ସାଧାରଣତନ୍ତ୍ର ଦିବସ **************** ସ୍ୱାଧୀନତା ପରେ ଭାରତବାସୀ ଯେ ଚାହିଁଲେ କିଛି ନୂତନ, ହରଷ ଚିତ୍ତରେ ଭାରତ ଗଢ଼ିଲା ଗଣତନ୍ତ୍ର ର ଶାସନ। ଜାନୁଆରୀ ମାସ ଛବିଶି ତାରିଖ ସ୍ମରଣୀୟ ଏହି ଦିନ, ସମ୍ବିଧାନ ଆମ କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ ହେଲା ଏହି ଦିବସ ରେ ଜାଣ। ଆମ୍ବେଦକର ଙ୍କ ଚେଷ୍ଟା ରେ ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହୋଇଲା ଯେ ସମ୍ବିଧାନ, ଧର୍ମ, ବର୍ଣ୍ଣ,
ସରସ୍ୱତୀ ଜଣାଣ ନମସ୍ତେ ନମସ୍ତେ ବାଣୀ ବିଦ୍ୟା ପ୍ରଦାୟିନୀ, ନମସ୍ତେ ନମସ୍ତେ ଦେବୀ ଅଭୟା କଲ୍ୟାଣି।। ସୁଦୟା ବହିଲେ ମୂର୍ଖେ ଦେଉ ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନ, ମୁକ କୁ କରୁ ବାଚାଳ ମୁଖରୀ ତୋ’ ନାମ।। ଅନାହତ ସୂତ୍ରେ ଗଣ୍ଠି ଫିଟାଉ ତୁ’ ହେଳେ, କାଳିଦାସ ଇତିବୃତ୍ତ କୀର୍ତ୍ତି ମହୀତଳେ।। ଦେଲୁ ଅଯାଚିତ ଭାବେ କବିତ୍ୱର ବର, ଗଣ୍ଡମୁର୍ଖ ପାଲଟିଲେ ପଣ୍ଡିତ
ବାକ୍ୟ ଦେବୀ ସରସ୍ଵତୀ _________________ ଶ୍ୱେତ ପଦ୍ମାସନା ସୁରମ୍ୟ ଆନନା ବାକ୍ୟ ଦେବୀ ସରସ୍ଵତୀ, ହଂସବାହିନୀ ହେ ବୀଣାବାଦିନୀ ତୁମ ପାଦେ ମୋ ପ୍ରଣତି ।। ତୁମ ଦୟାବଳେ ଅଧମ ମୂରୁଖ ପାଇଥାଏ ହିତ ଜ୍ଞାନ, ତୁମରି ବୀଣା ଝଙ୍କାରେ ପାଇଥାଏ ଜଡ ଜଗତ ଚେତନ ।। ଧବଳ ବସନେ ତୁମେ ସୁଶୋଭିତା କୁଞ୍ଚିତ କୃଷ୍ଣ କୁନ୍ତଳ, ଗଳାରେ
ଭିନ୍ନ ପରିଭାଷା ତୁମେ କହିଲ ହୃତପିଣ୍ଡ ତାକୁ ମୁଁ କହିଲି ନାଇଁ ନାଇଁ, ହୃଦୟ ତୁମେ କହିଲ ଧକ୍ ଧକ କରେ ମୁଁ କହିଲି ଶବ୍ଦ ତାର ପ୍ରୀତିମୟ । ତୁମେ କହିଲ ସେ ଅଙ୍ଗଟିଏ ମୁଁ କହିଲି ନାଇଁ ନାଇଁ , ଜୀବନ ତୁମେ କହିଲ ରକ୍ତ ବାଣ୍ଟେ ସେ ମୁଁ କହିଲି ନାଇଁ ନାଇଁ, ସପନ।
ନିହାଣ ମୁନରେ ପଥର °°°°°°°°°°°°°°°°°° ଓଡ଼ିଆ ପୁଅ ମୁଁ ଓଡ଼ିଆ ରକ୍ତରେ ପଥରରେ ଲେଖେ ଗୀତି କଙ୍କାଳ ସମ ପଡ଼ି ନରହେ ମୁଁ ମନେ ନଥାଏ ମୋ ଭୀତି,,,, ପଥର ଖୋଳି ଝରାନ୍ତି ତ ପାଣି ମୁଁ ଝରାଏ ଏଠି ସ୍ମୃତି ନିଷ୍ଠୁର କ୍ରୁର ଇତିହାସ ଦେଖି ରକ୍ତ ତୁମ ଯିବ ତାତି,,,, ପଥରରେ ପଦ୍ମ ସଦୃଶ ଏ
