତୁମେ ଚାନ୍ଦ।1 ସର୍ବ ଘଟରେ ବସ ଆହେ ନାରାୟଣ, ଆଦି ଅନାଦି ଦେଵ
ଜଳ ଜଳ ନୀର ବାରି ଜୀବନ ସବୁ ଗୋଟିଏ ସତ ଦୁଇଟି ଗ୍ୟାସୀୟ କଣିକା ମିଶି ହୁଅଇ ଯାତ ପୁଣି ଦୁଇଭାଗ ଉଦ୍ଜାନ ଭାଗେ ଅମଳଜାନ ଏକତ୍ର ହୁଅନ୍ତି ଧରାରେ ଅନ୍ୟ ନାମ ଜୀବନ ଯାବତ ଦରବ ମହୀରେ ଦେଇଅଛି ଦଇବ ଅତି ଅନୁପମ ଗୁଣ ତା ଅବା କିଏ କହିବ ସରିତ
ଜଳ ହିଁ ଜୀବନ ଜଳ ବିନା ହତ ଏ ସାରା ଜଗତ ଜଳ ହିଁ ଜୀବନ ଆମ ସେହି ଜଳ ପାଇଁ ଜୀଵନ ମିଳଇ ଜଳ କେତେ ଯେ ମହିମ….୦ ନର, ପଶୁ, ପକ୍ଷୀ ଜଳ ପାଇଁ ସୁଖୀ କୀଟ, ତରୁଲତା ମାନେ ହୁଅନ୍ତି ଅଲ୍ଲାଦ ଦୂରରେ ପ୍ରମାଦ ଜୀବନ ପାଇ ସେମାନେ ଅପବ୍ୟବହାର
ALLUSION OF MATERIALISM… (Allusion Series-5) Ephemeral possessions of wealthy people, Has now become empty of valued materials, Like missing content in prominent works, Saliently interested in price. Uninterested in social value, Which fails to bring The pain of conquest, while
ALLUSION OF BEING… (Allusion Series-3) I realized that, I searched something in my being Questioning where I came from, I’m wondering because I came to earth somehow but not knowing where I’m going, I accidentally chose many paths I lost to
*Allusion Of Hanker* A green tear laughs in the eye lashes, Silence grips me again, with wires, A whisper sadly struggles in burned lips, Life collapse in illusions to spoil. Stroked lights with fragile wings, Make soul silent,thirsty and so
#Allusion_of_Contrasts A wing rises in the infinite sky, Slowly it breaks, into fury tumultuous clay, Tear flows in the eyelash of joy, Another is bitter, in the rain of may. A flame vibrates in the purple fire, In a concrete
କାଳିଆ ଭରଷା କହରେ କାଳିଆ ମୁଁ କି ଦୋଷ କଲି, ସଂସାର ସାଗରେ ଛଟପଟ ମୁଁ ହେଲି, ଅକାତ କାତ ପାଣି,ଥଳ କୂଳ ପାଏନି ଭଙ୍ଗା ନାଵଟା ପୁଣି,ନାହିଁ ହାତେ କ୍ଷେପଣୀ ନ ରଖିଲେ ହେ ମାଧଵ ବୁଡି ମୁଁ ମଲି।0 ତୋତେ ପରା ବୋଲି ଥାନ୍ତି ଦୟା ସାଗର, ଶୁଖି କି ଗଲାଣି ଦୟା
ଅତୀତର ପଥେ କାହିଁ ଚାଲିଗଲା କୋଉଠି ରହିଲା ଦେଖିଚ କି କେହି କହିବ ତ୍ୱରିତ | ମୋର ପରମ୍ପରା ମୋର ସେ ଅତୀତ ଛାଡି ଚାଲିଗଲା ଅଭାଗାର ହାତ || ସାଧବ ବୋହୂର ମୁଣ୍ଡରେ ଓଢଣୀ ପାଦରେ ଅଳତା କାହିଁ ଦେଖୁନାହିଁ | ଆତ୍ମୀୟ ଜନଙ୍କ ମଙ୍ଗଳ ମନାସି ବୃନ୍ଦାବତି ମୂଳେ ସଞ୍ଜ ଜାଳୁନାହିଁ ||
