Let’s Paint For Green Come, let’s spread greenery in the brown fields, Let’s paint green on the leaves Let’s meet with freshness. Green, which is in our tricolour Green, which is in the middle of the rainbow, It is the
~Let’s paint for Green~ Lubricated products,moist textures Blued and Yellowed,spectrum mixtures Liquidised blocks of molded paint Artistic brushes stiring the inks frames of Clipboards,glassy screens Let’s paint for Green Zig-zag lines with colorful paste Potatoes grain,give us a taste Chameleon
LET’S PAINT FOR GREEN Heavenly earth is plundered today Not because of wild animals and birds; Rather we the people became oppressors Broke the temple of their innocent herds. Untimely game plays the mother earth Natural calamities often come to
A Paint For Green Go! take your palette and brush Fill that up with the nicest seeds of love To plant in fertile soil without the rush To touch more lives gently like the dove. As a pay back to
Let’s Paint For Green Green green green leaf, Grin to human, come to grief. Environ grow, industry,machinery, Evergreen is menace,Forest is lonely. Green fruit, green tree, Foundry in forest for free. Green branch need pady. Such like, it’s life of body.
Let’s paint to green MITIGATING GLOBAL WARMING To paint the planet green, these issues must be seen: carbon emission, garbage segregation regulating fossel fuel factories saving energy and water, planting trees drought drying rivers, planet Earth’s shrivels saving energy, zero
ଶୀର୍ଷକ:–ଚାଲ ଆମେ ସବୁଜ ବନିବା ଗାଁ ସହରର ପ୍ରକୃତି ଉପମା କାହିଁ ସବୁ କିଛି ଗଲାଣି ନାହିଁ ବୃକ୍ଷ ମାନ ସବୁଜ ରଙ୍ଗର ତାପମାନ ବୃଦ୍ଧି ହେଲାଣି। ଗାଁ ସହରରୁ କାଠି କୁଟା ନେଇ ବୃକ୍ଷମାନ ସବୁ ମଲେଣି ଲୁଚି ଛପି କାନ୍ଦି ଦେଖୁଛି ସଭିଙ୍କୁ ସବୁଜ ରଙ୍ଗର କାହାଣୀ।
କବିତା: ଚାଲ ଆମେ ସବୁଜ ବନିବା ଆସରେ ପିଲେ ଆମେ ଏକାଠି ହୋଇ ଲଗାଇବା କିଛି ଗଛ ! ସବୁଜ ଦିଶିବ ଆମ ଚାରିପାଖ ପରିବେଶ ହେବ ସ୍ବଚ୍ଛ !! ଆମ ଏ ଉତ୍କଳ ସବୁଜିମା ଭରା ସତେ କେତେ ମନଲୋଭା ! ସବୁଜ ରଙ୍ଗର ଓଢ଼ଣୀ ଫାଙ୍କରେ ଫୁଲ ଫଳ ପାଏ ଶୋଭା !!
ଚାଲ ଆମେ ସବୁଜ ବନିବା ଏଇ ପରିବେଶେ ଭରିଦେବା ଆମେ ସବୁଜିମାର ବଳୟ, ରଉଦ୍ର ବଦଳେ ଆମକୁ ଛୁଇଁବ ଅଦିନେ ମଧୁ ମଳୟ। ବନ ମହୋତ୍ସବ ପାଳିବା ସଭିଏଁ ଦେଇଣ ଆମେ ସ୍ଲୋଗାନ, ଏ ମନ୍ତ୍ର ଗାଇବା ପୁରୁପଲ୍ଲୀ ଯାଏ ବୃକ୍ଷ ହିଁ ଆମ ଜୀବନ। ସବୁଜ ବଳୟ ସୃଷ୍ଟି କରି ଆମେ “ପ୍ରକୃତିବନ୍ଧୁ”