କଳା ସଂସ୍କୃତିର ବିନ୍ଧାଣି ******************* କିଏ ସେ ଗଢିଛି ଚିତ୍ର ଚରିତ୍ରକୁ ପଥରେ ଲଗେଇ ଛଣି ହାତର ଯାଦୁରେ ଝଟକେ ସଂସ୍କୃତି କଳା ସ୍ଥାପତ୍ୟର ବିନ୍ଧାଣି ll ମନ୍ଦିର ଦୁର୍ଗରେ ଅଙ୍କିତ ନର୍ତ୍ତକୀ ହସ୍ତି ମୂର୍ତ୍ତି ପ୍ରୀତି ଚିତ୍ର ଯିଏ ଦେଖୁଥାଇ ଆଖିରେ ଲାଖଇ ସୃଷ୍ଟି ଏହା ଏକ ବିଚିତ୍ର ll ଇତିହାସରସେ ଅକ୍ଷୁନ୍ନ ପୃଷ୍ଠାରେ ଜୀବନ୍ତ ଏ
ହେ ଶିଳ୍ପୀ *************************** ତୁମେ ଆଙ୍କିପାର ଶିଳାପଦ୍ମ ସମ କୃତି ଦେଇ ତୁମ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅନୁଭୂତି, ତୁମେ ହିଁ’ ଲେଖିପାର ଅବ୍ୟକ୍ତ ବକ୍ତବ୍ୟକୁ ଚିରିଦେଇ ପାଷାଣର ଛାତି।। ଅସରନ୍ତି ଭାବନାର ଅବଗାହନରେ ଦେଇ ତୁମ ଶ୍ରମ ସାର୍ଥକତା, ତୋଳିଅଛ ବୈଜୟନ୍ତିପୁର ସମକୃତି ଉଚ୍ଚ କରି ମାତୃଭୂମି ମଥା।। ଲେଖିଅଛ ତୁମେ ପୁଣି ପ୍ରସ୍ତରେ ପ୍ର-ସ୍ତରେ ପ୍ରତିପଦ ଯୌବନାର ଛବି,
ମୂର୍ତ୍ତି କହେ କଥା °°°°°°°°°°°°°°°°° ପାଷାଣ ସତେକି ଜୀବନ ପାଇଛି ହାତୁଡିର ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ, ଇତିହାସ ଆଜି ଅଲୋଡା ହୋଇଛି ସମୟ ସାଥିରେ ଯାଇ।। ପଥର ଖୋଦିତ ଭଗ୍ନ ଶିଳା ଖଣ୍ଡ ଗାଏ ସଂସ୍କୃତିର ଗାଥା, ନିହାଣ ମୁନରେ ଅପୂର୍ବ କୀରତି ଦେଖି ବୁଝି ହୁଏ କଥା।। କଳା କୃତି ଆଜି ବିଶ୍ବ ଦରବାରେ ଗୌରବ ଗାଥା ଗାଉଛି,
ମଉନ ମୂର୍ତ୍ତି ମଉନ ମୂର୍ତ୍ତି ଅକୁହା କାହାଣୀ ବୁଝୁଅଛି ଅବା କିଏ ସମସ୍ତଂକ ମନେ ହରସ ଭରେ ଯେ ସେ ନିଜେ ଦୁଃଖରେ ଥାଏ କାହିଁ କେତେ କାଳୁ ଗଢା ସେ ହୋଇଛି ଜୀବନ୍ତ ପରି ତା ରୂପ ସମସ୍ତଂକ ମୁଖେ ହସ କୁ ଫୁଟେଇ ନିଜେ ପାଉଥାଏ ଦୁଃଖ ଇତିହାସେ ଦିନେ ପଢ଼ିଥିଲି ତାକୁ ଦେଖିଥିଲି ଖଣ୍ଡଗିରି
କଳା କୃତି ———– ଭଗ୍ନ ଶିଳା ଖଣ୍ଡ ଦେହ ରେ ଖୋଦନ ପାଷାଣ ପାଇଛି କି ଜୀବନ ଦାନ କେଉଁ କଳାକାର ହାତୁଡ଼ି ର ସ୍ପର୍ଶ ଗଢି ଦେଇ ପୁରିଛି ତା ଅବଶୋଷ ସଂସ୍କୃତି ର ବାର୍ତ୍ତା ଇତିହାସ କଥା ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ଭାଙ୍ଗେ କଳାକୃତି ଧୋଇ ଯାଇଛି ସେ ସ୍ଵେଦ ର ଚିହ୍ନ ସ୍ପଷ୍ଟହୁଏ ଶିଳା ଗଭୀର
