*ମନର୍ ରାନୀ* 👰😄 (ସମ୍ବଲପୁରୀ କବିତା) ଝିକିମିକିଆ ଆଖିଟେ ତୋର୍ କରସି୍ ମତେ ପାଗଲ୍, ପ୍ରେମ୍ କଥାନୀ କହି ମତେ କର୍ ସୁ ତୁଇ ଘାୟଲ୍। ଚିକ୍ ମିକିଆ କାନର୍ ଝୁମ୍ କା ଝୁଲୁଥିସି ମୋର୍ ଆଖିର୍ ସାମ୍ନେ ଶୁଇଲେ ଥରେ ସବୁଦିନେ ଆସୁଥିସୁ ମୋର୍ ସ୍ୱପ୍ନେ । ଛମ୍ ଛମ୍ ତୋର୍ ପାଦର୍ ପାଉଁଜି ଉଡେଇ ନେସି
।। ଜୀବନ୍।। ଜୀବନ୍ ତ ଗୁଟେ ପାଏନ୍ ଫଟକା କେତେବେଳେ ଯିବା ଫାଟି ଆଏଜ୍ ଅଛେ କାଏଲ୍ କେ ନାଇନ ଇ ଜୀବନ୍ ର ଟିକେ ବି ତାହାର କିଛି ଗେରେଣ୍ଟି।। ସେଥିର୍ ଲାଗି ମନେ କେଭେ ନି ରଖି ରାଗ୍ ରୁଷା ଅଭିମାନ୍ ଯେତେଦିନ୍ ଅଛୁଁ ସମ୍ କୁ ହସି ହସେଇ କରି କାଟିନେମା ବାକିତକର୍ ଇ
*ପଖାଳ ମୁଠେ* ଭୁକ କାଏଁ ଜାନିଛେ କସା ପିତା ପଖାଳ ତପତ, ତୁରେନ, ବାସିଥିର ଭୁକ ଗୁଟେ କାଏଁଟା ଯେ କିଏ ଜାନିଛେ ମୋବାଇଲ ଭିତରେ କେତନି କେତେ ରୁପା ରୁମା ll ମୁଇଁ ଫୁନି ଦେଖିଛେ ପଖାଳକେ ପଳାରୁହାର କ୍ଷେତଥି ମୁଡ଼େ ଉଇଲ ଆରୁ ନୁନ ମିରଚା ଭିତରେ ତିନ ମା’ଝିର ପେଟ ପୁରଉଥିଲା ll ପାଖଲ
କବିତା — ମୋର ମାଁ –– ଦଶ୍ ଦିନ୍ ଦଶ୍ ମାସ୍ ଗରଭେ ଧରି ଜନମ୍ ଦେଇଛେ ଯେନ୍ ମାଁ ତାର୍ ନାଁ ଧରି ଡାକ୍ ଦେଲେ ଉଡି ଯାଏସି ମୁଁଡ୍ ଚିଂଆ !! ନିଜେ ରହେସି ଭୁକେ ଉପାସେ ଛୁଆ କେ ଦେସି ମନ୍ ଚାହିଁ ଦୁଃଖ ନିଲ୍ ଜେଇ ସୁଖ୍ ପର୍ ସିସି ତାର୍ ସରି
ମାଏଝି ମୁନୁଷ୍ ସତୀ ମହାପୁରୁଷ୍ ଘଏତା ମାଏପୋ ଗୁଏଲ୍ ଝଗର୍ ହଉଥିବେ ଘିଚାଟନା ମାଏଝି ଯଦି ଚୁଁଟ୍ଲା କାହାକେ କହେବେ ନିର୍ଯାତନା।୧ ତୋର୍ ଗାଲ୍ସିଝି ଚଂଦା ବନିଯିବୁ କେଭେଁ ନି ଉଠାବୁ ହାତ୍ ଜୀବନ୍ ବଅଁଚାଲା କହେବେ ତାହାକେ ଗାଲେ ମାଏଲେ ଲାତ୍। ୨ ନଟୀ ପରାବୁଲି ବଲସନ୍ ଲୁକେ କିଂଦ୍ରୁ ଥିବା ଘର୍ ଛାଡ଼ି ଖେତୁଁ ବୁତା