ବିଷୟ… “ଚାଲ ଆମେ ସବୁଜ ବନିବା” ସବୁଜ ସବୁଜ ଧରଣୀ ସବୁଜ ସବୁଜ ମନକୁ ମୋହେ ସବୁଜ ଓଢ଼ଣୀ ଭିତରେ ଧରଣୀ ମନର କଥାକୁ କୁହେ। ଆଜି ଏ ମଣିଷ ଅମଣିଷ ହୋଇ ବୃକ୍ଷ ସବୁ କାଟି ଦେଲା ଗଡିଆ ପୋଖରୀ ସବୁ ପୋତି ଦେଇ କଂକ୍ରିଟ ଜଙ୍ଗଲ କଲା। ସବୁଜ ଲୁଚିଲା
ଚାଲ ଆମେ ସବୁଜ ବନିବା
ଚାଲ ଆମେ ସବୁଜ ବନିବା ଶ୍ରାବଣ ଆସିଛି ଶ୍ରାବଣୀ ସାଥିରେ ଚାରିଆଡ଼େ ବର୍ଷା ପାଣି ଫୁଲେଇ ମୌସୁମୀ ଛୁଇଁଛି ବସୁଧା ସବୁଜିମା ଭରା ପୁଣି ଗଛ ଲଗାଇବା ପ୍ରକୃତ୍ତି ର ଶୋଭା ବଢ଼ାଇବା ଆମେ ମିଶି ପୂରୁବ ସୋନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଫେରାଇ ଆଣିବା ପୃଥିବୀ ହୋଇବ ଖୁସି କଳ କାରଖାନା ରାସ୍ତା ଘାଟ କରି ପ୍ରକୃତ୍ତି କୁ
ଆସ ସବୁଜ ହୋଇବା ଧନ ଦଉଲତ ସାଇତି ରଖୁଛୁ ସୁଖରେ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ପୁଅ ନାତି ପାଇଁ ଅସୁମାରି ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖୁଛୁ ବିକଳ ହୋଇ ଚିନ୍ତା କି କରିଛୁ କେବେ ବୃକ୍ଷ ବିନା ଯଦି ସୃଷ୍ଟି ନାଶ ହୁଏ ସେମାନେ କିସ କରିବେ । ଗଛ କାଟି ସଫା କରି ତୁ ସେଠାରେ
ମାଟି ମଟାଳର ମଣିଷ ଏଇ ମାଟି ମାଆ ଜନମ ଭୂମି ମୋ ଏହି କର୍ମ ଭୂମି ମୋର, ମାଟି ମଟାଳର ମଣିଷ ଟିଏ ମୁଁ ମାଟିରେ ମିଶିବା ସାର ।। ୧ ।। ମାଟି ମାଆ କୋଳେ ଚାଲି ମୁ ଶିଖିଲି ବଢ଼ିଲି ତା ଶସ୍ୟ ଖାଇ, ତା ବକ୍ଷ ସୁନ୍ଦର ବୃକ୍ଷ ତରୁ ଲତା
ମାଟି ମଟାଳର ମଣିଷ ମାଟି ରେଣୁ ମାଟି ମା” ର ବିଭୁତି ସରାଗେ କପାଳେ ବୋଳି, ମାଟିରୁ ମଟାଳ କରେ ସେ ମଣିଷ କମଣ୍ଡଳୁ ବାରି ଢାଳି ।। ୧ ।। ସୃଷ୍ଟି କରେ ସ୍ରଷ୍ଟା ପରାୟେ କୁମ୍ଭାର ରୂପ ଆଙ୍କେ ଯତନରେ, ମାଟି ପିଣ୍ଡୁଳାରେ ସଞ୍ଜୀବନୀ ଛିଞ୍ଚି ପ୍ରାଣଭରେ ମୃତ୍ତିକାରେ ।। ୨ ।।
ମାଟି ମଟାଳର ମଣିଷ ମାଟିର ମଣିଷ ମାଟିରେ ଗଢା, ମଣି କି କାଞ୍ଚନ ନାହିଁ ତ ଲୋଡ଼ା । ଏ ମାଟି ମୋ ପାଇଁ ଚନ୍ଦନ ପରି, ତାହାକୁ ଜୀବନେ ପାଥେୟ କରି । ବଞ୍ଚି ରହିବି, ସରଗ ର ସୁଖ ତାଠୁ ପାଇବି ।। ୧ ।। ପବିତ୍ର ମାଟିକୁ ଚକଟି ହାତେ, ଗଢି
ମାଟି ମଟାଳର ମଣିଷ ଏଇ ମାଟିରେ ଆମ ଜନମ, ଏଇ ମାଟିରେ ଆମ କରମ । ଏଇ ମାଟିରେ ଆମ ଜୀବନ, ଏଇ ମାଟିରେ ଆମ ମରଣ । ଦୁଃଖରେ ହେଉ, କି ସୁଖରେ ହେଉ, ଏଇ ମାଟି ଏକା ଆମରି ଆଶ, ଆମେ ମାଟି ମଟାଳର ମଣିଷ ।। ୧ ।। ଖରା ବରଷା
ମାଟି ମଟାଳର ମଣିଷ ମାଟି ମଟାଳର ଛାତି ଚିରି ଦେଖ ବନ୍ଧୁ ଥରେ ଦେଖ, କେତେ ଖଣି, ଖାଦାନର ତଳେ ହାଡ଼ କଙ୍କାଳକୁ ଦେଖ ! ରକତ, ମାଉଁସ ଜୁଡୁବୁଡୁ ମାଟି ଶୁଖିଛି କେମିତି ଦେଖ ! ଖାଙ୍କାଳ ପେଟ ହାତେ ଭିତରକୁ ପଶିଛି କେମିତି ଦେଖ ! ମାଟିର ମଣିଷ ମାଟି ଚିରି ପରା
ମାଟି ମଟାଳର ମଣିଷ ମାଟି ନୁହେଁ ସିଏ ମାଆଟି ଆମର ହୃଦୟର ଚନ୍ଦନ, ସରଗଠୁ ବଡ଼ ମାଆ ମାତୃଭୂମି ମୁକ୍ତିର ସନ୍ଧାନ ।। ଘୋଷା ।। କସ୍ତୁରୀ ମୃଗ କସ୍ତୁରୀ ସନ୍ଧାନେ ଭ୍ରମେ, ଭ୍ରମେ ବନଘୋର, ବିଜ୍ଞାନୀ କହି ସୁଖର ଆଶାରେ ଯାଇଥିଲା ଦେଶାନ୍ତର । ଯନ୍ତ୍ରର ଯନ୍ତାରୁ ମୁକୁଳିବା ପାଇଁ ପ୍ରଚେଷ୍ଟା ତା
ମାଟି ମଟାଳର ମଣିଷ ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ନାଥ ଚକ୍ରିସୁତ କୁଳେ ଜନମିଛି ମୁହିଁ ଖେଦ ନାହିଁ ମୋର ମନେ, ମାଟି ମଟାଳରେ ବିତୁଛି ଜୀବନ ଶୂନ୍ୟ ଚକ୍ରେ ସିଂହାସନେ । ମାଟିର ପିଣ୍ଡକୁ ହାତରେ ଧରିଣ ଗଢୁଅଛି ମାଟି ପାତ୍ର, କାଦୁଅ ପାଣିରେ ଜୀବନ ସଂହିତା ଲେଖୁଥାଏ ଚିଠି ପତ୍ର । ନିର୍ଜୀବ କାଦୁଅ