କନ୍ୟା ଭ୍ରୁଣର କ୍ରନ୍ଦନ ଚକ୍ଷୁ ଦୟା ନଦୀ ଲୋତକେ ରକତ ଭ୍ରୁଣ ଆକୁଳରେ କାନ୍ଦୁଛି, ଆଲୁଅ ଦେଖିବା ଆଗରୁ ସିଏ ଯେ ଅନ୍ଧାରରେ ହଜି ଯାଉଛି। ପୁଷ୍ପ ଭରା ଶେଯ ଗଢା ହେବା କଥା ଅଳିଆ ଗଦାରେ ପଡୁଛି, ମାଂସ ପିଣ୍ଡୁଳାକୁ ଶ୍ୱାନ ଶିଆଳ ଯେ ଟାଣି ଓଟାରିକି ଖାଉଛି। ବିନା ଦୋଷରେ ସେ ନିରୀହ ନିଷ୍ପାପ ମୃତ୍ୟୁ
ଆମେ କଣ ସତରେ ଅଲୋଡ଼ା ******************************* ତୁମେ ଯଦି ଭବିତବ୍ୟ କୁ ଦେଖିପାର…. ତେବେ କୁହ ଶାସ୍ତ୍ରୋକ୍ତ ନର୍କ ସଂଖ୍ୟା କେତେ…..? ଅଷ୍ଟାଦଶ ପୁରାଣ କୁହେ…….. ‘ମାନବ ଜନ୍ମେ ଚଉରାଅଶି ନର୍କ ଭୋଗ’। ତୁମେ ଯେଉଁ ଲକ୍ଷେ ଶିବ ପୂଜି ପୁଅଟିଏ ମାନସ …….. କେବଳ ଗୋଟିଏ ନର୍କ ରୁ ପରିତ୍ରାଣ ପାଇବା ପାଇଁ। କେମିତି ଭୁଲିଯାଅ ଆଉ
ମୁଁ କନ୍ୟା ଭୃଣ ଟିଏ କହୁଛି ●●●●●●●●●●●●●●●● ମୁଁ କନ୍ୟା ଭୃଣ ଟିଏ କହୁଛି ବଞ୍ଚିବାର ଯେଉଁ ଆଶା ବାନ୍ଧିଥିଲି ଆଶା ମୋ ମଉଳି ଯାଇଛି, ଦୁନିଆ ଆଲୋକ ଦେଖିବା ଆଗରୁ ଅନ୍ଧାରରେ ହଜି ଯାଇଛି।। ମୁଁ କନ୍ୟା ଭୃଣ ଟିଏ କହୁଛି ମୋ ଆଖିରେ ଯେତେ ସ୍ବପ୍ନ ଦେଖିଥିଲି ସ୍ବପ୍ନ ମୋର ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଛି, ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ମୋର
ମୋର ଭୁଲ୍ କ’ଣ ******************** ନ ଅରୀ ନାରୀ ପ୍ରିୟ ଯେ ସବୁରି, ତଥାପି କାହିଁକି ଏ ମଣିଷ ଜାତି ସାଜୁଛି ମୋର ବଇରୀ । ମାତା ଗର୍ଭେ ହେବା ଦିନଠୁ ସଞ୍ଚାର ମନ ଦୁଃଖ ଯେ ସବୁରି, ଶାଶୁଘର ତାର ଶତୃ ପାଲଟିଲେ ସ୍ଵାମୀ ଦିଏ ପର କରି । ପରିବାର ମଧ୍ୟେ ପାତର ଅନ୍ତର ଶିକ୍ଷା
କନ୍ୟା ବଞ୍ଚାଅ *********** କନ୍ୟା ଭ୍ରୁଣ ବୋଲି ନଷ୍ଟ କର ନାହିଁ ବଞ୍ଚିବା କୁ ମୋତେ ଦିଅ, ମାତା ଗର୍ଭ ରୁ ଯେ ଏତେ ହିନିମାନ କାହିଁ କର ମୋତେ କୁହ ? କନ୍ୟା ସନ୍ତାନ ଟି କ୍ଷତିକାର ନୁହେଁ ଏଇ ସମାଜ ଟି ପାଇଁ, ଏକାଧାରରେ ଜାୟା, ଜନନୀ, ପୁଣି ଭଗିନୀ ହୁଏ ବୋଲାଇ। ଚାହେଁ ନାହିଁ