କୁହୁଡି ତୁମେ ଆଏସ ପାହାଁତି ସକାଳୁ ଲାଲ ଟହଟହ ଡଙ୍ଗର ତଲୁ ଶିତୁଆ ସକାଳର ଶିତଲ ପବନେ ବୁନ୍ଦା ବୁନ୍ଦା ହେଇ ସବୁଠାନେ ଧାନ ଡୁଲି ଭିତରେ ଉଡି ବୁଲୁଥିସି ଗୀତ ଗାଇ ମନେ ମନେ । ଅନ୍ଧାର ରାତି ବାଟେ ଘାଟେ ତୁମର ରୂପଟା ବଡା ବିକଲ ମୁହୁଁକେ ମୁହୁ ନେଇ ଦିଶୁଥାଏ ଲୁକେ ହେସନ କେଡେ
ଗାଏ ଆମର୍ ମାତା ତେତିସ୍ କୋଟି ଦେବୀ ଦେବତା ଜାର୍ ଦିହେଁ କରିଛନ୍ ବସା ଗାଏ ର୍ ଦିହେଁ ସ୍ୱଂୟ ନାରାୟଣ ରହି ଭୁଗୁଛନ୍ ଦେଖ ଦସା ଟୁଁଣ୍ ନାଇଁ ଫୁଟେ ବଲି କାହାକେ ସେ ନାଇଁ କହିପାରେ ଦୁଖ୍ ତାର୍ ଛୁଆର୍ ଗୁରସ୍ ବିକି ଖାଏସ ଜେ ଦେଖୁଥିସି ଡୁଗ୍ ଡୁଗ୍ ଅତି ରୁ ଇତି ଦୁଖ୍
କଲମ ଗାର୍ ଭାବନା ହଉ କି ଶିକ୍ଷା ହଉ ଲେଖସୁ ଆମେ ଯାହା କଲମ୍ ଗାର୍ ଥି ମୂଳ ହେସି ଭଗବାନ୍ ହେସନ୍ ସାହା ।। କବି ଲେଖସି କବିତା ଗପ ଗୁରୁ ଶିଖାସନ୍ ପାଠ୍ କଲମର୍ ଲେଖା ନୁ ପାଏସୁ ନୂଆ ଜୀବନର ବାଟ୍ ।। କିଏ ଲେଖୁଛେ ଦୁଃଖର୍ କଥା କିଏ ଲେଖୁଛେ ରଚନା ପ୍ରେମର୍
—- ହଲିଆ ଗୀତ—- ଆଁଖ୍ ଆଁଖ୍ ରେତି ରେତି କମିହାଁ ପିଲା ଉଠ ଲା ବଢ଼େ ସକାଲ୍ ,, ତାର ସିଆନି ଢ଼ାପି ଦେଇଛେ ଖୁରେ ବାସି ପଖାଲ୍ ,, ହଲ ନଙ୍ଗଲ୍ ଧରି ମୁଡ଼େ ପାଗ୍ ମାରି ସିଆନିକେ ଦେଲା ଡାକ୍ ,, କାଲି ଗୁରି କେ ସୁଆଁଲି ସୁଆଁଲି ଉଠାଲା ଏଛେଁନ୍ ହିଛେ ଜୁତା ପାଗ୍