ସାଧୁଙ୍କ ଲକ୍ଷଣ ଶୁଣ ଵିଜ୍ଞ ଜନ,ଏ ସାଧୁ ଲକ୍ଷଣ ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ ପୂର୍ବୁ ଉଠ, ସ୍ନାନ ଶୈ।ଚ ଆଦି, ସମାପ୍ତ କରହେ ଦୂର ହେବ ରୋଗ କଷ୍ଟ। ଛାଡ ଆଳସ୍ୟ ପଣ, ଋଷି ମହାଋଷିଙ୍କ ଵଚନ।1 ଦେବଭୂମି ଏହି,ଭାରତ ବର୍ଷରେ ଜନମ ନେଇଛୁ ତୁହି, କେତେ ପୁଣ୍ୟ ଫଳେ,ଏ ମହୀ ମଣ୍ଡଳେ ଜନ୍ମ ଦେଲେ ଭାବଗ୍ରାହୀ, ଵାଵୁ
ଜୟ ମା ଲକ୍ଷ୍ମୀ ସାଗର ଦୁଲ୍ଲଣୀ, ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଠାକୁରାଣୀ ବିଷ୍ଣୁଙ୍କର ପାଟ୍ଟରାଣୀ, ସାଗର ମନ୍ଥନୁ,ଜାତ ହେଲୁ ମାତା ବୈକୁଣ୍ଠ ପୁର ବାସିନୀ।1 ଏ ସାରା ବିଶ୍ୱକୁ,ଯୋଗାଉ ତୁ ଅନ୍ନ ପଡିଦାତ୍ରୀ ରାଜ ଜେମା ତ୍ରିଭୁବନ ମାତା, ତ୍ରିପୁର ବନ୍ଦିତା ଜୟ ମହାମାୟୀ ରମା।2 ତୋହର କୃପାରେ,ସାରା ବିଶ୍ବ ଚଳେ ସଚରାଚରେ ପୂଜିତା, ଚାଣ୍ଡାଳ ବ୍ରାହ୍ମଣ,
ଉତ୍କଳ ଗୌରବ ମଧୁବାବୁଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ଉତ୍କଳ ମାଟିର, ଓଡ଼ିଆ ଜାତିର ଗଉରବ ପୁଅ ମଧୁ, ରଖିଲା ସେ ଟେକ, ହାରିନେଲା ଦୁଃଖ ହାତଯୋଡ଼ି ତାଙ୍କୁ ବନ୍ଦୁ ll(1) କଟକ ଜିଲ୍ଲାର, ସତ୍ୟଭାମା ପୁର ମଧୁବାବୁ ଜନ୍ମ ପୀଠ, ପିତା ରଘୁନାଥ, ମତା ପାରବତୀ ଔରଷେ ହେଲେ ଭୂମିଷ୍ଠ ll(2) ପ୍ରଥମ ଓଡ଼ିଆ, ସ୍ନାତକଟି ଯାହା ଓକିଲ, ଓଡ଼ିଆ
ମୁହୂର୍ତ୍ତ ତୁମେ ସିନା ସ୍ପର୍ଶକର ପ୍ରତିଟି ପ୍ରାଣସତ୍ତାର ମନନର କ୍ଷୁଦ୍ରାଦିକ୍ଷୁଦ୍ର ଭାବର ଚିନ୍ତନକୁ ମୁଁ କିନ୍ତୁ ସ୍ମିତ ହସି ଅତିକ୍ରମ କରେ ମୋ ଇଛାର ପ୍ରତିଟି ମୁହର୍ତ୍ତର ନୂତନ କଳିକୁ। ତୁମେ ସିନା ଭରିଦିଅ ସବୁଜିମା ଶୂନ୍ୟତାକୁ ଦେଇପାର ପୂର୍ଣ୍ଣତାର କଳେବର ରଚିପାର ଅନନ୍ତ ଅପାର ଏ ଜୀବନ ପରିଧୀରେ ମୁହୁର୍ତ୍ତକ ମୁହୂର୍ତ୍ତକ ମଧ୍ୟରେ କେବେ ଆସେ
ତା କଥା ମନେ ପଡେ ଦିନସାରା ଖଟି ଖଟି ସଂଜରେ ଘରକୁ ଫେରିଲେ, ତା କଥା ମନେ ପଡେ…।। ବାଟରେ ଯାଉ ଯାଉ ପାଦରେ କଣ୍ଟାଟିଏ ଫୋଡିଗଲେ, ତା କଥା ମନେ ପଡେ…।। ହଷ୍ଟେଲରେ ଶୋଇଲାବେଳେ ରାତିରେ ନିଦ ନ ଆସିଲେ, ତା କଥା ମନେ ପଡେ…।। ବେମାର ସମୟରେ ଖାଇବା ନ
ପବିତ୍ରା ତଟିନୀ କୁଳୁ କୁଳୁ ନାଦେ ଛଳ ଛଳ ଛନ୍ଦେ ବହେ ପବିତ୍ରା ତଟିନୀ ପବିତ୍ର ଭୂଇଁରେ ପବିତ୍ର ପାବନୀ ଝରେ ନିର୍ମଳ ମାନିନୀ। ଜୀବନ ଦାୟିନୀ ଶସ୍ୟ ସୁଶୋଭିନୀ ବନାନୀର ସେ ଜନନୀ ଚାରୁ ହାସ୍ୟମୟୀ ଅଧୀରା ପ୍ଲାବିନୀ ସ୍ରୋତସ୍ବିନୀ ତରଙ୍ଗିଣୀ। ଲକ୍ଷ୍ୟ ତା ଜୀବନେ ସେବାରେ ଲାଗିବ ବନଲତା ଗାଆଁ ଭୂଇଁ ମଧୁର ଶୀତଳ
କାଳିଆ ଦର୍ଶନ ତୋ ଡୋରୀ ଲଗାଇ ଦେଲୁ, ନୀଳାଚଳ ଆସିଛି, ତୋତେ ଦେଖି କାଳିଆରେ, ସବୁ ଦୁଃଖ ଭୁଲିଛି, ଇଛା ହୁଏ ତୋ ଧାମରେ, ରହିଯାନ୍ତି ସବୁବେଳେ, ସଂସାର ମାୟା ବନ୍ଧନ, ମୋତେ ଟାଣି ନେଉଛି।0 ଦୋଷ ମୋର ନ ଧରିଵୁ, ନୀଳାଚଳ ଗୋସେଇଁ ମାୟା ଜାଲରେ ଛନ୍ଦିଲୁ, କହ ମୋତେ କିମ୍ପାଇଁ, ମୋର କିଛି