ଏଇ ଯେ ସେ ନାରୀ ଏଇ ସିଏ ଯେ ମର୍ଗୁଶୀରରେ ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କୁ ଡାକି ଆଣେ ବସନ୍ତରେ ସରସ୍ବତୀଙ୍କୁ ନିତି କର୍ପୂର ଆଳତି ବୁଲାଏ ସୁଖ ଫେରିଆସୁ! ସେ କିବା ଜାଣେ ତା’ ଦୁଃଖର କାରଣକୁ ଅହର୍ନିଶି ବୁଲୁଥିବା ଦୁଇ ଗୋଡ ବିଲୁଆଙ୍କୁ।। ଝଡ ପରି ଆସି ଏମାନେ ଭାଙ୍ଗି ଦିଅନ୍ତି ଗର୍ଭକୁ କ୍ଷତାକ୍ତ, ଲାଞ୍ଛିତା ବିକାଶର ପାଦଦେଶରେ ଥାଇ
ଜାରଜ ଅନାଥ ବୋଲି ମୋ କପାଳେ ଲେଖା ପିତାମାତାଙ୍କର ମିଳେନି ଦେଖା ପରିଚୟ ହୀନ ଅଲୋଡା ସାଜି ଦୁଃଖୀ ଜୀବନକୁ ହୋଇଛି ରାଜି ।। ଅସହାୟ ଅଟେ ଜୀବନ ମୋର ଦୁନିଆଁ ଦାଣ୍ଡରେ ଲାଗୁଛି ଡର ଲାଞ୍ଛନା ପାଉଛି ଦରଦୀ ମନ ନାହାନ୍ତି କେଜଣେ ଆତ୍ମୀୟ ଜନ ।। ଈଶ୍ବରଙ୍କୁ ଖାଲି ପଚାରେ ଏହା କିଏ ଅଛି ଏଇ
ଆଧୁନିକ ଯୁଗ ************ ସତ୍ୟ, ତ୍ରେତୟା, ଦ୍ୱାପର ବିତିଲା ଯୁଗ ହେଲା ଆଧୁନିକ ଜ୍ଞାନ କୌଶଳରେ ବିକାଶ ଘଟିଲା ଡିଜିଟାଲ ହେଲେ ଲୋକ ll କାହୁଁ କାହୁଁ ବୁଦ୍ଧି ବିବେକ ଆସୁଛି ମସ୍ତିଷ୍କ କରଇ ଚିନ୍ତା କୋଣ ଅନୁକୋଣ ପ୍ରସାରିତ ହୁଏ ନାହିଁ ତାର ବାଡବତା ll ଆଗକାଳେ ଲୋକେ ଚିଠି ଲେଖୁଥିଲେ ଆତ୍ମୀୟସ୍ୱଜନେ ପ୍ରେରଣ ଗୁରୁଜନେ ପାଦ
ଇଣ୍ଟରନେଟ୍ ଦୁନିଆ ●●●●●●●●●●●● ବାଃ ବାଃ ବାଃ ରେ ଇଣ୍ଟରନେଟ୍ ଦୁନିଆ ବାଃ ବାଃ ବାଃ ରେ ଇଣ୍ଟରନେଟ୍ ଦୁନିଆ ଦ୍ରୁତ ବେଗରେ ପୁଣି ବଦଳୁଛି ଏଠି ଜମାନା ଭବିଷ୍ୟତ କଥା କରି ହୁଏନି ଏଠି କଳନା ବାଃ ବାଃ ବାଃ ରେ ଇଣ୍ଟରନେଟ୍ ଦୁନିଆ ବାଃ ବାଃ ବାଃ ରେ ଇଣ୍ଟରନେଟ୍ ଦୁନିଆ ଏଠି ବଞ୍ଚିବାକୁ ଲୋଡା
ସାମାଜିକ ପରିବର୍ତ୍ତନ (ବାହ୍ୟ ଅନୁଶୀଳନ) ******************************* ଦୁନିଆ କେତେ ବଦଳିଛି ସତେ………..! ଶେଷ ଶତାବ୍ଦୀ ର ପୃଷ୍ଠା କୁ ଅଵଲୋକନ କଲେ ସ୍ପଷ୍ଟ ଦେଖି ହୁଏ ………….. ସଫଳତାର ବିଜୟ ବୈଜୟନ୍ତି କୁ….. ଆଜି ଚିଠି ବାଟବଣା ହେବାର ଭୟ ନାହିଁ…. ଆପଣାର ମୁଂହ ସବୁ ହାତ ପାଖରେ ମିଳିଯାଆନ୍ତି…. କୁମ୍ଭାରପୁର ରୁ କଲମ୍ବିଆ…… କେଇ କ୍ଷଣ ରେ