ଏକ୍ଲା ——– ଜୀବନ୍ ଡ଼ଙ୍ଗା ରେ ଚାଲେଭାଏ୍ ଜଉଥିବୁ ତୁଇ ଏକ୍ଲା କାହାକେ କେଭେଁ ଆସ୍ ନାଇଁ କର୍ ରହିଜିବୁ ତୁଇ ଭେକ୍ଲା ।।୧ ନିଜର୍ କରମ୍ କର୍ତେ ଜାରେ ନାଇଁ ଦେ ପଛ୍ ଘୁଂଚା ଅଧାବାଟେ ନାଇଁ ଅଟ୍ କି ଜିବୁ ରେ ପଛେ ହେବୁ ଲୋକ୍ ହଁସା ।।୨ ନିଜର୍ ଉପୁରେ ବିଶ୍ଵାସ ରଖିଥା ଚାଲ୍
** ଆଲୋକ ଶିଖା** ଆଲୋକ୍ ଶିଖା ବାଗିର୍ ହେତି ବେଲେ ବାଟ୍ ଦେଖେଇ ପାର୍’ତି ନିଜେ ଜଳି ଇ ସଂସାର୍ କେ ତ ହେଲେ ଅନ୍ଧାର୍ ନୁ ବଚାତି ॥ ଧଏଁନ୍ ଇ ଆଲୋକ୍ ଶିଖା ଯେ ସତେ ଅଛେ ଉପ୍’କାରେ ମାତି ଜଲ୍’ତି ଦିହେଁ ଆଲୋକ୍ ଧରି କେତେ ଜୀବନ୍ ଦିଏ ଆହୁତି ॥ ସବୁବେଳେ ନ
– ପ୍ରଥମାଷ୍ଟମୀଁ । ସରୋଜ କୁମାର ଆଚାର୍ଯ୳ ମାର୍ଗଶିରମାଁସ କୃଷ୍ନପକ୍ଷେଯେତ ହୁଏଯେ ପ୍ରଥମାଁଷ୍ଟମୀଁ ଜୈଷ୍ଟପୁତ୍ର ସଙ୍ଗେ ସନ୍ତାନଙ୍କପାଇଁ ମାଁଆଁଯେ ପୁଜା କରନ୍ତି ॥ ମାମୁଁଘରୁକେତେ ମିଷ୍ଟାନ୍ନ ପୋସାକ ଆଶିଥାଏ ପୁଜା ଦ୍ରବ୳ ସେହିଦରବରେ ମାଁଆଁତ ବନ୍ଦାଏ ପରୁଁହାଁ ପୁଅ ଝିଏତ ॥ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ପିଠାପନା ମାନ ତିଆରି କରନ୍ତି ଘରେ ସବୁଠୁଅଧିକ ଏଣ୍ଡୁରୀ ପିଠାତ ହଲଦି ପତ୍ରେତ
ଠକି ଦେଲୁ ********* ଭଲ୍ ପାଏଲୁ ଭୁଲିକାଏଁ ଗଲୁ କାଏଁଦୋଶ୍ କଲି ସଜନୀ କାହାର୍ ଫାନ୍ଦେ ପଡି ଠକିଦେଲୁ କିଛି ବୁଝି ନାଇଁ ପାର୍ ଲି ।।୧ ଠକି ଦେଇ ଆଏଜ୍ ଗଲୁ ପଲେଇ ଅଧାବାଟେ ଦେଲୁ ଛାଡି ପିର୍ତି ନିଶାନ୍ ରସେଦଇ ମତେ ଠକିଦେଲୁ ସୁନାଗୁରୀ ।।୨ ଖଟୁଉଠୁଲେ ଦେଖୁଥିଲି ସଜନୀ ଚକାମୁହୁଁ ତୋର୍ ଚେହେରା ଏଭେମୁଇଁ
ମୁନୁଷ୍ କେ ଲେଦା ~~~~~~~~~~~~~~~ ହଏରେ ମୁନୁଷ ର୍ ମଦାଙ୍ଗ କାଁଯେ ଡେଗୁଛୁ ଫଦାଙ୍ଗ ଫଦାଙ୍ଗ ତଲ୍ ଉପର୍ ଚାରୁକୁତି ଦେଖ୍ ଉପର୍ ଵାଲା ଧରିଛେ ଲବାଙ୍ଗ ,, ସମିଆଁ ଦେଖି ଦେବା ଖାଁଟି ମାରବା ଲେଦା ପଡ଼ବୁ ହିଟି ପରକୁତି ରାନୀର କଥା ମାନି ଖାଉଥା ତୁଇ ଅରନ୍ ପାନି ,, ଜନମ୍ ମରନ୍ ତ ଦୁଇ
ଆଦିବାସୀ ଆଦିମ୍ ଯୁଗୁଁ କେଭୁଁ ଅଛନ୍ ଇ ଜାଏତ୍ଟା ନାଆଁ ପାଇଛନ୍ ଆଦିବାସୀ ଜଙ୍ଗଲ୍ ଆଉ ଜାଙ୍ଗଲ୍ ଇଦୁଇଟା ଜାନ୍ସନ୍ ଘରେଁ କେଭେଁ ନିରହନ୍ ବସି। ୧ ଝାଁଟି କୁଡିଆଥିଁ ସୁଖେଁ ରହେସନ୍ ବୁପ୍ରେ କେଭେଁ ନିବନାନ୍ ବଡେ ମହଲ୍ ତାକର୍ ଜୀବନ୍କେ ବାଜି ଲଗେଇ ଦେସନ୍ କର୍ବାର୍କେ ଦୁସ୍ରାର୍ ମଙ୍ଗଲ୍। ୨ ଆଦିବାସୀ କେଭେଁ କାହାର୍ ପାଖଁ
ମନ୍ ରାଏଜର୍ ମଉନା ବତି ********************* ସଁସେ ଆଦର୍ ଭାବ୍ ପିର୍’ତି ଗୁଟ୍ ଗୁଟ୍ କରିଁ ଅଛେ ଭରି, ତାର୍ ବିନେ ମୋର୍ ଜୀବନ୍ ଅଧୁରା ମୁଇଁ ହେଲେଁ ଶୁଆ ସେ ଶାରି ।୧। ଡହକ୍ ବିକଲ୍ ଲାଗ୍’ସି ମନ୍ ହେସିଁ ତାର୍ ବିନେ ଗୁଲିଘାଁଟି, ମନ୍ ରାଏଜେଁ ମୋର୍ ଘର୍ କରି ଦୁଖ୍ ଦରଦ୍ ଯେତେ ନେସି
ମାଁ ମୋର୍ ଆଖି ନୁ ଝରିଗଲେ ଗୋ ମାଁ ଧାର୍ ଧାର୍ ହେଇ ପାନି ସୋର୍ ପଡି ଜାଏସି ମାଁ ତୋର୍ ସେ ଚିରା ପନତ୍ କାନି।।୧ କିଲି୍ କିଲ୍ ଅନ୍ଧାର୍ କେ ଦେଖିଦେଲେ ମୁଇଁ ଡର୍ହେ ରହି ଜାଏ ସର୍ପଟି ମନେ ପଡ୍ସି ମାଁ ତୋର୍ ସେ କଥା ମତେ ଧରୁ ଅଧରାତି ତୁଇ ଉଠି।।୨ ବୁଆକେ
ନୂଆଁଖାଇ ତିହାର ବଛର୍ କେ ଥରେ ଆଏସି ଆମର ନୂଆଁଖାଇ ତିହାର ବଡବଡଖା ସମକୁ ମୋର୍ ଆଡୁ ନୂଆଁଖାଇ ଜୁହାର । ବନ୍ଧ କଟା ପୁରିଛେ ନଦୀର୍ ପାଏନ୍ ଭରି ଉଛଲୁଛେ କ୍ଷେତ ଖଲା ଆଏଜ୍ ସାଗୁଆ ରଙ୍ଗେ ନୂଆ ନୂଆ ଦିଶୁଛେ । ଘରେଘରେ ଆଏଜ୍ ଖିରିପାଠାର କହଁର ମହକି ଯାଉଛେ ଆସିଛେ ବୋଲି ନୂଆଁଖାଇ ତିହାର